Όταν ο Ricardo Bofill έπεσε πάνω σε ένα ερειπωμένο εργοστάσιο τσιμέντου το 1973, είδε αμέσως άπειρες πιθανότητες. Έτσι γεννήθηκε το La fabrica και σχεδόν 45 χρόνια αργότερα το κτίριο μεταμορφώθηκε εντελώς σε ένα εντυπωσιακό και μοναδικό σπίτι.
Το εργοστάσιο βρίσκεται έξω από την Βαρκελώνη, λειτουργούσε κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και έκλεισε λόγω της μόλυνσης που προκαλούσε. Χρειάστηκε να γίνουν πολλές επισκευές όταν το αγόρασε ο Ricardo Bofill και η ομάδα του. Μετά από χρόνια μερικής αποδόμησης, ο αποφασισμένος αρχιτέκτονας τοποθέτησε στο εξωτερικό πρασινάδες και μετέτρεψε το εσωτερικό σε ένα μοντέρνο χώρο εργασίας και σπίτι.
Το La Fabrica συνεχίζει να επισκευάζεται. Ο Bofill το παρομοιάζει με την ζωή του, καθώς τα οράματά του για το μέλλον συνεχίζουν να αλλάζουν σχήμα. Οι βιομηχανικές καμινάδες που παλιότερα γέμιζαν τον αέρα καπνό πλέον είναι γεμάτες πρασινάδα, ένα εξαιρετικό παράδειγμα δημιουργικής σκέψης που οδηγεί σε μια όμορφη μεταμόρφωση.
Το 1973 ο Ισπανός αρχιτέκτονας Ricardo Bofill αγόρασε ένα εργοστάσιο τσιμέντου κοντά στην Βαρκελώνη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αμέσως είδε τις δυνατότητες του κτιρίου και αποφάσισε να το μετατρέψει σε σπίτι.
Μετά από χρόνια επισκευών, μετέτρεψε το εσωτερικό σε ένα μοντέρνο σπίτι.
Το εξωτερικό του είναι καλυμμένο με όμορφα φυτά.
Το κτίριο μεταμορφώθηκε πλήρως σε ένα εντυπωσιακό και μοναδικό σπίτι.
«Το εργοστάσιο τσιμέντου είναι ένας κατεξοχήν χώρος εργασίας», γραφείο Bofill στην ιστοσελίδα του.
Κάθε δωμάτιο είχε σχεδιασμένο για διαφορετικό σκοπό και κανένα δεν μοιάζει με το άλλο.
«Έχω την αίσθηση ότι ζω σε ένα κλειστό σύμπαν που με προστατεύει από τον έξω κόσμο και την καθημερινή ζωή», γράφει ο Bofill.
«Η ζωή εδώ είναι σαν μια συνεχής ακολουθία, με μικρή διαφορά ανάμεσα στην δουλειά και την χαλάρωση.»
Υπάρχουν διάφορα σημεία χαλάρωσης μέσα και έξω από το κτίριο.
Ο χώρος εργασίας είναι ένα σημαντικό στοιχείο, αφού η ομάδα του Bofill χρησιμοποιεί ένα κομμάτι του κτιρίου σαν στούντιο.
Το εξωτερικό είναι καλυμμένο κυρίως με γρασίδι, ενώ υπάρχουν και ευκάλυπτοι, φοίνικες και ελιές.
Αυτό δίνει στο κτίριο μια μυστηριώδη αίσθηση ρομαντικού ερείπιου που το κάνει ξεχωριστό και ανεπανάληπτο.
«Η κουζίνα-τραπεζαρία βρίσκεται στο ισόγειο και είναι ο χώρος συνάντηση της οικογένειας.»
Παρά την απίθανη μεταμόρφωση του, οι επισκευές συνεχίζονται στο κτίριο μέχρι σήμερα.
Ο Bofill παρομοιάζει την μεταμόρφωση του κτιρίου με την εξέλιξη του δικού του τρόπου ζωής και των δημιουργικών του οραμάτων.
Στο La fabrica θα υπάρχει πάντα κάτι που πρέπει να επισκευαστεί, κάτι που είναι κομμάτι της συμβολικής γοητείας του.
Με δημιουργική σκέψη, κάθε χώρος μπορεί να μεταμορφωθεί σε κάτι νέο και όμορφο.
Πώς σας φάνηκε;
