O Αδόλφος Χίτλερ υπό την ηγεσία του Ναζιστικού Κόμματος είναι γνωστός για πολλά πράγματα, ειδικά όμως για την επιθυμία του να διαμορφώσει τον κόσμο, σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες και τις φαντασίες του. Ανάμεσα σε όλα αυτά, ήταν και η φιλοδοξία των Ναζί να δημιουργήσουν μεγάλα, υπέροχα κτίρια για να δείξουν την επιτυχία και τη δύναμή τους στον κόσμο.
Ανεξάρτητα από το είδος του κτιρίου – είτε είναι ένα μνημείο, ένα σχολείο ή ένα εργοστάσιο, θα έπρεπε να είναι μεγάλο. Μια τέτοια μεγάλη κατασκευή που ανέλαβαν οι Ναζί ήταν και το Prora, που θεωρείται το μεγαλύτερο ξενοδοχείο στον κόσμο κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής.
Η κατασκευή ξεκίνησε περίπου πριν από 81 χρόνια.
Βρίσκεται στο γερμανικό νησί Rugen στη Βαλτική Θάλασσα και ο Χίτλερ ήθελε να το χτίσει ως ένα τεράστιο θέρετρο, που ο κόσμος δεν είχε ξαναδεί παρόμοιο.
Ένας ευγενής λόγος πίσω από τη δημιουργία του Prora.
Εκτός από τον Χίτλερ που επέμενε ότι το θέρετρο θα πρέπει να έχει έναν κινηματογράφο, μια αίθουσα συναυλιών που θα μπορούσε να φιλοξενήσει 20.000 ανθρώπους και μια αποβάθρα για τα πλοία των επισκεπτών, το Prora σχεδιάστηκε για να παρέχει προσιτές διακοπές με τους μέσους εργαζόμενους του κόμματος.
Είχε παρουσιαστεί στο Grand Prix το 1937 στην Παγκόσμια Έκθεση στο Παρίσι.
Η κατασκευή του θέρετρου Prora ξεκίνησε το 1936 και ολοκληρώθηκε με επιτυχία μέσα σε τρία χρόνια, πριν ξεκινήσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Η κατασκευή στην οποία συμμετείχαν 9.000 εργαζόμενοι, είχε 10.000 δωμάτια, τα οποία θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν 20.000 επισκέπτες. Βρίσκεται σε έκταση πάνω 4,5 χιλιομέτρων, χωρίζεται σε 8 τετραγωνικά μπλοκ, το ξενοδοχείο κτίστηκε σε απόσταση 150 μέτρων από την αμμώδη παραλία.
Η κατασκευή του ξενοδοχείου δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί και ως εκ τούτου ποτέ δεν είχε ούτε έναν επισκέπτη.
Δεδομένου ότι ο πόλεμος ξεκίνησε το 1939, όλοι οι εργάτες μεταφέρθηκαν για εργασία στα εργοστάσια πόλεμου του Χίτλερ. Κατά συνέπεια, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η κατασκευή του ξενοδοχείου.
Το θέρετρο χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο προσφύγων κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, πολλοί άνθρωποι από το Αμβούργο, αλλά και από την Ανατολική Γερμανία κατέφυγαν στο θέρετρο ως καταφύγιο.
Εκτός από ξενοδοχείο, το θέρετρο εξυπηρετούσε και άλλους σκοπούς.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής προσφύγων στο θέρετρο, οι Σοβιετικοί αφαίρεσαν όλα τα χρήσιμα υλικά από τα κτίρια. Αργότερα, το θέρετρο χρησιμοποιήθηκε επίσης ως τεχνική σχολή, ως στρατόπεδο ασύλου, ως ξενώνας νεολαίας και, στη συνέχεια, ως μουσείο και, τέλος, ως ντισκοτέκ.
Προς το παρόν, το θέρετρο βρίσκεται υπό ανακαίνιση από ιδιώτες επενδυτές.