Χτισμένο στην άκρη του γκρεμού της Πλάκας, της πρωτεύουσας της Μήλου, το σπίτι αποκαταστήθηκε με προσοχή, για να προσφέρει σε μια λονδρέζικη οικογένεια ένα αυθεντικά παραδοσιακό, αλλά παράλληλα και πρακτικά καλοκαιρινό καταφύγιο.
Έχοντας κατασκευαστεί αρχικά το 1813, το κτίσμα είναι στην ουσία ένας ζωντανός πέτρινος οργανισμός 200 χρόνων. Σε αντίθεση με τα νέα κτίρια, δεν συντίθεται από διαφορετικά στοιχεία αλλά αποκλειστικά από πέτρα.
Οι αρχιτέκτονες Δημήτρης και Κωσταντίνος Καραμπατάκης του K-studio θεώρησαν χρέος τους να σεβαστούν αυτόν τον «οργανισμό», αφήνοντας άθικτους τους χοντρούς τοίχους των 60 εκατοστών και σχεδιάζοντας μια πολύ ακριβή και στοχευμένη επέμβαση στο κτίριο, με αφαιρετικό τρόπο, ώστε να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του.
Οι πιο πρόσφατες δομικές προσθήκες αφαιρέθηκαν, ώστε να επανέλθει στην αυθεντική, αρχική του μορφή και όλα τα νέα στοιχεία κατασκευάστηκαν με παραδοσιακές τεχνικές, αξιοποιώντας τοπικά υλικά. Η περιορισμένη πρόσβαση εξαιτίας των στενών δρόμων της Πλάκας σήμαινε, πως αυτά τα υλικά θα έπρεπε να μεταφερθούν με τα χέρια μέσω του πλησιέστερου δρόμου του χωριού στο σπίτι.
Αρχικά, η κατοικία χωριζόταν σε δύο ζώνες: το ισόγειο με τον κυρίως χώρο διαβίωσης και ψυχαγωγίας, και το υπόγειο -σκαμμένο στον βράχο του βουνού- για αποθήκη και πλυσταριό. Οι αρχιτέκτονες επιδίωξαν να διατηρήσουν τον αντιθετικό χαρακτήρα των δύο ορόφων, ανακατανέμοντας τη χρήση.
Το πιο χαμηλό επίπεδο με τη μορφή σπηλιάς μετατράπηκε σε μια ήσυχη σουίτα για τους φιλοξενούμενους, αυτόνομη και ιδιωτική, μόλις λίγα σκαλιά κάτω από το κυρίως σπίτι. Οι τοίχοι διαθέτουν τραχύ τελείωμα, ακολουθώντας τη φυσική επιφάνεια της πέτρας, το πάτωμα είναι στρωτό με οργανικά τοποθετημένες πέτρες από σχιστόλιθο και το φυσικό φως είναι χαμηλό, λόγω των μικρών ανοιγμάτων και του χαμηλού ύψους της οροφής.
Το ψηλό και λουσμένο στο φως επάνω επίπεδο φιλοξενεί τους βασικούς χώρους, προσαρμοσμένους έτσι, ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες της σύγχρονης οικογένειας.
Η είσοδος στην αυλή μεταμορφώθηκε τελείως, αφού αφαιρέθηκε η οροφή από σκυρόδεμα και αντικαταστάθηκε από μια κομψή πέργολα με μπαμπού. Οι αρχιτέκτονες πρόσθεσαν ένα ντους, έναν νιπτήρα και κρεμάστρες για τις πετσέτες θαλάσσης, ώστε να εξυπηρετεί χρήση ντουζιέρας κατά την επιστροφή από τη θάλασσα.
Στο εσωτερικό, λιτά, ακατέργαστα φινιρίσματα προσφέρουν δροσιστική ανακούφιση. Τα ξύλινα και από σχιστόλιθο δάπεδα και οι άβαφοι τοίχοι επιτρέπουν στο σπίτι να αναπνέει, ενώ τα custom-made χειροποίητα έπιπλα και ο εξοπλισμός σέβονται την παράδοση του τόπου, ενσωματώνοντας με ήπιο τρόπο την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και των συσκευών.
Αυτό ισχύει κυρίως στην κουζίνα, που αρχικά βρισκόταν σε ένα μικρότερο δωμάτιο σε διαφορετική τοποθεσία και τώρα εντάσσεται σε έναν μεγάλο, επαγγελματικά εξοπλισμένο και ταυτόχρονα παραδοσιακά σχεδιασμένο χώρο για καθημερινή χρήση, που εξυπηρετεί και μεγάλες οικογενειακές συγκεντρώσεις.
Ένας νέος ημιώροφος στο παιδικό δωμάτιο δημιουργεί χρήσιμο χώρο για παιχνίδι και δίνει τη δυνατότητα για να κατασκευαστεί ένα ιδιωτικό μπάνιο και μια ντουλάπα, ενώ στο καθιστικό ένα καινούργιο τζάκι δημιουργεί ένα εστιακό σημείο και βοηθάει στο να μετατραπεί η κατοικία σε ένα φιλόξενο, οικογενειακό σπίτι.
Στο σύνολό της η κατοικία είναι ένα αριστουργηματικό παράδειγμα σύγχρονης αισθητικής που διατηρεί και σέβεται την αρχιτεκτονική παράδοση του τόπου της.
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πατεράκης