Άγιος Πορφύριος: Τα λόγια του για τη σωτηρία της Ελλάδος
Ένα τρομερό περιστατικό συνέβη πέρυσι την Αποκριά, την Κυριακή της Απόκρεω. Αυτό το βράδυ μιλούσα σε έναν ναό στην περιοχή μας και ήρθε και με συνήντησε μία κοπέλα. Θα ευχηθώ να είναι σήμερα ανάμεσά μας μαζί με τη μητέρα της. Θα την ήθελα πραγματικά και μακάρι ο Άγιος Γέροντας να μας την φέρει κοντά .. με συγκίνησε η κοπέλα αυτή.
Έμειναν τελευταίοι και μου είπαν, κυρία Αθηνά θα θέλαμε πολύ να σας μιλήσουμε.
Να ‘ναι ευλογημένο λέω.
…και κάθεται η κοπέλα και μου λέει, πως σας φαίνομαι που μιλάω;
Λέω, μια χαρά κοπέλα είσαι αγάπη μου και πολύ ωραία μιλάς.
Μέχρι την Τετάρτη, μου λέει, δεν μίλαγα. Προσβλήθηκα από αφωνία και νοσηλεύτηκα σε νοσοκομείο των Αθηνών και όταν πήγα τρόμαξαν οι γιατροί διότι από τη σύγχυση που έπαθε ο εγκέφαλός μου ήθελα να πω καλημέρα και τα γράμματα κατέβαιναν ανάποδα, ανακατεμένα. Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη και μου κάνουν εισαγωγή στο νοσοκομείο για ένα μήνα γιατί μου είπαν ότι θα συνεργαστούν με ειδικό ερευνητικό κέντρο του Καναδά όπου θα στέλνουν τις εξετάσεις μου για να μπορέσουν να μου δώσουν τα ανάλογα φάρμακα.
Είχε περάσει ήδη η πρώτη βδομάδα. Εγώ, δε μιλούσα καθόλου. Η φωνή μου δεν υπήρχε, η γλώσσα μου δεν εκινείτο. [Δυστυχώς υπάρχουν αυτά τα κρούσματα. Είναι μία νέα μορφή που βλέπουμε στον χώρο των Αθηνών σήμερα.] Την Τρίτη της δεύτερης βδομάδος κοιμόμουνα και έρχεται, ανοίγει την πόρτα και μπαίνει ένας ιερέας μέσα. Ενώ κοιμόμουν, είχα συνείδηση ότι βρισκόμουν στο νοσοκομείο.
Έρχεται ο ιερέας στο κρεβάτι και του λέω, πάτερ, είσαστε ο ιερέας του νοσοκομείου;
Και μου λέει, όχι. Εγώ είμαι ο ιερέας που με έστειλε ο Κύριος να σε θεραπεύσω. Τώρα κιόλας θα σε θεραπεύσω αλλά δεν θα μαρτυρήσεις σε κανέναν τίποτα, διότι παρακολουθεί ο Κύριος τις έρευνες τις ιατρικές και βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο και δεν πρέπει να τους πούμε ότι θεραπεύτηκες εσύ από θαύμα για να συνεχίσουν τις έρευνες. Γιατί, αυτήν την ασθένεια που σου ‘λαχε θα την βλέπουμε συχνά. Προέρχεται από ισχυρό σοκ.
Ναι Γέροντα. του λέει. Βεβαίως.
Της είπε τι θα κάνει, πως θα έχει το κεφάλι, πως θα ανοίξει το στόμα. Οι κινήσεις που έκανε στην κοπέλα, όντως, δεν έχω καμμία αμφιβολία, έτσι τέτοιες κινήσεις θεραπευτικές μας έκανε σε όλους όσοι είχαμε ανάγκη..
Της είπε στο τέλος, τώρα θα μιλήσεις. Αύριο θα σου δώσουν το εξιτήριο. Θα χαρούν πολύ οι γιατροί και θα σε ρωτούν αλλά να τους πεις ότι θα συνεργαστώ μαζί σας μέχρι να βρείτε το φάρμακο αλλά δεν ξέρω τι έγινε, δεν ξέρω θα λες. Την Πέμπτη της λέει σε περιμένω στο σπίτι μου.
Άγιος Πορφύριος: Που είναι πάτερ το σπίτι σας;
Θα πας στο Πεδίο του Άρεως, θα πάρεις το λεωφορείο για Μήλεσι και θα πεις στον οδηγό να σε κατεβάσει στον παπα-Πορφύριο.
Αυτήν την ώρα του λέει, πάτερ, σας παρακαλώ κάντε και μια προσευχή διότι εμένα με απέλυσαν απ’ τη δουλειά μου.
Αυτή ήταν η αιτία που έπαθες αυτό, της είπε, και ξέρω ότι και ο πατέρας σου είναι άνεργος και η μητέρα σου είναι άνεργη αλλά μη φοβάσαι παιδί μου, κοντά στην Εκκλησία, μέσα στην Εκκλησία .. δεν θα πεινάσετε. Ο άρτος ποτέ δεν θα λείψει απ’ την Εκκλησία. Θα περάσετε δύσκολα αλλά κοντά στην Εκκλησία κανένας δε θα χαθεί. Μη φοβάσαι, θα επέμβει ο Κύριος διότι η σωτηρία της Ελλάδος μόνο δια του Κυρίου θα γίνει.
Την ξύπνησε η νοσοκόμος η οποία την χτύπησε έτσι απαλά για να της δώσει το θερμόμετρο. Παίρνω λέει το θερμόμετρο και απαντώ, ‘Ευχαριστώ’. Η νοσοκόμος τα ‘χασε. Δεν είπε τίποτα. Έφυγε, το κατέγραψε στο βιβλίο αναφοράς που έχουνε οι νοσοκόμες και όταν ξαναπήγε να πάρει το θερμόμετρο της είπε πάλι ‘Ευχαριστώ’. Και πάλι δεύτερη φορά το σημείωσε στο βιβλίο αναφοράς.
Την επομένη που παρέδωσε στην προϊσταμένη, της είπε το γεγονός και πήγε η προϊσταμένη και κάναν ολόκληρη κουβέντα. Της λέει, τί έγινε πώς έγινε; Δεν ξέρω, να, μου ‘φερε το θερμόμετρο, της είπα ‘Ευχαριστώ’.
Δεν απήντησα μου λέει, δεν είπα τίποτα, δεν μαρτύρησα τίποτα. Οι γιατροί που ήρθανε τους είπα, έτσι έχω ένα μήνυμα μέσα μου ότι οι έρευνές σας πηγαίνουν πάρα πολύ καλά. Τίποτα δεν τους είπα. Βρε πές μας τι έγινε; Κοιμήθηκα και όταν ξύπνησα μίλησα, τους είπα.
Πραγματικά, της δίνουν το εξιτήριο και την Πέμπτη βρίσκεται στο Μήλεσι. Της είπε ότι θα πάρεις απ’ την μεγάλη καντήλα λαδάκι, θα πάρεις και τα φάρμακα των γιατρών, θα πίνεις μια κουταλιά λάδι μαζί με το αντίδωρό σου το πρωί και αυτό θα σε θεραπεύσει. Της είπε επίσης, όταν θα ‘ρθετε εγώ θα λείπω. Συνήντησαν τη Γερόντισσα. Ζήτησαν λάδι, τους έδωσε και η μητέρα λέει στη Γερόντισσα, μας είπε ο παπα-Πορφύριος ότι δεν θα είναι εδώ αλλά μπορούμε να τον περιμένουμε να έλθει; Και της απαντάει η Γερόντισσα συγκινημένη, αφού έχει κοιμηθεί μωρέ ο Γέροντας. Και έφυγε πονεμένη…
Εκείνες έμειναν! Πήραν το δρόμο του γυρισμού. Όταν έφτασαν άκουσαν απ’ την Πειραϊκή Εκκλησία ότι μιλούσα για τον Γέροντα τον Πορφύριο στον Άγιο Ιωάννη και ήρθαν και μου το κατέθεσαν. Έτσι λοιπόν έκαμαν προστάτη της οικογενείας τους τον Άγιο Πορφύριο.
Αυτά λοιπόν συμβαίνουν με τους αγίους αγαπητοί μου. Μην πούμε, οι άγιοι άραγε μας ακούνε; Μας ακούνε και είναι δίπλα μας…
Απόσπασμα ομιλίας κυρίας Αθηνάς Σιδέρη στην Αγία Τριάδα Πετρουπόλεως.
