Λάκης Λαζόπουλος: Η τραγωδία στα Τέμπη, οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί
Μέσα από την εκπομπή του στο newsbreak.gr, ο Λάκης Λαζόπουλος απασφάλισε για τη τραγωδία στα Τέμπη. Δεν δίστασε να κατακεραυνώσει τον Άρη Πορτοσάλτε, τον σταθμάρχη, το επιτελικό κράτος αλλά και τους δημοσιογράφους που εστίασαν μόνο στον ρόλο του σταθμάρχη.
Όπως υπογράμμισε ο ηθοποιός “πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να πω ένα αντίο στα κορίτσια και στα αγόρια, στους ανθρώπους αυτούς που ταξίδεψαν με την αμαξοστοιχία “πάμε και όπου βγει”. Ύστερα θέλω να σφίξω και να αγκαλιάσω τους ανθρώπους τους, τη μαμά τους, τον μπαμπά τους, τη γιαγιά τους, τον παππούς τους, τα αδέλφια τους, τους φίλους τους. Και ύστερα θέλω να μιλήσω για το επιτελικό κράτος που ισχυρίζεται το 2023 ότι τελικά βρισκόμαστε στο έτος 1970”.
Η οργή του Λάκη Λαζόπουλου για την τραγωδία στα Τέμπη
Και συνεχίζει ο Λάκης Λαζόπουλος “και 200 προσπάθειες να κάνει ο άνθρωπος μπορεί να τυφλώσει σήμερα τον δορυφόρο; Τι είναι ο δορυφόρος; Ο Κύκλωπας; Και ο σταθμάρχης είναι ο Οδυσσέας που τον τύφλωσε; Ο γ@μ@μ@νος δορυφόρος που βλέπει το αμάξι πού ακριβώς είναι παρκαρισμένο, που βλέπει το αμάξι να στρίβει, βοηθάει τα πλοία να βλέπουν το ένα το άλλο, ξέρεις σε ποιο λιμάνι του κόσμου μπαίνει αυτό το καράβι τώρα, ξέρεις ποια αεροπλάνα πετάνε πάνω από τον ουρανό σου τώρα, πάνω από τους ουρανούς όλου του κόσμου. Το 2023 που μπορείς να δεις που υπάρχουν ψάρια για να πας να ψαρέψεις, δύο τρένα τυφλά σέρνονται στην ίδια γραμμή και σκοτώνονται νέοι άνθρωποι που επιβαίνουν στην αμαξοστοιχία “πάμε και όπου βγει””.
Ο Λάκης Λαζόπουλος για τον Άρη Πορτοσάλτε
Αναφερόμενος στον Άρη Πορτσάλτε, επεσήμανε “και βγαίνουν τα τομάρια και τομαροποιημένα που λένε πως χρειάζονται θυσίες, οι θυσίες… χρειάζονται Ιφιγένειες για να γινόμαστε καλύτεροι για να μπορεί να «εκσυγχρονίζεται ο κόσμος, να γίνονται τα έργα και να μπορούν να βλέπουν τα τρένα το ένα το άλλο». Αλλά τα τρένα βλεπόντουσαν παλιά απλώς δυστύχημα, έπιασε μια φωτιά σε εργοστάσιο στη Λάρισα και μετά σταμάτησα να βλέπονται τα τρένα. Ζητούν θυσίες οι δημοσιογράφοι, οι καινούργιοι δήμοι της κοινωνίας”.
Και συμπληρώνει ο Λάκης Λαζόπουλος “όταν σκοτώνονται παιδιά, το καταλαβαίνεις πως πρόκειται να γίνει πιο γρήγορα ο δρόμος, αλλά να μας πεις, κύριε Πορτοσάλτε, μπορείς να πας σε ένα σπίτι και να πεις στη μάνα του παιδιού: “Συλλυπητήρια, αλλά να χαίρεστε που το παιδί σας είναι η αιτία να αποκατασταθεί η σιδηροδρομική γραμμή Λάρισας – Ευαγγελισμού;”. Θα το έλεγες ποτέ αυτό; Θα έλεγες ποτέ σε μια μάνα “Συλλυπητήρια, αλλά το παιδί σου βοήθησε να γίνει η σιδηροδρομική γραμμή ασφαλής από Λάρισα – Ευαγγελισμό;””.
Για τους δημοσιογράφους γενικότερα σημείωσε “έτσι έπρεπε να ένιωθαν οι Έλληνες με τους μαυραγορίτες και τους καταδότες στην Κατοχή, το ίδιο που πρέπει να νιώθουμε σήμερα με τη πλειοψηφία των σημερινών δημοσιογράφων που παριστάνουν τους μ@λ@κες και εκνευρίζονται ψεύτικα με τον σταθμάρχη που στο κάτω κάτω κι αυτός είναι του επιτελικού κράτους, δεν μπήκε μόνος του, δεν μπήκε ατελώς, μπήκε επιτελώς. Ποιανού πλάτες είχε 60 χρονών άνθρωπος να βρεθεί σε αυτή τη θέση παρά το νόμο και παρά τα όρια του νόμου;”.
Ο Λάκης Λαζόπουλος για τον σταθμάρχη και για τους δημοσιογράφους
Για τον σταθμάρχη, ο Λάκης Λαζόπουλος τόνισε “έβαλε κι άλλες φορές στην ίδια γραμμή τα τρένα, δεν το πέτυχε με την πρώτη φορά, δεν το πέτυχε με τη δεύτερη, τι περιμένατε; Αυτό που έγινε; Να το πετύχαινε την τρίτη; Σκοποβολή έκανε; Σας βλέπουμε τους δημοσιογράφους, είστε ορατοί και προκαλείτε την οργή μας. Και η οργή θα ξεσπάσει πάνω σας. Έχουμε γίνει περίγελος του εαυτού μας. Είμαστε γελοία καραγκιοζάκια που κρατούν ευρώ και παριστάνουν του Ευρωπαίους. (…) Χεστήκαμε, κύριε δημοσιογράφοι για τις απόψεις σας, θέλουμε την αλήθεια. Ποιος να ήξερε αυτός που ταξιδεύει με τρένο πως θα κινδύνευε από ένα τηλέφωνο που δεν σηκώνει κάποιος, πως θα εξαρτιόταν η ζωή του”.
Και κατέληξε «οι δημοσιογράφοι δεν λένε πια ειδήσεις αλλά ρίχνουν στάχτη στα μάτια των ανθρώπων. Ζητάει και ο κόσμος μία θυσία από εσάς. Η θυσία που ζητάει είναι να πάτε στο δι@@λο γιατί ειδάλλως θα οδηγήσετε τους ανθρώπους σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Βρωμάει η τηλεόραση. Πατάω το κουμπί και βρωμάει δουλικότητα, υποτακτικότητα. Θολά βλέμματα. Πληρωμένοι τσαλαπετεινοί και μπεκάτσες στον αέρα. Βουλώστε το. Κλείστε τα γ@μ@μ@να στόματα των ψεμάτων. Αφήστε μας να κλάψουμε τους νεκρούς. Επιτρέψτε μας να τους δούμε. Πώς θα τους θάψουμε χωρίς κλάμα, χωρίς σεβασμό; Τι είναι; Στρατιώτες σε καιρό πολέμου και στέλνετε σφραγισμένα κουτιά;».
