Νοσηλευόταν διασωληνωμένος στον «Ευαγγελισμό» από τις αρχές Ιανουαρίου, με την υγεία του να επιδεινώνεται ραγδαία χθες, παρουσιάζοντας πολυοργανική ανεπάρκεια
Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος: Έφυγε από τη ζωή
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, όπως έγινε γνωστό σήμερα το πρωί (25.01.25), έπειτα από πολυήμερη νοσηλεία του στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου είχε μεταφερθεί εσπευσμένα από τα Τίρανα, δίνοντας μεγάλη μάχη.
Η υγεία του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου παρουσίασε ραγδαία επιδείνωση χθες, καθώς παρουσίασε πολυοργανική ανεπάρκεια.
Νοσηλευόταν διασωληνωμένος στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας μετά τη χειρουργική επέμβαση που έκανε το απόγευμα της 10ης Ιανουαρίου για την αντιμετώπιση αιμορραγίας από το κατώτερο πεπτικό σύστημα.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος από τις 30 Δεκεμβρίου είχε εισαχθεί σε νοσοκομείο των Τιράνων, καθώς είχε ασθενήσει από εποχική γρίπη, αλλά κρίθηκε απαραίτητο να διακομιστεί στην Αθήνα και συγκεκριμένα στον «Ευαγγελισμό».
Στον Ευαγγελισμό είχε μεταφερθεί, με αεροδιακομιδή, στις 3 Ιανουαρίου.
Η κατάσταση της υγείας του ήταν επιβαρυμένη και λόγω του ιατρικού ιστορικού του, αλλά και λόγω της ηλικίας του.
Ποιος ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος
Ο κατά κόσμον Αναστάσιος Γιαννουλάτος, ο οποίος είχε τον τίτλο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, γεννήθηκε στον Πειραιά στις 4 Νοεμβρίου 1929.
Εκτός από ιεράρχης της Ορθόδοξης Εκκλησίας της γειτονικής χώρας ήταν θεολόγος, συγγραφέας και πρώην καθηγητής πανεπιστημίου.
Ήταν επίσης, ένας από τους προέδρους της κεντρικής επιτροπής του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών και επίτιμος πρόεδρος της Παγκόσμιας Διάσκεψης Θρησκευμάτων για την Ειρήνη.
Είχε διατελέσει τιτουλάριος επίσκοπος και μητροπολίτης Ανδρούσης και Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του
Γεννήθηκε το 1929 στον Πειραιά και αποφοίτησε από το Β’ Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών.
Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων μαθημάτων του, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου όπου και έλαβε το πτυχίο του το 1952.
Παράλληλα με τις θεολογικές του σπουδές αναμείχθηκε με οργανώσεις ορθόδοξης νεολαίας
Το 1959 ίδρυσε και διεύθυνε το πρώτο ιεραποστολικό περιοδικό στην Ελλάδα με τίτλο Πορευθέντες, και τρία χρόνια αργότερα το ομότιτλο «Διορθόδοξο Ιεραποστολικό Κέντρο», από το οποίο ξεκίνησε η ελληνόφωνη ιεραποστολική αφύπνιση κατά τον 20ό αιώνα.
Το 1960 χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος ενώ το 1964 χειροθετήθηκε Αρχιμανδρίτης.
Παράλληλα ξεκίνησε ιεραποστολικές εξορμήσεις στην Αφρική και κυρίως στην Ουγκάντα. Εκεί έμαθε τις τοπικές διαλέκτους, αναγκάστηκε, όμως, να αποχωρήσει όταν προσβλήθηκε από ελονοσία.
Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Φιλοσοφικές Σχολές του Πανεπιστημίου του Αμβούργου και του Μαρβούργου στη Γερμανία (1965 – 1969) ως υπότροφος του γερμανικού Ιδρύματος Alexander von Humboldt, στη θρησκειολογία, την εθνολογία και την ιεραποστολική. Ακόμη, κατείχε εντολή διδασκαλίας του μαθήματος της νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Μαρβούργου (1966 – ’69).
