Μικρός Γρηγόρης: Έφυγε από την ζωή νικητής
Δυστυχώς ο μικρός Γρηγόρης που όλοι θέλαμε να βοηθήσουμε και να μπορέσει να αποκτήσει ξανά ελπίδες δεν τα κατάφερε… σκορπίζοντας θλίψη και θρήνο τόσο στην οικογένεια του όσο και σε όλη την χώρα.
Έφυγε χθες το μεσημέρι ο μικρός Γρηγόρης, ένας μαχητής της ζωής που από 18 μηνών πάλευε με τον καρκίνο.
Τα φετινά Χριστούγεννα η οικογένεια ήθελε να τα περάσει μαζί του στο σπίτι τους και όχι στο νοσοκομείο. Ο Γρηγόρης ήταν αγκαλιά με την μαμά, τον μπαμπά και την αδερφή του, πλημμυρισμένος από αγάπη και ανθρώπους που θέλησαν να του πραγματοποιήσουν όλες τις ευχές του.
Στη συνάντηση του με τη Ζήνα Κουτσελίνη πριν από λίγες ημέρες, ο ίδιος είχε ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη να του φέρει μια κουζίνα για τα Χριστούγεννα, καθώς του άρεσε πάρα πολύ να μαγειρεύει.
Ο Άγιος Βασίλης ήρθε νωρίτερα για τον Γρήγορη και η ευχή του έγινε πράξη.
Ο Άγιος Βασίλης ήρθε νωρίτερα για τον Γρήγορη και η ευχή του έγινε πράξη. Η Πρόεδρος του Συλλόγου «ΕΛΠΙΔΑ» κυρία Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη του έστειλε την κουζίνα που ονειρευόταν: «Όταν ήρθε η κουζίνα χάρηκε τόσο πολύ που έβγαλε μια κραυγή χαράς. Την ανοίξαμε μαζί, την φτιάξαμε και παίξαμε» δήλωσε η μητέρα του αγοριού στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα».
Η Μαρίνα, η μητέρα του Γρηγόρη, πριν μερικές μέρες είχε εξομολογηθεί τον αγώνα που έδινε στην εκπομπή. Ο μικρός Γρηγόρης, ενώ είχε ξεπεράσει τον πρώτο κίνδυνο, χρειάστηκε να νοσηλευτεί ξανά, γιατί παρουσίασε υποτροπή και μετάσταση στη σπονδυλική στήλη.
Τα συγκινητικά λόγια της μητέρας του μικρού Γρηγόρη
Τα λόγια της Μαρίνας για το παιδί της που έφυγε τόσο άδικα και τόσο ταλαιπωρημένο προκαλούν ανατριχίλα: «Θα μου λείψει πολύ το παιδάκι μου. Θα είναι πολύ δύσκολο για μένα να το ξεπεράσω όλο αυτό. Ήταν πολύ δυνατός, εδώ και 4 χρόνια πάλευε. Κατάφερε όσο μπορούσε. Απλά τώρα κουράστηκε πολύ, δεν μπορούσε άλλο. Τον είχα αγκαλιά όλη την ώρα, δεν τον άφησα στιγμή. Πόναγε τον τελευταίο καιρό πάρα πολύ και μου το έλεγε: “Μανούλα πονάω πολύ, δεν αντέχω άλλο”. Πιστεύω πως τώρα το κορμάκι του ξεκουράζεται»
«Όλο αυτό με δίδαξε ένα πράγμα : όσο είναι τα παιδιά μας μικρά να είμαστε κοντά τους και να τα προσέχουμε. Εγώ δούλευα και δεν τον είχα κοντά μου, τον είχε η μαμά μου. Μετά όταν έγινε όλο αυτό είπα: “Έπρεπε να γίνει όλο αυτό για να ζήσω το παιδί μου;”»
