Εξομολόγηση εθελόντριας σε πυρκαγιές: Η συγκινητική ιστορία μιας εθελόντριας
Εξομολόγηση εθελόντριας σε πυρκαγιές: Διαβάστε την συγκινητική εξομολόγηση μιας εθελόντριας. Η κοπέλα προσέφερε όσα μπορούσε, στην φονική πυρκαγιά στο Μάτι Αττικής.
«Λεωφ. Μαραθώνος, λίγο μετά τη διασταύρωση της Ραφήνας και πριν το Μάτι, Δευτέρα 30/07, 6:50 π.μ. Έχω ξεκινήσει από το Χαϊδάρι και είμαι πια πολύ κοντά στην Ε’ κατασκήνωση του Αγίου Ανδρέα, όπου εθελοντικά προσφέρουμε ό,τι μπορούμε. Δεξιά του δρόμου, προσπερνώ μια κυρία μόνη, μεγάλης ηλικίας, που κουβαλά ένα βαρύ σακίδιο.
Προβληματίστηκα, και σταμάτησα σε ένα άνοιγμα του δρόμου στα 100 μέτρα. Πεζή άρχισα να κατευθύνομαι προς το μέρος της. Βλέποντάς με άρχισε να επιταχύνει το βηματισμό της.
Συναντηθήκαμε στη μέση περίπου και τη βοηθώ να διασκελίσει μια καμένη κολόνα της ΔΕΗ. Όλα γύρω είναι καμένα φυσικά.
Η εθελόντρια εξομολογείται την κουβέντα της μετά την πυρκαγιά στο Μάτι
-Καλημέρα…Θέλετε βοηθεια; Πού πατε μονη σας;
-Όχι, παιδί μου εδώ παρακάτω πάω.
-Πού ακριβώς; Μπορώ να σας πάω με το αυτοκίνητο αν θέλετε.
-Περιμένω τον άντρα μου, έφτασα με το λεωφορείο μόλις από την πατρίδα μου και θα ερχόταν να με πάρει, αλλά άργησε και προχωράω με τα πόδια.
-Απο πού ερχεται;
-Απο το σπίτι θα ξεκινούσε.
-Πού είναι το σπίτι σας;
-Εδώ παρακάτω, στην οδό Κ…. Έφυγα όταν έγινε αυτό (Δεν μπορούσε να βρει λέξη άλλη να το περιγράφει αυτό που έγινε, ήταν εμφανες). Δεν το άντεχα και μόλις γύρισα.
-Χάσατε κάποιον δικό σας ανθρωπο;; (Την ακούς συχνά σαν ερώτηση αυτή τελευταια)
– Όχι… (και το είπε σαν να ντρεποταν)
-Κάηκε το σπίτι σας;
-Όχι παιδί μου.. Μόνο το μισό… Αλλά κάηκαν των γειτόνων μου.. Πού θα μείνουν αυτοί οι άνθρωποι… (έχει αρχίσει να σπάει η φωνή της)
Παίρνω το βαρύ σάκο και προχωράω προς το αυτοκίνητο, με ακολουθεί η κυρία.
-Είστε σίγουρη πως δεν θέλετε να σας πάω στο σπίτι, δεν μου κάνει κόπο.
-Όχι, ευχαριστώ είμαι καλά. Εσύ πού πας;
-Στον Άγιο Ανδρέα, έχει κατασκήνωση εκεί.
-Εθελόντρια είσαι παιδί μου;
-Ναι.
Και τότε έβαλε τα κλάματα.
-Θέλω να μου κάνεις μια χάρη.
Εξομολόγηση εθελόντριας σε πυρκαγιές: Το φοβερό περιστατικό που βίωσε
Έβαλε το χέρι στην τσάντα της και έβγαλε ένα μικροσκοπικό τσαντάκι. Μου πήρε το χέρι, μου γύρισε την παλάμη δημιουργώντας μια χούφτα. Το δικό της χέρι από κάτω. Αναποδογύρισε το τσαντάκι και έπεσαν όσα κέρματα είχε μέσα στην χούφτα μου. Και μου έκλεισε σφιχτά τα δάχτυλα.
– Θέλω να πάρεις σοκοφρέτες για τα παιδιά. Και αν βρεις και μπαλόνια. Ερχόντουσαν πολλά παιδιά κάθε απόγευμα, γιατί ήξεραν πως πάντα είχα κάτι στην ποδιά μου για αυτά. Ελπίζω να φτάνουν τα λεφτά.
Είπα ένα γρήγορο «εντάξει» και θέλησα να φύγω βιαστικά για να μην τη συγκινήσω περισσότερο.
Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο της φώναξα «Ευχαριστώ» και μου είπε «Εγώ σε ευχαριστώ παιδί μου, να μου φιλήσεις τα παιδιά μου! 13.26 ευρώ δόθηκαν από μια άγνωστη γιαγιά, για να αγοραστούν σοκοφρέτες για τα παιδάκια της Ε’ κατασκηνωσης του Αγίου Ανδρέα»