Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός: Η προσευχή της μετάνοιας
Σπουδαία είναι η προσευχή του Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού για την μετάνοια. Τα λόγια που μας κληροδότησε μας ανακουφίζουν και αγαλλιάζουν την ψυχή μας από κάθε αμαρτία.
“Πανάγαθε Δέσποτα, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού του ζώντος, ο μόνος αληθινός Θεός και Σωτήρ του κόσμου, ο και εμέ τον ταπεινόν και ανάξιον έλκυσας εις την θείαν σου επίγνωσιν, άφες μοι, Φιλανθρωπότατε Κύριε, πάσας μου τας αμαρτίας και πάσαν την ενοχήν, και φώτισον τον εσκοτισμένον μου νουν και την πεπωρωμένην μου διάνοιαν, ίνα ισχύσω αυτή τη ώρα παρασταθήναι έμπροσθεν της θείας σου παναγαθότητος και φιλανθρωπίας και ικετεύσω τους απεράντους σου οικτιρμούς περί της εμής αθλιότητος και ταλαιπωρίας.
Ήμαρτον, Κύριε, ήμαρτον εως σφόδρα και αποθαρρύνομαι δια την αισχίστην προδοσίαν της απεράντου σου προς εμέ μακροθυμίας.
Αλλά, Παναγαθότατε Δέσποτα, το απαύγασμα της του αρχιφώτου σου Πατρός παναγάπης και συμπαθείας, μη με βαρυνθής τον ανάξιον, αλλά πρόσθεσε εις τους απεράντους σου οικτιρμούς και ταύτην την εξαίρεσιν και ίασαι με και πάλιν, και ανάσυρέ με από το σκότος της απογνώσεώς μου.
Η έκτασις της αφροσύνης και ανοίας μου αφάνισεν απ’ εμού τα αρχικά στοιχεία της λογικότητός μου και αδυνατώ να εγερθώ από της πτώσεώς μου και να επιστρέψω όπως οφείλω εις την πατρικήν σου στοργήν και φιλανθρωπίαν.
Ενθυμούμαι τον κατάπικρον λόγον σου, όπου επί του Τιμίου σου Σταυρού ελάλησας “Διψώ”, και εικάζω ότι δια την ιδικήν μου αθλιότητα και αναισθησίαν είπας τούτο και παρηγορούμαι ότι ακόμη με ενθυμάσαι και δεν με απέρριψες.
Η συνέχεια της προσευχής της μετάνοιας
Κάμφθητι έτι άπαξ, η απέραντος πατρική στοργή και συμπάθεια, και ανάσυρον με Σύ από την νέκρωσιν μου αυτήν.
Μετάδος εις την νεκρωμένην μου ψυχήν τα της σης Παναγαθότητος σύμβολα, ίνα ισχύσω ο νενεκρωμένος και άχρηστος ευρεθήναι εις τον χώρο της μετανοίας, κατά την πατρικήν ευδοκίαν του Παναγάθου σου Πατρός, ο οποίος δεν βούλεται τον θάνατον του ελαχίστου αμαρτωλού, όπως εγώ ειμί ο ταπεινός και ανάξιος.”
(Αρχιμ. Εφραίμ Βατοπαιδινού)
