Αληθινή Ιστορία: «Η πρώτη φορά που έπλυνα τα χέρια του πατέρα μου, με έκανε να καταλάβω τι έχει γίνει στην ζωή μου»
Ένας πατέρας έγινε το παράδειγμα για να καταλάβει ο γιος του την αξία της δουλειάς, της προσφοράς και της συνεργατικότητας. Τα χέρια του πατέρα είχαν μελανιές και ουλές. Ήταν το τίμημα που είχε πληρώσει ως γονιός για τη μόρφωση και το μέλλον των παιδιών του.
Όλα ξεκίνησαν όταν ένας νεαρός άντρας ήθελε να πάρει μία σημαντική θέση σε μία μεγάλη εταιρία εκτυπώσεων. Είχε περάσει την αρχική συνέντευξη και τώρα θα γνώριζε τον διευθυντή για την τελική συνέντευξη.
Όταν εκείνος είδε το βιογραφικό του, τον ρώτησε:
– Έχεις πάρει υποτροφία;
– Όχι
– Ο πατέρας σου πλήρωσε τις σπουδές σου;
– Ναι.
– Που δουλεύει ο πατέρας σου;
– Ο πατέρας μου είναι σιδηρουργός.
Ο διευθυντής ζήτησε τότε από τον νεαρό άντρα να του δείξει τα χέρια του. Εκείνος του τα έδειξε και ήταν πολύ μαλακά και τέλεια.
– Έχεις βοηθήσει ποτέ τον πατέρα σου στην δουλειά;
– Όχι, οι γονείς μου πάντα ήθελαν να σπουδάσω και να διαβάζω περισσότερα βιβλία. Εκτός απ’ αυτό, είναι πολύ καλύτερος από μένα στην δουλειά του.
Τότε, ο διευθυντής είπε:
– Θέλω να κάνεις κάτι. Όταν θα πας σπίτι, θέλω να πλύνεις τα χέρια του πατέρα σου και μετά να έρθεις να με δεις ξανά αύριο το πρωί.
Ο νεαρός ένιωσε πως είχε καλές ελπίδες να πάρει την δουλειά. Όταν γύρισε σπίτι, ζήτησε από τον πατέρα του να τον αφήσει να του πλύνει τα χέρια. Εκείνος ένιωσε παράξενα αλλά συμφώνησε να τον αφήσει.
Ο νεαρός έπλυνε τα χέρια του και ήταν η πρώτη φορά που παρατήρησε πως ήταν πολύ κουρασμένα και γεμάτα ουλές. Κάποιες μελανιές ήταν τόσο βαθιές που πονούσε πολύ όταν τις ακουμπούσε.
Τότε ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβε ο νεαρός πώς ήταν για τον πατέρα του να δουλεύει κάθε μέρα για να πληρώσει τις σπουδές του. Οι μελανιές και οι ουλές ήταν το τίμημα που είχε πληρώσει ο πατέρας του για την μόρφωση και το μέλλον των παιδιών του. Αφού του έπλυνε τα χέρια, τον βοήθησε να καθαρίσει το εργαστήριο.
Το συγκλονιστικό μιας αληθινής ιστορίας: Ο πατέρας ένιωσε παράξενα από την κίνηση του παιδιού του
Την επόμενη μέρα, ο νεαρός επέστρεψε στο γραφείο του διευθυντή. Ο διευθυντής παρατήρησε τα δάκρυα στα μάτια του νεαρού και τον ρώτησε:
– Μπορείς να μου πεις τι έκανες και τι έμαθες χτες στο σπίτι σου;
– Έπλυνα τα χέρια του πατέρα μου και όταν τελείωσα έκατσα και καθάρισα το εργαστήριό του. Τώρα μπορώ να καταλάβω και να αναγνωρίσω πως χωρίς τους γονείς μου δεν θα ήμουν αυτός που είμαι σήμερα. Βοηθώντας τον πατέρα μου, κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να κάνω κάτι δικό μου. Εκτιμάω πολύ περισσότερο τώρα την αξία του να βοηθάς την οικογένειά σου.
Ο διευθυντής είπε:
– Αυτό είναι που ψάχνω στο προσωπικό μου. Θέλω κάποιον που να μπορεί να εκτιμήσει την βοήθεια των άλλων, κάποιον που να μπορεί να καταλάβει τις δυσκολίες που περνάνε οι άλλοι, κάποιον που να μην σκέφτεται μόνο τα χρήματα. Προσλαμβάνεσαι.
Ένα παιδί που έχει κακομάθει και είχε πάντα αυτό που ήθελε, θα αναπτύξει την νοοτροπία πως όλα του ανήκουν και πως ο εαυτός του είναι πάνω απ’ όλα. Εάν είμαστε αυτού του τύποι οι γονείς, τελικά δείχνουμε την αγάπη μας ή καταστρέφουμε τα παιδιά μας;
Μπορείτε να δώσετε στο παιδί σας μεγάλο σπίτι, καλό φαγητό, μαθήματα, χρόνο να διασκεδάσει, αλλά όταν πλένετε το πάτωμα ή βάφετε τον τοίχο, σας παρακαλώ δώστε του και αυτή την εμπειρία. Μετά το φαγητό, βάλτε τα να πλύνουν τα πιάτα μαζί με τα αδέρφια τους.
Όσο πλούσιοι και να είστε, τα παιδιά σας πρέπει να καταλάβουν. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να μάθουν να εκτιμούν τις προσπάθειες των άλλων και να μάθουν να συνεργάζονται για να πετύχουν τον σκοπό τους. Και μάλλον έτσι είναι όποιες και αν είναι οι επιλογές μας.