Λάκης Λαζόπουλος: Τα γράμματα που του έγραφε η σύζυγός του πριν πεθάνει
Λάκης Λαζόπουλος: Στο νέο του βιβλίο ο διάσημος ηθοποιός, μιλά για τη μάχη της γυναίκας του με τον καρκίνο. Το βιβλίο του, αναμένεται να κυκλοφορήσει την Τετάρτη. Ο ηθοποιός μίλησε για το βιβλίο «Άλλες γυναίκες φοράνε τα φουστάνια σου», στο Πρώτο Θέμα και αποκάλυψε τα συναισθήματά του, αλλά και τι πρόκειται να διαβάσει κανείς, εφόσον το αγοράσει.
Η Τασούλα, είναι η «Τζοκόντα» του Λάκη Λαζόπουλου, η οποία άφησε την τελευταία της πνοή πριν από δύο χρόνια. Το 2016, ο άτυχος σύζυγος, έμαθε τα δυσάρεστα νέα για την υγεία της. Η ίδια δεν μίλαγε πολύ, αλλά έγραφε. Έγραφε γράμματα στον Λάκη Λαζόπουλο, τα οποία δεν του έδωσε όσο βρίσκονταν στη ζωή. Μετά τα δυσάρεστα νέα και την άνιση μάχη της, του τα έδωσε σε μια κούτα λέγοντάς του, όλα αυτά που δεν του είπε εν ζωή.
Ο τίτλος του βιβλίου «Άλλες γυναίκες φοράνε τα φουστάνια σου» του Λάκη Λαζόπουλου.
«Προέκυψε από μια επιστολή που έλαβα από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και τις φυλακισμένες γυναίκες που είχαν παραλάβει τα φουστάνια της Τασούλας. Είχε πει τα ρούχα της, να πάνε σε αυτές. Τότε σκέφτηκα, πως θα είναι να δω μια γυναίκα ή κάποιες γυναίκες να είναι ντυμένες με τα ρούχα της και μου βγήκε αυθόρμητα».
Στο βιβλίο του καταγράφεται η σκληρή μάχη της γυναίκας της ζωής του, με τον καρκίνο. Η καταγραφή των γεγονότων για τον γνωστό ηθοποιό ξεκίνησε δύο μήνες περίπου, μετά τον θάνατο της συζύγου του.
Αυθόρμητα του βγήκε και η καταγραφή αυτής της σκληρής μάχης που έδωσε η γυναίκα που σημάδεψε την ζωή του, την οποία άρχισε δύο μήνες περίπου μετά τον θάνατό της.
Λάκης Λαζόπουλος: «Θέλω να συστήσω την Τασούλα στον κόσμο»
Γιατί έγραψε το βιβλίο; «Δεν ξέρω. Ένιωσα την ανάγκη να συστήσω την Τασούλα στον κόσμο. Η ίδια δεν ήθελε να ξέρουν ποια είναι, τι κάνει. Θέλησα να πω για μένα κάποια πιο προσωπικά πράγματα και να της κάνω και μια χάρη. Ένοιωσα ότι πρέπει να δημοσιεύσω το τεστ DNA που είχα κάνει για χρήση ναρκωτικών μετά την υπόθεση με το Therapy, που δεν είναι ένα απλό πράγμα. Όμως το πιο σωστό είναι ότι δεν ξέρω».
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, περνάνε πάρα πολλές προσωπικές ιστορίες του Λαζόπουλου. Ακόμη και σχέσεις μικρής ή μεγάλης χρονικής διάρκειας, τις οποίες έμαθε η Τασούλα, αλλά δεν θα μάθουν οι αναγνώστες του βιβλίου.
«Δεν στάθηκα σε πρόσωπα ονομαστικά, γιατί δεν με ενδιαφέρει το φθηνό κουτσομπολιό. Αυτό της κλειδαρότρυπας που λατρεύουν πολλοί. Γενικά ήταν πολύ δύσκολο γιατί σκεφτόμουν αν έπρεπε να δημοσιεύσω κάποια γράμματα, αλλά αποφάσισα ότι ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω. Είχε έρθει η στιγμή να τα πω, με τον δικό μου τρόπο».
Θυμάται πάρα πολλά γι’ αυτή την άνιση, όπως αποδείχτηκε, μάχη με τον καρκίνο που «χτύπησε» την πόρτα της Τασούλας, ενώ αυτός ήταν σε επαγγελματικό ραντεβού.
«Άλλες γυναίκες φοράνε τα φουστάνια σου» – Η αρχή του βιβλίου
«Η περιπέτεια ξεκινάει το 2016. Tην ακούω στο τηλέφωνο μετά από μια εξέταση που είχε πάει να κάνει και της βρήκαν έναν όγκο. Πήγα κατευθείαν στο σπίτι. Έτσι αρχίζει το βιβλίο και νομίζω ότι είναι η ιστορία μιας οποιαδήποτε γυναίκας, ενός οποιουδήποτε ανθρώπου και όλη αυτή η διαδρομή με τους γιατρούς»
«Που πάω; Που πάμε; Τι κάνουμε; Πότε συναντιόμαστε; Πότε χανόμαστε και πότε ξαναβρισκόμαστε; Όλα είναι γραμμένα μέσα. Ήθελα να το γράψω να βγει από μέσα μου. Δεν μπορούσα να συνεχίσω χωρίς να το κάνω, επειδή πάντα ότι σκεφτόμουν το έγραφα και δεν μπορούσε να μείνει άλλο μέσα μου».
«Δυσκολεύθηκα πάρα, πάρα πολύ και δεν το περίμενα. Νόμιζα ότι θα το τελειώσω πολύ γρήγορα. Από σκηνή σε σκηνή, έπεφτα ψυχολογικά και δεν μπορούσα να το πιάσω εύκολα πάλι. Αναρωτιέσαι σίγουρα αν “έσπασα” κατά την συγγραφή του. Ναι, έκλαψα πάρα πολύ. Δεν ήθελα να το τελειώσω, γιατί έπρεπε να βάλω την Τασούλα σε λέξεις, που εγώ τις έχω και αυτή δεν τις έχει. Για αυτό και γράφει όλα αυτά τα γράμματα σε μένα».
Η τελευταία μέρα που είδε τη σύζυγό του, ο Λάκης Λαζόπουλος
«Την τελευταία μέρα την έχω κρατήσει και σε φωτογραφία. Ευτυχώς το κορίτσι μου δεν πόναγε καθόλου. Έφυγε ήρεμα, γιατί αυτός ο καρκίνος δημιουργεί μια γλυκιά παραίσθηση και έφαγε ένα παγωτό με ζάχαρη, η οποία απαγορευόταν. Όταν μου είπε η γιατρός ας φάει κατάλαβα. Ποτέ δεν δέχτηκα ότι έρχεται το τέλος, ούτε όταν ήρθε, αν και το ήξερα από την πρώτη στιγμή. Ήταν Πέμπτη πρωί όταν ξεκίνησε, που άκουσα την φωνή της ίσα να βγαίνει. Είχε τάση για εμετό, έβγαλε αίμα δύο φορές και μετά την πήραν. Πήγα για να την χαιρετήσω, όταν διασωληνώθηκε και έφυγα με την Μαρριέλη».
«Δεν ξέρω τι σκέφτεται ή τι θα σκεφτεί κάποιος για το βιβλίο με την έννοια του γιατί το έκανα. Εγώ ήθελα να το γράψω και θεωρώ ότι από την ψυχή μου, αυτά που έχω γράψει είναι αυτά που έζησα. Μου ήταν δύσκολο να το γράψω, ακόμη και αυτά που είχε γράψει η Τασούλα για μένα, αλλά είχε έρθει η ώρα να γίνει. Έχω μάθει από το σπίτι μου να λέω την αλήθεια, όσο και αν μου κοστίζει και μου κόστισε ουκ ολίγες φορές. Εγώ είπα και εν προκειμένω έγραψα αυτά που σκεφτόμουν».
Τα γράμματα της γυναίκας του, μετά τον θάνατο της.
Όσον αφορά στα γράμματά της, την παρακαταθήκη της, αυτά τα ανακάλυψε μετά την κηδεία της.
«Ζήσαμε όλες τις διακυμάνσεις, που περνά ένα ζευγάρι. Ερωτευμένοι, χωρισμένοι, ξανά μαζί, σαν φίλοι, μπορώ να σου πω, ότι τηρούσαμε πάντα έναν κανόνα, αυτόν του απόλυτου σεβασμού ο ένας στον άλλο. Όταν ένας τόσο δικός σου άνθρωπος πεθαίνει, το μόνο που δεν περιμένεις είναι να γράφει όλο αυτό το διάστημα όλα αυτά που ήθελε να σου πει. Κι εκεί που γράφεις αρχίζεις και διαβάζεις και λες τι είναι αυτό τώρα;»
Πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί το έκανε; Γιατί επέλεξε να μην μιλάει στον Λάκη, αλλά να παραμένει στη σιωπή της, γράφοντας γράμματα.
«Η Τασούλα ακολούθησε μια δική μου ιστορία που ήταν και μέρος της ζωής μας. Ο πατέρας μου, όταν πέθανε άφησε σε ένα ντουλάπι όλη του την ζωή και δεν μπορούσαμε να το ανοίξουμε μέχρι που ήρθε ένας συνεργάτης του από την Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών και μας έφερε το κλειδί. Το ανοίγουμε και βλέπουμε όλη του την ζωή και πράγματα που είχε κάνει για μένα. Ανακάλυψα τον πατέρα μου, μέσα από ένα ντουλάπι. Πολλά χρόνια μετά ανακάλυψα και την Τασούλα μέσα σε μια κούτα γεμάτη γράμματα»
«Υπάρχει ένα γράμμα που μου λέγανε, να το σκεφτώ αν θα το δημοσιοποιήσω. Εγώ είπα αφού το έγραψε θα το βάλω. Το πως ένιωθε δεν μπορεί να αποδοθεί αλλιώς, παρά μέσα από ένα γράμμα όπου η Τασούλα κραυγάζει κάτι πολύ προσωπικό με αποδέκτη εμένα».
