Αρχικά είχαμε δημοσιεύσει τα εξής:
Άγιο Όρος: Ιστορίες και Θαύματα
Πολλές από τις ιστορίες που συνοδεύουν τις μονές του Αγίου Όρους μας συγκλονίζουν και μας ανατριχιάζουν. Η αλήθεια είναι ότι, οι περισσότεροι από εκείνους που είχαν τη χάρη να επισκεφθούν την Αθωνική χερσόνησο, έχουν και εκείνοι μια ξεχωριστή ιστορία να διηγηθούν.
Διαβάστε τη συγκλονιστική μαρτυρία ενός πιστού, ο οποίος, ενώ βρισκόταν στο Άγιο Όρος, εξιστορεί πως ένας μοναχός όχι μόνο εμφανίστηκε μπροστά του από το πουθενά, αλλά και του υπέδειξε το ακριβές σημείο του αντικειμένο που έψαχνε.
Η ανατριχιαστική μαρτυρία του καταγράφεται στο περιοδικό strange στο Άρθρο του Παντελή Γιαννουλάκη με τίτλο : Ιωάννης Φουράκης.
Το θαύμα του Αγίου Όρους: Ο αναδυόμενος μοναχός
Τότε ξαφνικά βλέπω ένα μοναχό να βγαίνει μέσα από τη θάλασσα, να αναδύεται από τα νερά! Εμφανίστηκε από το πουθενά και αναδύθηκε μέσα από τη θάλασσα, προχωρώντας μέσα στο νερό προς την ακτή. Ανέβηκε το τοιχάκι, διέσχισε τον παραλιακό δρόμο και πήρε το ανηφορικό μονοπάτι που οδηγεί από την ακτή προς το μοναστήρι και περνά δίπλα από το αίθριο που καθόμουν.
Όταν τον είδα να βγαίνει από το νερό νόμισα πως είναι μια παραίσθησή μου. Αμέσως όμως σκέφτηκα πως εκεί πάντα υπάρχουν πολλοί μοναχοί που δουλεύουν στο εργοστάσιο ξυλείας, που εργάζονται στα χωράφια, που ψαρεύουν κλπ. και σκέφτομαι μήοως βγήκε μέσα απο καμιά βάρκα, που δεν πρόλαβα να δω και την τραβήξανε πίσω απότο τοιχάκι, έξω από το οπτικό μου πεδίο.
Ο μοναχός βγαίνει από τη θάλασσα και παίρνει το ανηφορικό δρομάκι που βγαίνει προς το μοναστήρι και έρχεται προς το μέρος μου στο αίθριο, εκεί που κάθομαι. Μου λέει «τις ευλογίες σου αδερφέ Ιωάννη και σκύβει να μου ασπασθεί το χέρι, εγώ φυσικά το τράβηξα τελείως σαστισμένος, σοκαρισμένος διότι γνώριζε το όνομά μου και το επίθετό μου όσο και για την παρουσία στο μοναστήρι του γιου μου Τάλω για τον οποίο έκανε κάποια φευγαλέα αναφορά.
Πριν προλάβω να συνέλθω από το αρχικό σοκ, ο μοναχός μου λέει «αυτό που αναζητάτε, αδερφέ, βρίσκετε εκεί…» και μου υποδεικνύει το ακριβές σημείο όπου βρίσκεται το σύμβολο που αναζητούσα.
Πριν προλάβω να του μιλήσω περισσότερο, γυρίζει και παίρνει την κατηφόρα, μπαίνει πάλι μέσα στη θάλασσα και χάνεται! Μπήκε πάλι στο νερό και εξαφανίστηκε από τα μάτια μου…
Τώρα μέσα στη σαστιμάρα μου, διότι ήταν ένα σοκ για μένα να έρθει κάποιος και να μου πει που βρίσκεται αυτό που αναζητούσα, η εντύπωση που μου άφησε ήταν ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ο μοναχός που είχα συναντήσει στη μονή του Αγίου Διονυσίου στον Όλυμπο!
Ήταν το φαινότυπό του, και μέσα μου μέχρι τώρα επιμένω πως ήταν αυτός, νομίζω πως ήταν το ένα και το αυτό φυσικό πρόσωπο. Γνωρίζουμε φυσικά πολλά για την πολυστασία και ίσως μπορούμε να δώσουμε μια ερμηνεία σε αυτό το φαινόμενο.
Τι ισχύει έπειτα από έρευνα των Ellinika Hoaxes
Τι ισχύει
Αναζητώντας αποσπάσματα του κειμένου μέσω Google, καταφέραμε να βρούμε ότι πρόκειται για απόσπασμα συνέντευξης του Ιωάννη Φουράκη στον Παντελή Γιαννουλάκη στο περιοδικό “Strange”, στο τεύχος αρ. 45 που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2002.
Το εξώφυλλο του περιοδικού Strange, τεύχος 45.
Το περιοδικό Strange έχει υπάρξει ένα περιοδικό που ισχυρίζεται πως «εξερευνά τον κόσμο του παράξενου». Η θεματολογία του είναι σχεδόν αποκλειστικά συνωμοσιολογική και αντιεπιστημονική και περιλαμβάνει θεωρίες συνωμοσίες για «κούφια γη», «εξωγήινους», «εναλλακτικές πραγματικότητες», το «φανταστικό», και στους συνεργάτες του συμπεριλαμβάνεται ο εδώ και 11 χρόνια αποβιώσας Ιωάννης Φουράκης, ως «εξωκοσμικός συνεργάτης». Ιδρυτής του περιοδικού είναι ο Παντελής Β. Γιαννουλάκης, ένας αυτοαποκαλούμενος εξερευνητής εναλλακτικών πραγματικοτήτων, που ασχολείται στα σοβαρά με UFO και εξωγήινους.
Ο Ιωάννης Φουράκης (1937-2011) υπήρξε συγγραφέας και δραστηριοποιούνταν στο χώρο της λεγόμενης «εναλλακτικής αναζήτησης» και θεωρείται, μεταξύ άλλων, ως επινοητής του όρου Ομάδα Έψιλον, μίας συνωμοσιολογικής θεωρίας χωρίς καμία πραγματική βάση – προσφιλής σε ακροδεξιούς κύκλους στην Ελλάδα.
Όπως αναφέρεται στη Βικιπαίδεια, που επικαλείται την πρόσφατη βιβλιογραφία (κατά βάση τη δημοσίευση του Tao Thykier Makeeff, 2018: “Was Aristotle an Anti-Semitic Alien? Conspiracy Theory, Ufology, and the Colonisation of the Past in Contemporary Greece“. Στο Dyrendal, Asbjørn; Robertson, David G.; Asprem, Egil (επιμ.). Handbook of Conspiracy Theory and Contemporary Religion. Leiden ; Boston: Brill. pp. 361–388), διαβάζουμε τα εξής:
Ο δημιουργός της ομάδας Έψιλον ήταν ο συγγραφέας Γιώργος Λευκοφρύδης. Εμπνευσμένο από το κείμενο του Πλούταρχου στο Ε στους Δελφούς, άρχισε να αναπτύσσει τις θεωρίες του τη δεκαετία του 1960. Το 1977, δημοσίευσε το βιβλίο «Κοσμοσκάφος Στα-γυρο Έψιλον – Το Οργάνων Όργανον του Αριστοτέλους», όπου ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε κρυμμένα μηνύματα στο Όργανον του Αριστοτέλους. Σύμφωνα με τον Λευκοφρύδη, το κείμενο αποκαλύπτει ότι ο Αριστοτέλης ήταν εξωγήινος από το αστέρι Μου στον αστερισμό Λάγος (Λέπους / Κουνέλι). Ο Λευκοφρύδης περιέγραψε την ύπαρξη μυστικής κοινωνίας επιφανών Ελλήνων, η οποία είχε εξωγήινη γνώση που προέρχοταν από τον Αριστοτέλη και εργάστηκε για την προστασία των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Το βιβλίο του Λευκοφρύδη αποσύρθηκε γρήγορα από τη κυκλοφορία, αλλά οι θεωρίες του αναπτύχθηκαν περαιτέρω από άλλους συγγραφείς.
Οι πιο εξέχοντες συγγραφείς της Ομάδας Έψιλον στη δεκαετία του 1980 και του 1990 ήταν ο Ιωάννης Φουράκης, ο Ανέστης Κεραμύδας, ο Δημοσθένης Λιακόπουλος και ο Γεώργιος Γκιόλβας. Ο Φουράκης θεωρείται ότι επινόησε το όνομα «Ομάδα Έψιλον», και ήταν επίσης εξέχων στη συγχώνευση του εψιλονισμού με αντισημιτικές θεωρίες συνωμοσίας. Στα έργα του Φουράκη, οι Έλληνες παρουσιάζονται ως εξωγήινης καταγωγής, που συνδέονται με τους Ολύμπιους θεούς και είναι μέρος ενός αρχαίου πολέμου εναντίον των Εβραίων. Ο Φουράκης προβλέπει την αναβίωση του ελληνικού πολιτισμού και της θρησκείας, που θα συμβεί μέσω του Ελληνικού Ορθόδοξου Χριστιανισμού. (…) Στη δεκαετία του 2000, το φαινόμενο έγινε αντικείμενο διαφόρων συζητήσεων σε ιστολόγια, ιστοτόπους, διαδικτυακά φόρουμ συζητήσεων και τηλεοπτικών εκπομπών. (…)
Αρκετές ομάδες και άτομα ισχυρίστηκαν ότι εκπροσωπούν οι ίδιοι την Ομάδα Έψιλον. Το πιο γνωστό γεγονός συνέβη τον Οκτώβριο του 2015, όταν πέντε άνδρες συνελήφθησαν για την τοποθέτηση βόμβας στην Τράπεζας της Ελλάδος στην Καλαμάτα και στο άγαλμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στον Μυστρά. Οι άνδρες ανήκαν σε μια τρομοκρατική ομάδα που ονομαζόταν Ομάδα Έψιλον, η οποία διέθετε επίσης μεγάλο αριθμό εκρηκτικών και πυροβόλων όπλων και είχε σχέδια για περαιτέρω επιθέσεις. Οι συλληφθέντες διακήρυξαν ότι ήταν ειδωλολάτρες και ισχυρίστηκαν ότι η ομάδα τους είχε ως στόχο να «καταργήσει τη συνωμοσία που έστησαν στην Ελλάδα οι τράπεζες».[6] Είχαν ζωγραφίσει με σπρέι το αναγνωρισμένο σήμα της Ομάδας Έψιλον, το δελφικό διπλό «E», στις θέσεις τοποθέτησης των βομβών τους.»
Όπως έχει επισημανθεί και από τον Δρ. Θεόδωρο Ρακόπουλο (βλ. Theodoros Rakopoulos, 2018 : Show me the money: Conspiracy theories and distant wealth, History and Anthropology, 29:3, 376-391), η θεωρία περί Ομάδας Έψιλον είχε γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης και πιο πρόσφατα από τον Αρτέμη Σώρρα, που κατηύθυνε τον πολιτικό φορέα “Ελλήνων Συνέλευσις”.
Θεωρίες συνωμοσίας που σχετίζονται με την «Ομάδα Έψιλον» έχουν αναδείξει και καταρρίψει αρκετές φορές στο παρελθόν τα Ellinika Hoaxes.
Σχετικά με την υποτιθέμενη Ομάδα Έψιλον, ο Ι. Φουράκης έχει προβεί και στην εξής παράλογη δήλωση σε τηλεοπτική εκπομπή (Πύλες του ανεξήγητου) το 2009, ότι η Ομάδα θα εμφανιστεί τάχα σε καφετέρια στην Αρετσού της Καλαμαριάς:
Ο Ι. Φουράκης πράγματι έχει συγγράψει αρκετά βιβλία με αντισημιτικό τίτλο ή περιεχόμενο:
H προαναφερθείσα συνέντευξή του στο Strange το 2002, όταν ήδη βρισκόταν σε προχωρημένη ηλικία, δόθηκε με αφορμή την κυκλοφορία βιβλίου του με τον τίτλο «Πυραιθέριον Ελλήνων Όραμα». Και αυτό το βιβλίο, κρίνοντας από τον πίνακα περιεχομένων του, περιέχει αναφορές σε δήθεν αποστολή των εξωγήινων «Ελ-λήνων» για «επανέλευση και επαναγένεση» της ζωής στη γη, μαζί με θεωρίες συνωμοσίας ότι «η Δύση μεθοδεύει την εκ του πλανήτου εξάλειψη των Ελ-λήνων».
Το κεντρικό μήνυμα του βιβλίου, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι «η επιτακτική και αναπόφευκτη πλέον πολυμέτωπη και πολυδιάστατη επίθεση των Ελλήνων και ελλαδιτών εναντίον της λεπροφόρας Δύσης». Ως αποτέλεσμα, “θα αρχίσει να εμφανίζεται μία νέα «πυραιθέρια» ανθρώπινη φυλή”.
Ένα απλό παράδειγμα για την αβασιμότητα των συνωμοσιολογικών θέσεών του και των διαισθητικών του ικανοτήτων είναι μιά αποτυχημένη πρόβλεψή του στην ίδια συνέντευξη (μέρος β’, τεύχος 46 του Strange), όπου μετά βεβαιότητος προφητεύει ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες (του 2004, στην Αθήνα), δεν πρόκειται να γίνουν:
Παραθέτουμε στη συνέχεια αποσπάσματα από το πλήρες κείμενο της συνέντευξης, προκειμένου να γίνει αντιληπτό ποιος είναι ο «μοναχός στον Όλυμπο» και τι προηγείται ή ακολουθεί το απόσπασμα που κυκλοφορεί στα υπό εξέταση άρθρα:
Π.Γ.: Θέλεις να μας διηγηθείς την ιστορία της πρόσφατης επίσκεψής σου στο Άγιο Όρος και τις έρευνες που έκανες εκεί;…
Ι.Φ.: Ναι, ευχαρίστως, αν και είναι παράξενα πράγματα αυτά για τους καθημερινούς ανθρώπους… Λοιπόν, πάμε στον Όλυμπο με κάποιους φίλους. Πάμε στα Πριόνια, βλέπουμε τον Ενιπέα εκεί που είναι η λιμνούλα. Εκεί μου λένε: «εδώ από κάτω είναι ένα μοναστήρι, η μονή του Αγίου Διονυσίου, έλα να πάμε». Πρόκειται για ένα μικρό κατεστραμμένο μοναστήρι, που το γκρεμίσανε οι Γερμανοί, όπου μένει τον περισσότερο καιρό ένας καλόγερος μοναχός του. Εγώ αρνήθηκα, έτσι, δογματικά. Λοιπόν, εκεί στα Πριόνια, στέκουμε πάνω στην ξύλινη γεφυρούλα, και παρατηρούμε τα νερά. Εκεί αφοσιώνομαι για λίγη ώρα, και ανεξήγητα μου έρχεται η παρόρμηση να απαγγείλω μέσα μου τον Ύμνο προς τον Δία του Καλλίμαχου του Αλεξανδρινού.
Λέω από μνήμης μερικούς στίχους του ύμνου, και καθώς στέκω εκεί, από πάνω μου στον ουρανό αρχίζει να εμφανίζεται ένα σύννεφο. Δεν δίνω σημασία, προχωράμε λίγο παρακάτω και ξαφνικά μου λένε οι άλλοι έκπληκτοι «κοίτα στον ουρανό εκείνο το σύννεφο»! Κοιτώ και βλέπω το σύννεφο να έχει σχηματίσει στον ουρανό ένα τεράστιο Έψιλον (Ε) από πάνω μας! Το φαντάζεσαι; Ένα τέλεια σχηματισμένο Έψιλον!
(…)
Φτάνουμε στο μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου (…) και συναντάμε εκεί τον καλόγερο εκείνο, ο οποίος είναι ο μοναδικός που μένει εκεί, αλλά όχι όλο το χρόνο. Μας κερνάει ο καλόγερος έναν καφέ, ο οποίος με εμπνέει πολύ ως φυσιογνωμία. Λοιπόν, καθόμαστε λίγο εκεί, συζητάμε κάποια πράγματα, κι έπειτα φεύγουμε, επιστρέφουμε στην Αθήνα.
(…)
Πάμε λοιπόν στο Άγιο Όρος, το οποίο επισκέπτομαι για πρώτη φορά, στη Μονή Ιβήρων. Δυστυχώς δεν πρέπει αυτήν τη στιγμή να συζητήσουμε πολύ για το ταξίδι μου αυτό, για το σκοπό του και τις συνέπειές του και για τα αποκαλυπτικά του αποτελέσματα. Πάντως, ο βασικός μου στόχος ήταν ο εντοπισμός ενός συγκεκριμένου συμβόλου, η έρευνα περί αυτού και ο αποσυμβολισμός του. Έψαχνα (…) ένα συγκεκριμένο και σημαντικότατο για μένα σύμβολο, την «Οκτάδα». Όλοι όμως, μη εξαιρουμένου και του ηγούμενου, αρνούνταν επίμονα ότι υπάρχει εκεί.
Τέλος πάντων, εγώ εκείνο το μεσημέρι δεν πρόλαβα το φαγητό στην τραπεζαρία, η οποία κλείνει έπειτα από κάποια ώρα. Αφού δεν πρόλαβα το φαγητό, πήγα και κάθισα στο αίθριο της Μονής, δίπλα σε ένα σωρό από πεπόνια, παλεύοντας με τον πειρασμό να σπάσω και να φάω ένα χωρίς να με δουν. Κάθομαι εκεί και καπνίζω, μπροστά μου είναι οι λαχανόκηποι, πιο αριστερά το εργοστάσιο ξυλείας του μοναστηριού και στη συνέχεια των κήπων, απέναντι, είναι η θάλασσα. Από εκεί που κάθομαι στο αίθριο, κοιτώ το δρόμο που περνάει μπροστά από την παραλία, κι έχει ένα τοιχάκι που τον χωρίζει απ’ αυτήν.
Τότε, ξαφνικά βλέπω έναν Μοναχό να βγαίνει μέσα από τη θάλασσα, να αναδύεται από τα νερά! Εμφανίστηκε από το πουθενά και αναδύθηκε μέσα από τη θάλασσα, προχωρώντας μέσα στο νερό προς την ακτή. Ανέβηκε το τοιχάκι, διέσχισε τον παραλιακό δρόμο και πήρε το ανηφορικό μονοπάτι που οδηγεί από την ακτή προς το μοναστήρι και περνά δίπλα από το αίθριο όπου καθόμουν. Όταν τον είδα να βγαίνει από το νερό νόμισα πως είναι μία παραίσθηση μου. Αμέσως όμως σκέφτηκα πως εκεί πάντα υπάρχουν πολλοί Μοναχοί που δουλεύουν στο εργοστάσιο ξυλείας, που εργάζονται στα χωράφια, που ψαρεύουν, κ.λ.π., και σκέφτομαι μήπως βγήκε μέσα από κάποια βάρκα που δεν πρόλαβα να τη δω και την τραβήξανε πίσω από το τοιχάκι, έξω από το οπτικό μου πεδίο. Ο Μοναχός βγαίνει από τη θάλασσα και παίρνει το ανηφορικό δρομάκι που βγαίνει προς το μοναστήρι, και έρχεται προς το μέρος μου στο αίθριο, εκεί που κάθομαι. Μου λέει: «τις ευλογίες σου αδελφέ Ιωάννη…» και σκύβει να μου ασπασθεί το χέρι, εγώ φυσικά το τράβηξα τελείως σαστισμένος, σοκαρισμένος διότι γνώριζε το όνομα μου και το επίθετό μου, όσο και για την παρουσία στο μοναστήρι του γιου μου Τάλω, για τον οποίο έκανε κάποια φευγαλέα αναφορά.
Πριν προλάβω να συνέλθω από το αρχικό σοκ, ο Μοναχός μου λέει: «αυτό που αναζητάτε, αδελφέ, βρίσκεται εκεί…» και μου υποδεικνύει το ακριβές σημείο όπου βρίσκεται το σύμβολο που αναζητούσα! Πριν προλάβω να του μιλήσω περισσότερο, γυρίζει και παίρνει την κατηφόρα, μπαίνει πάλι μέσα στη θάλασσα και χάνεται! Μπήκε πάλι στο νερό και εξαφανίστηκε από τα μάτια μου… Τώρα, μέσα στη σαστιμάρα μου, διότι ήταν ένα σοκ για μένα να έρθει κάποιος και να μου πει πού βρίσκεται αυτό που αναζητούσα, η εντύπωση που μου άφησε ήταν ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Μοναχός που είχα συναντήσει στη Μονή του Αγίου Διονυσίου στον Όλυμπο! Ήταν το φαινότυπό του, και μέσα μου μέχρι τώρα επιμένω πως ήταν αυτός, νομίζω πως ήταν το ένα και το αυτό φυσικό πρόσωπο… Γνωρίζουμε, φυσικά, πολλά για την πολυστασία, και ίσως μπορούμε να δώσουμε μία ερμηνεία σ’ αυτό το φαινόμενο…
Αφού κατόρθωσα να συνέλθω, πηγαίνω κατευθείαν στο σημείο που μου υπέδειξε, και πράγματι εντοπίζω το σύμβολο που αναζητούσα, το οποίο αγνοούσαν πλήρως οι Μοναχοί.
Από τα παραπάνω, προκύπτει ότι ο Φουράκης αναφέρεται σε επίσκεψή του, σε άγνωστο χρόνο («πρόσφατο»») πριν τον Ιούνιο του 2002, στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους μετά από άλλα ταξίδια του στον Όλυμπο. Το αντικείμενο της αναζήτησής του ήταν κάποιος «συμβολισμός», η «Οκτάδα», για την οποία αποφεύγει να παραθέσει συγκεκριμένα στοιχεία.
Όσον αφορά το περιστατικό με την «ανάδυση μοναχού από τη θάλασσα», αυτό φέρεται να παρατήρησε ο ηλικιωμένος συγγραφέας ένα μεσημέρι, σε κατάσταση πείνας (αναφέρει ότι δεν πρόλαβε το γεύμα) και αφότου πρώτα είχε καπνίσει.
Ισχυρίζεται πως παρατήρησε το συμβάν από το «αίθριο», κοντά στους λαχανόκηπους, έχοντας μπροστά τους υπόλοιπους κήπους, και αριστερά το χώρο ξυλείας. Λαμβάνοντας υπόψη φωτογραφίες και βίντεο από τη Μονή, καθώς και μία εικονική περιήγηση στους χώρους της, εκτιμάται ότι ο χώρος παρατήρησης είναι ένα κιόσκι κοντά στην είσοδο της Μονής.
Όπως γίνεται αντιληπτό από τις παρακάτω εικόνες, το σημείο αυτό (σε κόκκινο πλαίσιο) απέχει πάνω από 200 μέτρα από τη θάλασσα, και δεν έχει απολύτως ανεμπόδιστη θέα προς αυτήν: μεσολαβούν ορισμένοι τοίχοι, όχι υψηλοί, κατά μήκος της θάλασσας (πορτοκαλί πλαίσια), που οριοθετούν σημεία των κήπων (πράσινες γραμμές) ή του λιμανιού και του δρόμου. Με μπλε τα βοηθητικά κτίρια που χρησιμοποιούνται και για ξυλεία.
Αριστερά επάνω: εικόνα από το mountathos360.com
Σχετικά με τη στιχομυθία που είχε με το μοναχό, δεν είναι λογικά απίθανο ένας από τους μοναχούς να γνώριζε τα ονόματα των φιλοξενουμένων προσκυνητών.
Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη τις παραπάνω πληροφορίες για το «ερευνητικό» και συνωμοσιολογικό υπόβαθρο του Ι. Φουράκη, δεν μπορεί να ληφθεί στα σοβαρά, χωρίς στοιχειώδεις αποδείξεις, μια διήγηση περί θείας αποκαλύψεως, μέσω του μοναχού, της θέσης του «σημαντικού συμβόλου» της «Οκτάδας», για το οποίο δεν παραθέτει κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο για να μπορεί να διασταυρωθεί.
Τέλος, στοιχείο που επίσης αφαιρεί στοιχεία αξιοπιστίας από τη διήγηση είναι και το γεγονός πως στη συνέντευξη ο Φουράκης εμφανίζεται σχεδόν σίγουρος πως συνέβη «πολυστασία», ένα υποτιθέμενο φαινόμενο κατά το οποίο η παρουσία ενός ατόμου τάχα παρατηρείται «ταυτόχρονα σε δυο ή περισσότερα διαφορετικά μέρη», που συνήθως απέχουν πολύ το ένα από το άλλο (π.χ. εδώ η Μονή Αγίου Διονυσίου στην Πιερία και η Μονή Ιβήρων στο Άγιον Όρος). Δεν υπάρχει κάποια απόδειξη ότι κάτι τέτοιο είναι υπαρκτό, πραγματικό φαινόμενο.
Συμπέρασμα
Συνολικά, δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν στο ελάχιστο τον εντυπωσιακό ισχυρισμό, ότι μοναχός αναδύθηκε μέσα από τη θάλασσα, αποκαλύπτοντας απάντηση σε ερώτημα ενός πιστού. Η διήγηση προέρχεται από μία συνέντευξη του Ιωάννη Φουράκη, γνωστού για διάφορες συνωμοσιολογικές και αντισημιτικές θέσεις όπως η θεωρία για την «Ομάδα Έψιλον». Η συνέντευξη δόθηκε το 2002 σε ένα περιοδικό με συνωμοσιολογικό χαρακτήρα. Διάφορα στοιχεία, όπως η απόσταση από τη θάλασσα, εμπόδια στον οπτικό ορίζοντα, καθώς και άλλες συνθήκες της στιγμής (πείνα, κάπνισμα, ηλικία), αποτελούν ενδείξεις ότι δεν είναι λογικά δυνατόν να παρατηρήθηκε κάποιο υπερφυσικό φαινόμενο, και δεν προκύπτει καμία απόδειξη για κάτι τέτοιο.