Νόσος του Πάρκινσον: Τρεις φοιτητές από τη Θεσσαλονίκη έφτιαξαν συσκευή που την πολεμάει
Νόσος του Πάρκινσον: Πόση ελπίδα άραγε μπορούν να δώσουν τρεις μόλις 23χρονοι από την Θεσσαλονίκη; Η απάντηση είναι πολλή. Ειδικά σε ασθενείς που πάσχουν από Πάρκινσον. Οι τρεις φοιτητές κατάφεραν να κερδίσουν τον θαυμασμό και να μοιράσουν υπερηφάνεια, αφού το επίτευγμα τους είναι πραγματικά σπουδαίο.
Σκέψου να μην μπορείς να πιάσεις τα αντικείμενα που θες, λόγω συνεχόμενου τρέμουλου. Και ξαφνικά να έρχεται μια συσκευή που σε βοηθάει να σταθεροποιήσεις τα χέρια σου! Αυτό ακριβώς κατάφεραν οι φοιτητές και συγκίνησαν.
Πρόκειται για φοιτητές του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΑΠΘ. Τον Θωμά Μπίκια, τον Ρόνι Λέσι και την Αγγελική Παπαθανασίου. Η ίδεα για το ‘’Tremor FreeMe’’, την συσκευή δηλαδή που κατάφεραν να φτιάξουν. Προέκυψε από ένα πρόβλημα υγεία με το οποίο ο Θωμάς ερχόταν καθημερινά σε επαφή. Και αυτό ήταν το πάρκινσον του αγαπημένου του παππού.
Πρόκειται λοιπόν για μια συσκευή που θα φοριέται στο χέρι σαν ρολόι. Και σταματάει το τρέμουλο βοηθώντας τους ασθενείς με Πάρκινσον, να αποκτήσουν ξανά καθημερινότητα και αυτοπεποίθηση. Τη μείωση του τρόμου την επιτυγχάνει καταλαβαίνοντας ποιος μυς ενεργοποιείται ακούσια, λόγω της πάθησης. Και ενεργοποιώντας τον αντίθετο, παρέχοντας έτσι μια «αντικίνηση» που σταθεροποιεί το χέρι.
«Ζώντας με τον παππού έβλεπα πόσες πρακτικές δυσκολίες αντιμετώπιζε καθημερινά και πόσο τον επηρέαζε και σε ψυχολογικό επίπεδο. Αυτό, σε συνδυασμό με τη συναναστροφή μας με το εργαστήριο Βιοιατρικής τεχνολογίας του ΑΠΘ. Οδήγησαν στην έρευνα ενός τρόπου ώστε να βοηθήσουμε αυτούς του ανθρώπους και να προσφέρουμε, εάν γίνεται, μια λύση. Πέρα από τα ακριβά και με έντονες παρενέργειες φάρμακα και εγχειρήσεις. Έτσι, σταδιάκα και ύστερα από την επιβεβαίωση από τον καθηγητή μας, κ. Χατζιλεοντιάδη, ότι κάτι τέτοιο μπορεί να δουλέψει, οδηγηθήκαμε στο Tremor FreeMe» εξηγεί ο Θωμάς στην Athens Voice.
Η καινοτομία για την βοηθητική θεραπεία στην νόσο του Πάρκινσον
Η καινοτομία πάνω σε αυτό το εγχείρημα, εντοπίζεται σε πολλά σημεία. Τα παιδιά προτείνουν μια ολοκληρωτική λύση στο πρόβλημα καθώς, πέρα από τη σταθεροποίηση του χεριού. Θα έχουν αναπτύξει και μια εφαρμογή που επικοινωνεί μαζί της.
Μέσω της εφαρμογής κάθε συσκευή προσαρμόζεται στις ανάγκες του εκάστοτε ασθενή ξεχωριστά. Μέσω μεθόδων τεχνητής νοημοσύνης, παρέχοντας εξατομικευμένη φροντίδα που αυξάνει το ποσοστό μείωσης του τρόμου. Πόσο εύκολο όμως είναι να αναπτυχθεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα;
Με βάση τον Θωμά, τα ελληνικά πανεπιστήμια παρέχουν πολύ υψηλό γνωστικό επίπεδο που σου επιτρέπει και να συλλάβεις και να υλοποιήσεις κάποια ιδέα. «Οι δυσκολίες όμως που υπάρχουν είναι πολλές. Κυρίως προκύπτουν από οικονομικούς, συμβουλευτικούς, γραφειοκρατικούς παράγοντες.
Τις συναντάς όταν φτάνεις στο σημείο να θες να βγάλεις την ιδέα σου στην αγορά. Δυστυχώς η οικονομία της Ελλάδας δεν διευκολύνει την κατάσταση, ωστόσο αυτό δεν πιστεύω ότι είναι απαγορευτικό. Καθώς όλα αντιμετωπίζονται δουλεύοντας πολλές ώρες και ζητώντας βοήθεια από τους κατάλληλους ανθρώπους».
Το ξεκίνημα, δεν είναι ποτέ εύκολο αλλά η αφοσίωση στο όραμα και το κίνητρο για δημιουργία είναι ένα καλό σημάδι ότι υπάρχει προοπτική. Θέλουμε να εξυπηρετήσει όσους περισσότερους έχουν ανάγκη, σε παγκόσμιο επίπεδο».
Αυτή τη στιγμή η συσκευή βρίσκεται σε στάδιο εργαστηριακού πρωτοτύπου που έχει δοκιμαστεί σε ασθενείς σε νοσοκομεία στη Θεσσαλονίκη και έχει θετικά αποτελέσματα. Ταυτόχρονα συνεχίζεται η δουλειά για την ολοκλήρωση της τεχνολογίας και τη δημιουργία προϊόντος που θα μπορεί να φτάσει στον ασθενή το συντομότερο δυνατό. Η ομάδα συνεργάζεται με δύο γιατρούς σε νοσοκομεία στη Θεσσαλονίκη, ενώ έχει και την τεχνολογική υποστήριξη του εργαστήριου Βιοϊατρικής Τεχνολογίας του ΑΠΘ.
Χάρη στον παππού, τα παιδιά κατέκτησαν την πρώτη θέση στο διαγωνισμό καινοτομίας Cosmote Hackathon 2018 και πρόσφατα επιλέχτηκαν στο OK!Thess. Ένα πρόγραμμα επιχειρηματικής επιτάχυνσης στη Θεσσαλονίκη για εκπαίδευση και mentoring.