Παναγιά Προυσιώτισσα: Το θαύμα που έσωσε το Αγρίνιο
Τον Οκτώβριο του 1918 μία επάρατη νόσος, η γρίπη, θερίζει κυριολεκτικά την πόλη και την γύρω περιοχή. Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην θρηνεί έστω και ένα θύμα της γρίπης. Οι νεκροί είναι τόσοι, που οι παπάδες δεν προφταίνουν ούτε καν μια ευχή να διαβάσουν για τις ψυχές τους.
Φόβος έχει απλωθεί πάνω από την περιοχή, καθώς η ίδια κατάσταση επικρατεί και στο Μεσολόγγι και στο Αιτωλικό.
Η επιστήμη φαίνεται ανίκανη να ανακόψει την πορεία της νόσου. Ο ρυθμός των θανάτων, μόνο στην πόλη του Αγρινίου, φτάνει τον αριθμό των 40 έως 50 ατόμων τη μέρα. Οι κάτοικοι αποφεύγουν τους νεκρούς τους από τον φόβο μετάδοσης της ασθένειας.
Όλοι φτάνουν στο σημείο να πιστέψουν ότι το θανατικό της γρίπης είναι μια δοκιμασία. Μια δοκιμασία εξαγνισμού, που την έστειλε η Θεία Βουλή στον «παραστρατημένο» λαό.
Η μνήμη τους ξαναγυρίζει 64 χρόνια πίσω, το 1854. Τότε η χολέρα είχε αποδεκατίσει τον πληθυσμό της πόλης. Οι γεροντότεροι θυμούνται ότι τότε ένα θαύμα τους είχε σώσει. Το θαύμα της Παναγίας της Προυσιώτισσας!!! Απελπισμένοι, βρίσκουν καταφύγιο στην πίστη. Η σανίδα σωτηρίας είχε βρεθεί!!!
Σκέφτονται λοιπόν να ζητήσουν να μεταφερθεί η εικόνα της Μεγαλόχαρης στην πόλη, αφού ήταν σίγουροι ότι μόνο έτσι θα απαλλάσσονταν από την γρίπη.
Μία επιτροπή από το Αγρίνιο πηγαίνει στον τότε Μητροπολίτη Ναυπάκτου Αμβρόσιο και ζητά την άδειά του να φέρουν την εικόνα στην πόλη. Η άδεια δίνεται και από την Ναύπακτο η επιτροπή των Αγρινιωτών παίρνει το δρόμο για το Μοναστήρι του Προυσού.
Περνώντας μέσα από τα φαράγγια της Ευρυτανίας, φθάνουν το δειλινό της 22ας Οκτωβρίου στο Μοναστήρι.
Το πρωινό της 24ης Οκτωβρίου, μετά τον όρθρο, μια πομπή σχηματίζεται με επικεφαλής τον Σταυρό, τους γέροντες της Μονής και στο κατόπι τους η Θαυματουργή εικόνα, που την κουβαλούν στον ώμο τους οι Αγρινιώτες και ψέλνοντας παίρνουν τον δρόμο για το Αγρίνιο.
Η είδηση φτάνει στο Αγρίνιο και χιλιάδες πιστοί από την πόλη και τα γύρω χωριά, ξεκινούν μια ολονύκτια πορεία μέσα στα βουνά για να συναντήσουν την θρησκευτική πομπή από το Μοναστήρι.
Το επόμενο πρωί που συναντιούνται κάπου στα μέσα της διαδρομής, εκτυλίσσονται σκηνές ασύλληπτες. Σε 5000 υπολογίζονται οι Χριστιανοί που συνοδεύουν την εικόνα με κατεύθυνση το Αγρίνιο.
48 ώρες μέσα στα βουνά και στα φαράγγια μέχρι την πεδιάδα του Αγρινίου. Όταν η πομπή φτάνει στα πρόθυρα της πόλης, το Αγρίνιο μέσα είναι ερημωμένο. Μόνο οι άρρωστοι και μερικά παιδιά έχουν απομείνει να χτυπούν τα καμπαναριά των Εκκλησιών.
Η πομπή μπαίνει στην πόλη, περνά από τους κεντρικότερους δρόμους και κατευθύνεται στο Ναό της Αγίας Τριάδος όπου γίνεται «Μεγάλη Παράκλησις υπέρ της απαλλαγής του δοκιμαζομένου πληθυσμού από την μάστιγα της τρομερής αρρώστιας».
Μετά τις πρώτες ώρες από την άφιξη της Παναγιάς της Προυσιώτισσας στην πόλη, το κακό έχει πια σταματήσει!!!
Η Παναγία έκανε για μια ακόμη φορά το Θαύμα Της
Τα στοιχεία για το κείμενο πάρθηκαν από το βιβλίο που εκδόθηκε για τα 100 χρόνια του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδας, το 2006. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι :
«Στα κατάλοιπα της βιβλιοθήκης του παλαιού λογίου Γυμνασιάρχη Γεωργίου Πάστρα βρέθηκε από την κόρη του Αλεξάνδρα Αντ. Τρομάρα τεύχος 26 σελίδων που περιλαμβάνει κείμενο, γραμμένο σε γραφομηχανή, με τα θαύματα της Παναγίας Προυσιώτισσας.
Επειδή θεωρούμε ότι το κείμενο αυτό αποτελεί πολύτιμο ντοκουμέντο και σπάνια αρχειακή μαρτυρία, το δημοσιεύουμε εδώ. Περιγράφει πλήθος λεπτομερειών σχετικών με το συγκλονιστικό γεγονός της καθόδου της εικόνας στο Αγρίνιο, Μεσολόγγι και Αιτωλικό και καταγράφει μεγάλο αριθμό παλαιών Αγρινιώτικων οικογενειών.
Το κείμενο αποτελεί ρεπορτάζ του παλαιού εκδότη και δημοσιογράφου του Αγρινίου Θεόδωρου Λιαπίκου, είναι γραμμένο σε ύφος δημοσιογραφικό, περιλαμβάνει και άλλα παλαιότερα θαύματα της Παναγίας και φαίνεται ότι ετοιμάστηκε για να εκδοθεί σε κάποιο φύλλο, περιοδικό ή εφημερίδα των αρχών της δεκαετίας του 1950….»
