Κείμενο για Τσιτσιπά: Πίσω από κάθε επιτυχημένο αθλητή, υπάρχουν γονείς που ξεροσταλιάζουν στα γήπεδα για να στηρίξουν τα όνειρά του
Κείμενο για Τσιτσιπά: Η πορεία, η διαδρομή και η εμφάνιση του χρυσού αγοριού του ελληνικού τένις, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στις καρδιές όλων των Ελλήνων. Η συγκλονιστική μάχη που έδωσε ο Στέφανος Τσιτσιπάς στον τελικό του Roland Garros δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο, ούτε το Νο1 της ATP, τον Νόβακ Τζόκοβιτς.
Με αφορμή την εξαιρετική πορεία του κορυφαίου Έλληνα τενίστα σε όλο το τουρνουά και την αμέριστη στήριξη και συμπαράσταση, που του παρέχει ο προπονητής και πατέρας του Απόστολος Τσιτσιπάς, ο Αχιλλέας Υφαντίδης (ψυχολόγος – επικοινωνιολόγος) έγραψε ένα κείμενο για τον άγνωστο και όμως πολύτιμο ρόλο των γονιών των αθλητών.
Γονείς σαν βράχοι. Στέκονται δίπλα στα παιδιά αθλητές που από μικρά περνούν τον περισσότερο χρόνο της ημέρας τους στο γήπεδο για προπόνηση. Δεν βαρυγκομούν. Αφήνουν στην άκρη τις δικές τους ασχολίες και τον δικό τους χρόνο ξεκούρασης, προκειμένου να ακολουθήσουν το αθλητικό όνειρο του παιδιού τους.
Στις νίκες, η ικανοποίηση και η χαρά είναι μεγάλη. Στις αποτυχίες και στις ήττες, καλούνται να διαχειριστούν και να εμψυχώσουν το παιδί τους. Να το ενθαρρύνουν να μην το βάλει κάτω.
Αν και το δικό σας παιδί ασχολείται ενεργά με τον αθλητισμό αυτό το κείμενο θα “μιλήσει” στη καρδιά σας. Η ανάρτηση συνοδεύεται από την δυνατή φωτογραφία του Στέφανου Τσιτσιπά με τον μπαμπά του. Η φωτογραφία τραβήτηκε λίγο μετά τον θρίαμβό του τον περασμένο Απρίλιο στο Monte Carlo Masters.
Ο τενίστας κλείνει τα μάτια και αγκαλιάζει τον πατέρα του, ο οποίος χάνεται στο στήθος του!
Η σπουδαιότητα του κειμένου με αφορμή την πορεία του Στέφανου Τσιτσιπά
Μιλάμε για τους επιτυχημένους αθλητές. Δεν μιλάμε σχεδόν ποτέ για τους γονείς. Που ξεροσταλιάζουν στα γήπεδα. Που ξοδεύουν περιουσίες για τα όνειρα των παιδιών τους. Για εκείνους αλλάζουν πόλεις, επαγγέλματα, ζωές για να είναι δίπλα τους, βράχοι και συμπαραστάτες. Τους ανθρώπους, που κοιτάζουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη σε μέρες δύσκολες, μέρες ήττας, μέρες απογοήτευσης, αναρωτώμενοι αν πράττουν σωστά. Για αυτούς, που χαίρονται και κλαίνε σιωπηλά για να μην ταράξουν την ψυχική ισορροπία των παιδιών – αθλητών πριν από τα τουρνουά.
Γονείς που αποτελούν τον κυματοθραύστη του θυμού των παιδιών – αθλητών μετά από ήττες. Ανθρώπους που αποτελούν τα φίλτρα που διυλίζουν την πίκρα και την απόγνωση των παιδιών τους προκειμένου αυτά να εκτονωθούν για να επανέλθουν σε ηρεμία. Μανάδες και Πατεράδες πρωταθλητές αφοσίωσης, πρωταθλητές πίστης, πρωταθλητές αντοχής. Γονείς που για κάθε έναν από αυτούς που δικαιώνονται οι θυσίες του, υπάρχουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες που δεν δικαιώνονται.
Και όμως ακόμη και αν γύριζαν τον χρόνο πίσω, πάλι τις ίδιες επιλογές θα έκαναν για χάρη του ονείρου των παιδιών τους.
