Μετά το Happy Day στον ALPHA και η Φάιη Σκορδά στο Buongiorno έστειλε τα συλλυπητήριά της στην οικογένεια του Δημήτρη Ήμελλου. Ο ηθοποιός έχασε τη μάχη που έδινε για δυο χρόνια με τον καρκίνο σε ηλικία 57 ετών, αφήνοντας πίσω το μονάκριβο γιο του (δείτε τον εδώ).
Τα συλλυπητήρια του Buongiorno για τον Δημήτρη Ήμελλο
«Συλλυπητήρια αρχικά στην οικογένεια. Από χθες όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος, όλοι οι ηθοποιοί και της πιο παλιάς γενιάς και της πιο καινούργιας γενιάς αποχαιρέτησαν μέσα από τα social τον Δημήτρη Ήμελλο, ο οποίος έφυγε σε ηλικία πολύ μικρή, 57 ετών», είπε η παρουσιάστρια στην έναρξη της εκπομπής φανερά συγκινημένη.
«Έδινε μάχη με τον καρκίνο για 2 χρόνια. Ήταν ένας άνθρωπος που ήταν ταγμένος στην τέχνη του», είπε η Νάνσυ Νικολαϊδου.
Στη συνέχεια μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας μίλησε η πρώην συνεργάτιδα του στον Σασμό, Γιώτα Φέστα, όπου είπε: «Ήταν ένας σπουδαίος ηθοποιός και υπέροχος δάσκαλος. Υπηρέτησε την τέχνη του με αφοσίωση και συνέπεια. Έμεινε πιστός στην ιδέα ότι ο κόσμος θα γίνει καλύτερος μέσα από αυτή. Είναι σπάνιοι αυτοί οι ηθοποιοί και ο Δημήτρης ήταν ένας από αυτούς».
«Νομίζω ότι ήταν ο πρώτος νέος που πήρε το βραβείο Χορν», συμπλήρωσε η Φαίη Σκορδά.
Η ιστορία που έκρυβε πίσω από το χαμόγελό του ο ηθοποιός
Πολλοί θα πίστευαν πως ο ηθοποιός κατάγεται από την Κρήτη, ωστόσο γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα, μεγάλωσε στην Κυψέλη και τα Εξάρχεια και κατάγεται από τη Νάξο. Ήταν μέλος πολύτεκνης οικογένειας και για τρία χρόνια από τα 12 μέχρι τα 15 του, ήταν εσώκλειστος σε οικοτροφείο.
Όπως είχε πει, το γεγονός πως γεννήθηκε σε μεγάλη οικογένεια κι έζησε σε οικοτροφείο του έδωσε την αίσθηση ότι υπάρχουν κι άλλοι γύρω μας, και πως δεν είναι ποτέ μόνος. «Πέρασα τρία χρόνια εσώκλειστος σε οικοτροφείο. Ήταν πολύ ιδιαίτερη συνθήκη για ‘μένα, όντας σε πολύτεκνη οικογένεια. Βέβαια, από μικρός μου άρεσε να φεύγω από το στενό πλαίσιο του σπιτιού. Ήταν σπουδαστικό οικοτροφείο».
Τότε γεννήθηκε η αγάπη του για το θέατρο, καθώς ξεκίνησε να παίρνει μέρος σε θεατρικές παραστάσεις για να γλιτώνει τις αγγαρείες.
Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και μόλις τελείωσε το σχολείο, σπούδασε στη Νομική Σχολή με σκοπό να αναλάβει το γραφείο του. Εκείνη την περίοδο αντιλήφθηκε ότι δεν ήθελε να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του.
«Τη δουλειά αυτή την έκανα για να την απολαύσω, όχι σαν μόχθο, ούτε την έκανα για να μαζέψω χρήματα. Όταν ξεκινάς αυτή τη δουλειά είσαι γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες. Αν χαθεί αυτό, γίνεται βάρβαρη η δουλειά. Τόσα χρόνια προσπαθούσα να αποφύγω την αναγνωρισιμότητα, τώρα δυστυχώς μου έτυχε. Έχει να κάνει με την επικαιρότητα. Διάλεξα την ησυχία μου. Συνέπεσε να είμαι ο πρώτος που πήρα το «βραβείο Χορν». Με βοήθησε γιατί ο πατέρας μου ήταν αντίθετος με αυτή τη δουλειά. Ο πατέρας μου κοντά στο τέλος της ζωής του μου είπε ”καλά έκανες”», είχε αναφέρει σε συνέντευξή του.
Ο άνθρωπος που τον έκανε να ασχοληθεί σε βάθος με την τέχνη του θεάτρου ήταν ο Στάθης Λιβαθινός, ο οποίος μόλις επέστρεψε από τη Ρωσία, έκανε ένα εντατικό σεμινάριο. Ο ηθοποιός τότε εντάχθηκε στο Θεατρικό Εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου και τη δεκαετία του ’90 φοίτησε στην Ακαδηµία Θεατρικής Τέχνης της Μόσχας.
Ο ίδιος είχε περιγράψει την τότε εμπειρία του από τη Ρωσία: «Το 1996 πήγα στη Ρωσία εν µέσω πολέµου µε την Τσετσενία και εξαιτίας της εµφάνισής µου ήµουν ο συνήθης ύποπτος Τσετσένος αυτονοµιστής. ∆εν υπήρχε µέρα να µη µε ξαπλώσουν πάνω σε ένα περιπολικό για έλεγχο µέχρι να τους εξηγήσω ότι είµαι φοιτητής και δεν κουβαλάω βόµβες».
