Συγκλονίζει η ανάρτηση του γιατρού Βαγγέλη Δημητρόπουλου, ο οποίος ήταν παρών το πρωί της Κυριακής στο ατύχημα που οδήγησε στον τραυματισμό του 6χρονου Φώτη, τη στιγμή που παρακολουθούσε αγώνες καρτ, στο κέντρο της Πάτρας.
«Πιάνω το χεράκι του, το αφήνω, και πέφτει χωρίς τόνο… Κοιτάζω τις κόρες του, βυθισμένες….με το ένα χέρι την Αmbu, και το άλλο στο προσωπάκι, που δεν αντιδρά….», αναφέρει στην ανάρτησή του ο Βαγγέλης Δημητρόπουλος.
Ο γιατρός έσπευσε να παράσχει τις πρώτες βοήθειες στο μικρό αγόρι, το οποίο νοσηλεύεται διασωληνωμένο στη ΜΕΘ Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών.
Η ανάρτηση που έκανε στο facebook χθες το βράδυ, περιγράφοντας τις τραγικές στιγμές, σοκάρει.
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
«Είσαι γιατρός, στο ΕΣΥ….Ξημερώνει Κυριακή και βγαίνεις από εφημερία, με όσα έχεις τραβήξει, και δεν ήταν λίγα, και ζητάς την γαλήνη την ηρεμία την ζεστασιά, της ξεκούρασης.. Και η μοίρα σε φέρνει σε μια ανθρώπινη εκδήλωση στην πόλη που αγαπάς, και ζεις.. Να δεις αυτό που χιλιοδιαφημίζεται, στην πόλη σου. Ανάβεις το κερί σου στην Ευαγγελίστρια, και παίρνεις θέση πίσω από τα προστατευτικά κάγκελα, και ζεις την αδρεναλίνη των αγώνων καρτ. Χασμουριέσαι, τα μάτια βαριά τσούζουν από την κούραση, αλλά ο ήχος των καρτ σε κρατάει ξύπνιο και ζωντανό…
Θαυμάζεις 4 καρτ να μπαίνουν με τις μπάντες, και ξάφνου, ακούς το γ@μημενο μπαμ, σιμά σου, τα κάγκελα δίπλα σου, να ανοίγουν, τα προστατευτικά πλαστικά να σπάνε…Μέσα από τους καπνούς, την σκόνη ,που βγαίνουν, ξεχνάς την κούραση, το ξενύχτι, και σκέφτεσαι ότι είσαι γιατρός…. Βλέπεις ένα παλικαράκι, στα χέρια κάποιων, μπροστά σου λιπόθυμο, το κεφαλάκι γερμένο πίσω, να το τρέχουν να φωνάζουν “βοήθεια το παιδί το παιδί, βοήθεια….” Είμαι γιατρός πρέπει να βοηθήσω.. Έτρεξα… Χυμένοι καφέδες, στο διάβα, τραπέζια πεσμένα, πλαστικά σπασμένα, στραπατσαρισμένα κάγκελα, στο διάβα μου… Δεν με σταματούν, απλά φωνάζω είμαι γιατρός ρε παιδιά, να βοηθήσω… Μου γλιστρά η σαγιονάρα, ακόμα την ψάχνω, δεν σταμάτησα..
Η συνέχεια ανάρτησης του γιατρού που βοήθησε τον 6χρονο στην Πάτρα
Μονοσάνταλος ζητάω από το προσωπικό ασφαλείας, να μου ανοίξει, το διαχωριστικό ασφαλείας, να βοηθήσω… Το έκαναν άμεσα… Δύο τρεις Ερυθροσταυρίτες, πάνω από το ξαπλωμένο στο μάρμαρο της Πλ. Γεωργίου, κορμάκι του Μικρού Φώτη… Γονάτισα.. Οξυγόνο παιδιά…. Οξυγόνο γρήγορα.. Κολάρο στον αυχένα τώρα… Πιάνω το χεράκι του, το αφήνω, και πέφτει χωρίς τόνο… Κοιτάζω τις κόρες του, βυθισμένες….με το ένα χέρι την Αmbu, και το άλλο στο προσωπάκι, που δεν αντιδρά….
Να σου κ η Βιβή…Βαγγέλη μου είσαι εδώ?? Βοήθα Βιβή… Είναι δύσκολα, βοήθα να το διώξουμε άμεσααα…… Τις δίνω την ambu, με συντονισμένες κινήσεις, να βάλουμε το κορμάκι στο φορείο-σανίδα με ιμάντες ακινητοποίησης.. Γρήγορα στο ασθενοφόρο Βιβή..
Βαγγέλη μου φτιάξαμε το οξυγόνο, Δείχνει 98, το οξύμετρο…ψιθυρίζω βοηθά Χριστέ μου, το αγγελούδι. Το ασθενοφόρο πισωκολώνει.. Βιβή πας κοντά… Φεύγουν με συνοδό την ελπίδα για ζωή.. Όλα έγιναν όπως πρέπει.. Έφυγα Μονοσάνταλος, Δεν ντράπηκα… Μέσα στο χαμό ποιος θα με δει…
Έφτασε η ώρα 22.07,και ακόμα άυπνος!! Η υπερένταση στο φουλ, τι κ αν έφτασα στην Αμφιλοχία, να γαληνέψω…
Και εφημερεύω κ αύριο κ την Τρίτη….. Διήμερο για να λειτουργήσει η τόσο ταλαιπωρημένη δομή της Αμαλιάδας.. Άνθρωπος είμαι.. Ένας Γιατρός του ΕΣΥ, όχι θεός.. Φώτη προσέχομαι για σένα να τα καταφέρεις.. Είσαι στα καλά χέρια του καθηγητή κ. Ηλιάδη.
Καληνύχτα από έναν γιατρό του ΕΣΥ».
