Νιάτα! Μια περίοδος γεμάτη με γλυκόπικρες αναμνήσεις. Όλοι το έχουμε περάσει και βιώσαμε τον ενθουσιασμό και την ενέργεια που μας κάνει να θέλουμε να δοκιμάσουμε και να εξερευνήσουμε αυτόν τον κόσμο.
Νιώθαμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε ότι θέλαμε και κανείς δεν μπορούσε να μας σταματήσει.
Για τους γονείς, το να μεγαλώνουν έναν έφηβο είναι πολύ δύσκολο. Είναι μία δύσκολη φάση γεμάτη ενέργεια και ορμόνες που κάνει τα παιδιά να φωνάζουν για ανεξαρτησία.
Ένα κορίτσι από την Ιαπωνία, η Reiko, μοιράστηκε την ιστορία από τον ασυνήθιστο τρόπο διαπαιδαγώγησης που εφάρμοσε ο πατέρας της. Ήταν και εκείνη επαναστάτρια σαν παιδί και οι γονείς της δεν ήξεραν τι να την κάνουν. Οπότε, ο πατέρας της αποφάσισε να της δώσει ένα μάθημα χωρίς να απειλήσει την ελευθερία της.
«Όταν ήμουν μικρότερη, ήμουν πολύ ατίθαση. Έβγαινα με ‘κακά’ παιδιά και έκανα χαζά πράγματα αλλά όχι κάτι πολύ σοβαρό. Όταν έφτασα σε ηλικία που μπορούσα να πιω, οι γονείς μου ανησυχούσαν αλλά δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ήξεραν πως θα έκανα το δικό μου, οπότε υπήρχε πρόβλημα.
Τελικά, ο πατέρας μου μου είπε μία μέρα:
«Reiko, έλα να πάμε να τα πιούμε μαζί καμιά μέρα! Θα σε πάω όπου θέλεις και θα μπορείς να παραγγείλεις ότι θέλεις. Θα περάσουμε υπέροχα.»
Όπως κάθε παιδί, δεν ήθελα και πολύ να πάω. Αλλά πάλι ήθελα να δω πώς είναι η νυχτερινή ζωή.
Οπότε βγήκα μαζί με τον μπαμπά μου.
Μόλις φτάσαμε στο κέντρο, μου είπε:
«Ωραία! Πιες όσο θες Reiko. Πιες μέχρι να μην θέλεις άλλο. Μην αγχώνεσαι. Θα σιγουρέψω πως θα φτάσουμε σπίτι. Νιώσε ελεύθερη να κάνεις ότι θες.»
Μου φάνηκε πολύ παράξενο που μου είπε να πιω όσο θέλω. Δεν θα εξοργιζόταν η μαμά αν το μάθαινε; Αφού όμως το είχε πει ο πατέρας μου, αποφάσισα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία.
Η πρώτη στάση: ένα εστιατόριο
Η σερβιτόρα νόμιζε πως ήμουν η κοπέλα του μπαμπά μου, κάτι που δεν τον ενόχλησε καθόλου.
113
Η δεύτερη στάση: ένα νυχτερινό κλαμπ.
Ήπια κάποια ποτά ενώ ο πατέρας μου υποδυόταν πως ήμουν η κοπέλα του.
Η τρίτη στάση: ένα sushi bar.
Ο σεφ ήταν καλός και φάνηκε να ζηλεύει λίγο όταν μίλησε στον πατέρα μου. Εκείνος ήταν ενθουσιασμένος και με ενθάρρυνε να συνεχίζω να τρώω και να πίνω.
Η τέταρτη στάση: Μία pub.
Δεν θυμόμουν πολλά από εκείνη την στιγμή. Δεν θυμάμαι τι ήπια ή τι λέγαμε…
Η πέμπτη στάση: ένα σνακ μπαρ.
Δεν θυμάμαι τίποτα. Μάλλον πρέπει να λιποθύμησα στον πάγκο.
Μετά από αυτό, ο πατέρας μου κάλεσε ταξί και με βοήθησε να γυρίσω σπίτι.
Θυμάμαι να ξυπνάω και να λέω στον πατέρα μου ότι έχω μεθύσει και εκείνος να μου λέει να κοιμηθώ. Το επόμενο πρωί που ξύπνησα ένιωθα απαίσια. Όχι μόνο πονούσε το κεφάλι μου αλλά ένιωθα και πολύ άσχημα που είχα γίνει έτσι μπροστά στον πατέρα μου.
Όταν όμως πήγα το πρωί να τον βρω, είχε φύγει. Η μητέρα μου μου έδωσε ένα σημείωμα που είχε γράψει στο πίσω μέρος μιας διαφήμισης.
Έγραφε:
«Προς την Reiko. Χτες πέρασα πολύ ωραία. Να το ξανακάνουμε. Επίσης, ξέρεις πόσο ήπιες χτες και έφτασες στο σημείο αυτό; Ήπιες δύο μπύρες και πέντε chuhai. Αυτό είναι το ‘όριό’ σου. Από εδώ και πέρα, όποτε βγαίνεις με τους φίλους σου, να θυμάσαι να σταματάς πριν αυτό το όριο.
Στον κόσμο υπάρχουν μερικοί κακοί άνθρωποι που μπορεί να σε εκμεταλλευτούν. Δεν θα είμαι πάντα εκεί να σε προστατεύω και γι’αυτό το έκανα αυτό, ώστε να μάθεις τα όριά σου και να μπορείς να προστατέψεις τον εαυτό σου. Ξέρω ότι μπορείς να το κάνεις. Με αγάπη, Μπαμπάς.»
Η μητέρα μου είπε πως εκείνη και ο μπαμπάς μου ήθελαν πολύ καιρό να μου μιλήσουν για το θέμα αυτό αλλά δεν ήξεραν πώς. Αντί να μου απαγορεύσουν να το κάνω, αποφάσισαν να μου μάθουν πώς να προσέχω τον εαυτό μου.
Και γι’αυτό σε ευχαριστώ μπαμπά. Γιατί εξαιτίας αυτού που έκανες, ποτέ δεν ξεπέρασα το «όριό» μου. Ποτέ δεν είχα προβλήματα με το αλκοόλ. Περνούσα υπέροχα με τους φίλους μου και ποτέ δεν με πείραξαν, χάρη σε αυτά που μου έμαθες.
Είμαι αυτή που είμαι εξαιτίας σου, Μπαμπά. Και σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.»
Πώς σας φάνηκε αυτή η ιστορία;
