Αληθινή ιστορία: Η δύναμη της θέλησης υπερνικά τα πάντα
Αληθινή ιστορία: «Γέννησα την κόρη μου στην ηλικία των 33 ετών. Μέσα μου ένιωθα ασφαλής εφόσον δεν είχα περάσει το όριό μου που ήταν τα 35 έτη.
Ο λόγος που ήθελα να τεκνοποιήσω πριν φτάσω στην ηλικία των 35 ετών ήταν επειδή νόμιζα πώς υπάρχει υψηλός βαθμός επικινδυνότητας από την ηλικία αυτή και μετά. Και ότι στα 35 σου είσαι πια πολύ μεγάλη για να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο, αφού δεν θα υπήρχε τίποτα κοινό ανάμεσά σας.
Φυσικά όλο αυτό ήταν στο μυαλό μου. Χιλιάδες γυναίκες άνω της ηλικίας των 35 ετών φέρνουν στον κόσμο παιδιά κάθε μέρα και είναι και εκείνες και τα παιδιά τους μία χαρά και ευτυχισμένοι.
«Τα ποσοστά των γυναικών που γεννούν τα πρώτα τους παιδιά μετά την ηλικία των 40 ετών έχουν διπλασιαστεί. Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ σε σχέση με το παρελθόν. Πλέον είναι σύνηθες οι γυναίκες για τους δικούς τους λόγους να κάνουν οικογένεια σε μεγαλύτερη ηλικία».
Η Julie Loving είναι μία 51χρονη γιαγιά που μόλις γέννησε το εγγονάκι της αποδεικνύοντας πόσο πολύ έχει προχωρήσει η επιστήμη και πόσο πολύ είναι ταγμένη στο κοινό καλό.
Αποφάσισε να βοηθήσει την κόρη της Breanna να ξεκινήσει τη δική της οικογένεια φέρνοντας στον κόσμο το εγγονάκι της. Πού πήρε το όνομα Briar Juliette Lockwood. Η μικρή μεγαλώνοντας θα έχει πιθανότατα την πιο απίστευτη ιστορία γέννησης σε όλο το σχολείο.
H Breanna και ο σύζυγός της Aaron δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ευτυχισμένοι. “Ήταν μία πολύ σουρεαλιστική διαδικασία. Ήταν απίστευτο να βλέπω τη μαμά μου να περνάει όλο αυτό. Έχει κάνει τα πάντα για μένα τόσα χρόνια και συνεχίζει να το κάνει“.
Η συνέχεια της αληθινής ιστορίας
H Julie είχε δύο αποτυχημένες εξωσωματικές πριν φέρει στον κόσμο την Briar. Χρειάστηκε να κάνει καισαρική όταν ο γιατρός ανακάλυψε ότι ο ομφάλιος λώρος του μωρού είχε τυλιχθεί γύρω από το λαιμό του.
«Η μέρα της γέννας ήταν η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Ήταν μία μέρα γεμάτη έντονα συναισθήματα, με δάκρυα, με γέλια, με χαρά και απόλυτο τρόμο μέχρι να βεβαιωθούμε ότι η μητέρα μου και το παιδί ήταν καλά. Οι γιατροί και η ομάδα του ήταν όλοι εξαιρετικοί».
Μπορεί να φαίνεται ασυνήθιστο μία μητέρα να αναλαμβάνει να φέρει στον κόσμο το εγγόνι της ως παρένθετη μητέρα αλλά η Julie ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμη να το κάνει για την κόρη της. “Έχω τρέξει σε 19 μαραθώνιους και έχω πάρει μέρος σε πολλές ακόμα αθλητικές διοργανώσεις.
Όταν μιλάμε για θέμα υγείας η απροθυμία δεν έχει καμία θέση. Εξάλλου ποιος ο λόγος να μην το κάνω; Βοηθούσα το παιδί μου να αποκτήσει παιδί και στην τελική ήμουν σε μία ηλικία που με έπαιρνε να το κάνω. Είχα φέρει στον κόσμο δύο παιδιά και όλα είχαν πάει καλά. Έβλεπα τον αγώνα της κόρης μου και του γαμπρού μου να φέρουν το δικό τους παιδί στον κόσμο χωρίς επιτυχία. Δεν ήθελα να υποφέρουν άλλο“.
Παρόλο που η εξωσωματική έχει συνήθως καλά ποσοστά μπορεί και να αποτύχει ειδικά λόγω ηλικίας. Σε γυναίκες κάτω των 35 ετών τα ποσοστά επιτυχίας είναι 54,4%. H Breanna είχε πολλές αποβολές πριν της ανακοινώσουν ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει παιδί.
Αληθινή ιστορία: “Σύμφωνα με μελέτες το 10% περίπου των γυναικών ηλικίας από 15 έως 44 ετών είναι στείρες”.
Ο αριθμός αυτός είναι τεράστιος αν σκεφτείτε το σύνολο των γυναικών που υπάρχουν στον κόσμο. Δυστυχώς οι περισσότερες έρχονται αντιμέτωπες με την αλήθεια σχετικά αργά, όταν δηλαδή ξεκινούν προσπάθειες να συλλάβουν.
H Julie πήγαινε μαζί με την κόρη της στους γιατρούς θέλοντας να ενημερωθεί περαιτέρω για την κατάστασή της κάτι που τη βοήθησε να πάρει πιο εύκολα την απόφαση να γίνει η ίδια παρένθετη μητέρα. “Ερχόταν μαζί μου γιατί δεν ήθελε να είμαι μόνη μου. Σε ένα από αυτά τα ραντεβού είπε στο γιατρό ότι θέλει να γίνει εκείνη παρένθετη μητέρα. Ο γιατρός έδειξε να συμφωνεί αλλά δεν μας είπε αμέσως το ναι. Έπρεπε πρώτα να γίνουν κάποιες εξετάσεις για να σιγουρευτούμε ότι αυτό που είχε αποφασίσει η μητέρα μου γινόταν πριν πούμε το οριστικό ναι“.
H Julie έκανε πολλές εξετάσεις προκειμένου να βεβαιωθεί ότι το σώμα της ήταν σε θέση να φέρει μία εγκυμοσύνη εις πέρας. Μία εγκυμοσύνη δεν είναι εύκολη υπόθεση. Φέρνει πολλές αλλαγές στο σώμα αλλά οι γιατροί που την ανέλαβαν της είπαν ότι έχει πολλές πιθανότητες να φέρει στον κόσμο με επιτυχία το βιολογικό παιδί της κόρης της.
«Δεν το έβαλε στιγμή κάτω. Έβαλε τα δυνατά της και τα κατάφερε. Ήθελα από την αρχή τόσο η μητέρα όσο και η κόρη να αντιληφθούν τη σοβαρότητα και τη σπανιότητα αυτού του εγχειρήματος. Αν η Julie δεν ήταν σε άριστη φυσική κατάσταση και απολύτως υγιής δεν θα τα είχαμε καταφέρει», είπε ο γιατρός της.
Λόγω των πολλαπλών αποβολών στο ιστορικό της οικογένειας οι γιατροί ήταν συγκρατημένα αισιόδοξοι για τη συνέχεια της εγκυμοσύνης της Julie. Ήξεραν πως το εγχείρημα ήταν ιδιαίτερα τολμηρό και τίποτα δεν εγγυόταν την επιτυχία.
Το αισιόδοξο τέλος της αληθινής ιστορίας
“Δεν τολμούσαμε να χαρούμε γιατί είχαμε ζήσει πολλές αποβολές οικογενειακώς“. Όταν η Julie ήταν στον 5ο μήνα, μόνο τότε αποφάσισε η οικογένεια να γιορτάσει κάπως συγκρατημένα τον ερχομό του νέου μέλους. Πολλές γυναίκες που έχουν βιώσει μία αποβολή στο παρελθόν αισθάνονται το ίδιο. Μπορεί μία εγκυμοσύνη να είναι ευλογία, ο πόνος όμως είναι απίστευτος όταν κάτι πάει στραβά.
Ευτυχώς η ιστορία μας είχε αίσιο τέλος και αποτελεί μία υπενθύμιση για όλες τις γυναίκες εκεί έξω που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση ότι όλα στο τέλος μπορούν να πάνε καλά. Ευτυχώς η πρόοδος της επιστήμης έχει προσφέρει στους ανθρώπους πολλούς και ασφαλείς τρόπους για την επίτευξη αυτού του στόχου. Όσο για τη Breanna, τη Julie και τη Briar; Έχουν ένα πολύ δυνατό δέσιμο.