Κατίγκω Λαιμού: Η τρομερή ιστορία μιας γυναίκας που στράφηκε στο Θεό
Η Κατίγκω Λαιμού, ήταν η Μοναχή Μαρία Μυρτιδιώτισσα, κτήτωρ και πρώτη Ηγουμένη της Μονής ήταν κόρη της εφοπλιστικής οικογένειας του Δημητρίου Λαιμού. Στις Οινούσσες και λίγο έξω από την πόλη είναι κτισμένη η Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της οποίας ιδρύτρια ήταν η ίδια.
Η Κατίγκω ούσα ακόμα σε μικρή ηλικία, παρέμενε επί ώρες μπροστά στο εικονοστάσι της. Στα 16 χρόνια της, είδε στον ύπνο της ότι ενώ προσκυνούσε τον Επιτάφιο στον Ναό του Αγίου Νικολάου της πόλης των Οινουσσών, είδε τον Χριστό Ζώντα, Του ζήτησε να της κάνει τη χάρη να πραγματοποιεί ό,τι η ίδια Του ζητεί και Εκείνος έγνεψε με στοργή καταφατικά.
Σύμφωνα με πληροφορίες, αφού τελείωσε το σχολείο, υπακούοντας στους γονείς της, παντρεύτηκε τον επίσης εφοπλιστή Πανάγο Πατέρα (του Διαμαντή), μετέπειτα μοναχό Ξενοφώντα και απέκτησαν τρία παιδιά, την Καλλιόπη, τον Διαμαντή και την Ειρήνη.
Κατίγκω Λαιμού: Η οικογένειά της
Ο εκκλησιασμός και η αργία της Κυριακής τηρούνταν απαρεγκλίτως στο σπίτι τους. Τετάρτες και Παρασκευές ήταν ημέρες νηστείας, ενώ συχνά έκαναν λειτουργίες και ολονυχτίες και στα σαλόνια τους φιλοξενούνταν όχι μόνο επώνυμοι αλλά και απλοί ταπεινοί αδελφοί, σεβαστοί γέροντες και γερόντισσες που την εποχή εκείνη ήταν φοιτήτριες αλλά και επιστήμονες.
Όλα άλλαξαν από τη μία στιγμή στην άλλη, όταν ο σύζυγος της Κατίγκως, διεγνώσθη με καρκίνο. Τότε, η μικρή κόρη της οικογένειας, η Ειρήνη ζήτησε θερμά από το Θεό να πάρει την ασθένεια του πατέρα της για να συνέλθει εκείνος, που ήταν ο στυλοβάτης της οικογένειας. Στη συνέχεια η μικρή κόρη προσβλήθηκε από την ίδια ασθένεια του πατέρα της, ο οποίος συνήλθε και έζησε για πολλά χρόνια ακόμη, με τους γιατρούς να μην μπορούν να εξηγήσουν τι συνέβη.
Την περίοδο των ασθενειών αυτών η βίλλα του Ψυχικού μετατράπηκε σε μοναστήρι σχεδόν. Οι καλύτεροι πνευματικοί της εποχής, ιερείς, ιεροκήρυκες, πνευματικοί άνθρωποι, προβεβλημένοι αλλά και ταπεινοί, συγκεντρωνόταν προς στήριξη και πνευματική ανάταση της οικογένειας.
Κατίγκω Λαιμού: Ο θάνατος των παιδιών της
Λίγο καιρό πριν την κατάληξή της είχε δεχθεί την μοναχική κουρά και ως μοναχή πλέον, με την ονομασία Ειρήνη Μυρτιδιώτισσα, έφυγε από τη ζωή το 1960 σε ηλικία 21 ετών.
Όσο η Ειρήνη ήταν άρρωστη, η οικογένεια είχε κάνει μαζί με την ίδια ένα τάμα., να χτίσουν ένα Μοναστήρι. Ο Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης, τον οποίον συχνά επισκέπτονταν, τους συμβούλεψε: «…καλόν πράγμα σας εφώτισεν ο Θεός…. έχει ο τόπος σας Μοναστήρι; Όχι; Ε τότε …. στον τόπο σας, λοιπόν. Στις Οινούσσες». Το 1963 μπήκε ο θεμέλιος λίθος της Μονής και αφιερώθηκε στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Έξι χρόνια αργότερα, το Δεκέμβριο του 1966 άφησε την τελευταία του πνοή και ο πατέρας ως Μοναχός Ξενοφών. Πριν το θάνατό του, επισκέφθηκαν με την Κατίγκω τον Γέροντα Ιερώνυμο της Αιγίνης για να πάρουν την ευχή του. Εκείνος όρισε να γίνει και εκείνη μοναχή και πριν τις 40 ημέρες της χηρείας της να «βγάλει τα ρούχα της χηρείας και να ενδυθεί τα ρούχα της Μοναχής». Της είπε ακόμα ότι «θα περάσεις πολλές θλίψεις αλλά ό,τι θέλει ο Θεός».
Στις 20 Οκτωβρίου του 1967 η Κατίγκω ενεδύθη το μοναχικό ράσο, με το όνομα Μαρία Μυρτιδιώτισσα, Μοναχή Προσκυνήτρια και συγχρόνως ανέλαβε την ηγουμενία της Ιεράς Μονής στις Οινούσσες.
Μετά την κοίμηση του πατέρα Ξενοφώντα, ακολούθησε εντελώς ξαφνικά ο θάνατος της μεγάλης κόρης της Καλλιόπης σε ηλικία 47 ετών και αργότερα του τρίτου παιδιού της Κατίγκως, του Διαμαντή, στην ίδια πάλι ηλικία των 47 ετών.
«Τις έγνω νουν Κυρίου;». «Καλή αντάμωση στους ουρανούς». Με αυτά τα λόγια η Μητέρα κατευόδωνε τα παιδιά της. Να αναφέρουμε πως η Ειρήνη Μυρτιδιώτισσα μοναχή, μεταφέρθηκε στην Μονή μετά την εκταφή της από την Αττική γη. Σήμερα αναπαύεται στον ειδικό χώρο της Μονής σε ειδική γυάλινη λάρνακα.
