“Εγώ απλά ήθελα να παίξω στην ταινία και ήμουν διαθέσιμος”.
Η αλλαγή τόσο στην εμφάνιση του όσο και στην στάση ζωής του, έχει προκαλέσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα να κατακτά όλο και περισσότερους θαυμαστές. Ο Άρης Σερβετάλης, φωτεινός, χαμογελαστός και ήρεμος μιλά για τον ρόλο του Αγίου Νεκταρίου που ερμηνεύει στην ταινία «Ο άνθρωπος του Θεού», σε συνέντευξη που δίνει στην Κυριακάτικη Δημοκρατία και την Μαρία Ανδρέου.
Πως έγινε η επιλογή σας από την Γελένα Πόποβιτς για τον ρόλο του Αγίου Νεκταρίου; Βλέποντας σας στην ταινία ένιωσα ότι σαν να επιλεγήκατε από τον ίδιο τον Άγιο Νεκτάριο. Οι κριτικοί γράφουν ότι φεύγοντας από την ταινία δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις, να προσευχηθείς ή να κάνεις τον Σταυρό σου…Όταν σας είπε η Γελέβα Πόποβιτς ότι εσείς θα υποδυθείτε τον Άγιο Νεκτάριο σε τι διαδικασία μπήκατε; Καταλάβατε την ευθύνη και το βάρος ή χαρήκατε;
Δεν ξέρω τι είδε η Γελένα σ εμένα και αποφάσισε να κάνω εγώ τον ρόλο του Αγίου Νεκταρίου. Στην αρχή μ είχε προσεγγίσει για κάποιον άλλο ρόλο. Εγώ απλά ήθελα να παίξω στην ταινία και ήμουν διαθέσιμος. Μετά από μια εβδομάδα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι ήθελε να παίξω τον Άγιο Νεκτάριο. Στην αρχή δίστασα δεν ήξερα αν μπορώ να το κάνω αυτό . Ήθελα να μου δείξει, να καταλάβω αν μπορώ να το πραγματοποιήσω. Ήρθαν έτσι τα πράγματα για να μπω σ αυτή την διαδικασία να γνωρίσω τον Άγιο Νεκτάριο.
Άρα δε ξέρατε για εκείνον . Σας φανερώθηκε και σ εσάς. Ίσως με τον βίο του ήθελε κάτι να σας πει. Μπήκατε στην θέση του; Πως είναι κάποιος να σε απαξιώνει, να σε υποτιμά, να σε κοροϊδεύει, σε σε συκοφαντεί, να σε υβρίζει, να μην σε εμπιστεύεται και εσύ να σιωπάς, να μην μιλάς, να κοιτάς τον Ουρανό, να συγχωρείς , να είσαι στωικός; Ο Άγιος της υπομονής, για αυτό στεφανώθηκε από τον Κύριο…
Ναι, αυτό με άγγιξε στον Άγιο Νεκτάριο. Αυτό το μεγαλειώδες. Αυτό που έχουν όλοι οι Άγιοι. Γιατί και αυτοί άνθρωποι ήταν. Αλλά συνδέθηκαν με τον Θεό. Και ο Θεός χαριτώνει με θείες ενέργειες. Αυτοί οι άνθρωποι κλίνονται από τον Θεό να επιτελέσουν ένα έργο. Μέσα σε μια αφάνεια υπάρχουν άνθρωποι που προσεύχονται για τον κόσμο και αυτό είναι μεγαλειώδες. Αυτό για μένα είτε είσαι Επίσκοπος, είτε μοναχός, είτε ιερέας, είτε απλός λαϊκός και να μπαίνεις στην διαδικασία να κλείνεσαι στο δωμάτιο σου και να προσεύχεσαι για τον συνάνθρωπο σου και πόσον μάλλον για ένα άλλον που σου έχει κάνει και ζημιά σε έχει διαβάλλει , σε έχει πληγώσει είναι μεγαλειώδες. Ο Άγιος Νεκτάριος είχε εντρυφήσει σ αυτό. Προσευχόταν για τον οποιοδήποτε . Γιατί έβλεπε σε εκείνον το πρόσωπο του Θεού και προσευχόταν για την αδυναμία του. Σκοπός του Αγίου Νεκτάριου ήταν να νιώσουν όλοι οι άνθρωποι αυτή την σύνδεση με τον Θεό. Το πόσο ζωτικής σημασίας είναι αυτή η σύνδεση και πόσο καρποφόρα.
Η συνέχεια της αποκαλυπτικής συνέντευξης του Άρη Σερβετάλη
Δεν είναι τυχαίο που στην ταινία ο Άγιος Νεκτάριος λέει ότι μέσα στην στην κακουχία, στον πόνο, εκεί που ο άνθρωπος νομίζει ότι τα έχει χάσει όλα εκεί πρέπει να είναι χαρούμενος γιατί εκεί συναντά τον Θεό. Άλλωστε για τον Θεό η απελπισία είναι η χειρότερη αμαρτία, δείχνει εγωισμό… Στα δύσκολα γίνεται η φανέρωση του Θεού;
Θα σας μιλήσω βιωματικά. Ο Θεός φανερώνεται και σου δίνει κουράγιο όταν εκμηδενίζεται το εγώ σου. Ο άνθρωπος μπαίνει σε μια πλάνη ότι μπορεί και καλά να τα καταφέρει τα πάντα μόνος του. Αυτόν τον οδηγεί στον όλεθρο και την καταστροφή. Επομένως όταν τα χάνεις όλα δεν έχεις από κάπου να ακουμπήσεις, έρχεσαι επιτέλους σ επαφή με τον Δημιουργό Σου. Και εκεί αισθάνεσαι ότι δεν είσαι μόνος σου και εκεί ξεκινά να χτίζεται η σχέση με τον Θεό. Η σχέση αυτή μπορεί να περνά και διακυμάνσεις όταν ορθοποδείς. Τότε αρχίζεις και φεύγεις ξανά από το Θεό και πάλι αισθάνεσαι ότι να πάλι μπορώ να σταθώ στα πόδια μου μόνος μου αλλά και πάλι πέφτεις στην πορεία. Είμαστε βαπτισμένοι εν Θεό και δεν μπορούμε χωρίς Εκείνον.
Έχετε φτάσει σ αυτό το σημείο που λυγίσατε και πέσατε;
Ναι, πολλές φορές. Συνεχώς πέφτω. Αυτή είναι η πορεία μας, πτωτική. Είμαστε σε ημιάγρια κατάσταση . Η πιστή καλλιεργείται και χρειάζεται και καθοδήγηση και από ένα φωτεινό πνευματικό. Χρειάζεται πληροφορία. Εγώ είμαι σε μια κατάσταση που πέφτω και ξανασηκώνομαι. Στην ζωή μου καθημερινά λέω μια δυνατή προσευχή το «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με» και πολλές φορές μέσα στην ημέρα επειδή όπως σας είπα με διακατέχει μια ημιαγριότητα. Με αυτή την προσευχή θωρακίζομαι από τον εαυτό μου που είναι και ο μεγαλύτερος εχθρός μου. Το είναι μου καταλαγιάζει μέσω της προσευχής, της εξομολογητής της θείας κοινωνίας. Όλα αυτά είναι τα όπλα μου, η πνευματική μου τροφή. Η άμυνα μου για τα πράγματα είναι η προσευχή η θεία κοινωνία, η εξομολόγηση.
Έχετε πνευματικό. ..Δηλαδή εξομολογείστε, ταπεινώσατε. Τι σας είπε ο πνευματικός σας όταν του είπατε ότι θα κάνατε τον Άγιο Νεκτάριο;
Μου είπε περίμενε να μας δείξει ο Άγιος …Χωρίς την ευλογία του πνευματικού μου δεν θα την έκανα την ταινία. Επομένως ήταν για μένα ήταν ένα σημάδι το ναι ,του πνευματικού μου. Εφόσον πήρα την ευχή του και την ευλογία είπα το ναι και μπήκα στην διαδικασία.
Έχετε κάποια φανέρωση του Αγίου Νεκταρίου από την ταινία και μετά; Κάποιο σημάδι , κάποιο ιδιαίτερο συναίσθημα;
Έχω νιώσει πολλά. Αλλά όλα αυτά είναι σε μια λεπτή ισοροπία. Ίσως να είναι και το συναίσθημα μου το οποίο είναι παχύρευστο.