Άγιος Παΐσιος: Η παρακαταθήκη του σπουδαίου Αγίου πιο επίκαιρη από ποτέ
Ο σπουδαίος Άγιος έχει αφήσει μια ολόκληρη παρακαταθήκη σε ότι αφορά την ανθρώπινη ψυχή, την πίστη και την ορθοδοξία, όπου μέχρι και σήμερα είναι πιο επίκαιρος από ποτέ.
“Με τις μετάνοιες ζητούμε από τον Θεό συγχώρηση
και εκδηλώνουμε την ευγνωμοσύνη μας”.
-Γέροντα, επειδή δυσκολεύομαι να κάνω μετάνοιες, δεν μου αρέσουν.
-Όταν κάνεις μετάνοιες, να σκέφτεσαι ότι είσαι μπροστά στον Θεό και Τον προσκυνάς, και έτσι θα αγαπήσεις τις μετάνοιες.
Οι μετάνοιες για τον εαυτό μας ή για τους συνανθρώπους μας είναι το κυριώτερο εργόχειρο από όλα τα εργόχειρα και είναι ένα εργόχειρο με ατέλειωτη δουλειά, αρκεί να έχη κανείς φιλότιμο να εργασθεί στην μετάνοια.
Η ιστορία με τον άγιο Παΐσιο για τις μετάνοιες
Οι μετάνοιες γι’ αυτό λέγονται μετάνοιες, ταπεινωνόμαστε και ζητάμε συγχώρηση από τον Θεό, όπως, όταν σφάλλουμε σε κάποιον, βάζουμε μετάνοια και λέμε «ευλόγησαν». Βοηθάει μάλιστα, όταν αρχίζουμε να κάνουμε τις μετάνοιες, να λέμε ταπεινά: «’Ήμαρτον, Κύριε, συγχώρεσε με».
-Γέροντα, έχω βρει θεραπεία σε σωματικά και ψυχικά πάθη.
Πώς να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Θεό;
-Την έχεις αυτήν την ευγνωμοσύνη; Άμα την έχεις πραγματικά, ήδη εκφράσθηκε.
Το κυριώτερο είναι να έχεις μέσα σου ευγνωμοσύνη. Από εκεί και πέρα μπορείς να την εκδηλώνεις με άσκηση, με μετάνοιες κ.λπ. Να, εκεί στο καλύβι μου μαζεύονται καμμιά φορά ξένα γατάκια και τα ταΐζω. Και όταν το βράδυ βγαίνω έξω, για να πάρω τα σημειώματα από το κουτί, δεν ξέρουν πώς να εκδηλώσουν την ευγνωμοσύνη τους, έρχονται και χαϊδεύονται στα πόδια μου, τρέχουν μπροστά από μένα, σκαρφαλώνουν πάνω στο κυπαρίσσι, ξανακατεβαίνουν, κάνουν τούμπες, ξαναέρχονται στα πόδια μου. Το ένα κάνει αυτό, το άλλο εκείνο.
Άγιος Παΐσιος: “Όταν κινηθεί κανείς στον χώρο της ευγνωμοσύνης, κάνει τις μετάνοιες από φιλότιμο”
Μήπως έχω εγώ ανάγκη από αυτές τις εκδηλώσεις; Όχι, αλλά είναι κάτι που ξεπηδάει από μέσα τους, κι ας είναι ζώα. Θέλω να πω ότι το κυριώτερο απ’ όλα είναι να έχει μέσα του ευγνωμοσύνη ο άνθρωπος, μετά την εκδηλώνει με όποιον τρόπο αισθάνεται.
Όταν κινηθεί κανείς στον χώρο της ευγνωμοσύνης, κάνει τις μετάνοιες από φιλότιμο, από φτερούγισμα, από αγάπη για τον Χριστό. Τότε δεν αισθάνεται κόπο, όπως δεν κουράζονται τα παιδάκια από τα τρελά ξεσπάσματα της καρδιάς τους, όταν χοροπηδούν, μόλις δουν τον πατέρα τους.
(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
“Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, σελ.76-77)
