Άγιος Σιλουανός: Πως θα αποφύγουμε τους δαίμονες
Ο μοναχός Σιλουανός στον αγώνα για τη διαφύλαξη της χάρης, προχώρησε σε μέτρα που είναι πιθανό να φανούν εξαιρετικά σκληρά σε ορισμένους ανθρώπους. Μάλιστα, είναι δυνατόν να προκαλέσουν ακόμη και τη σκέψη ότι τέτοιου είδους ασπλαχνία προς τον εαυτό του είναι διαστροφή του Χριστιανισμού. Αυτό βέβαια δεν είναι σωστό.
Ψυχή που γνώρισε τον Χριστό και υψώθηκε στη θεωρία του κόσμου του αιωνίου φωτός και που ακολούθως χάσει αυτή τη χάρη βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση, την οποία όποιος δεν γνώρισε σε αυτόν τον βαθμό καθόλου δεν μπορεί να την φανταστεί. Το μαρτύριο και η οδύνη της ψυχής αυτής είναι απερίγραπτα. Αισθάνεται ένα ιδιαίτερο μεταφυσικό άλγος. Για τον άνθρωπο που βίωσε την απερίγραπτη γλυκύτητα της αγάπης του Θεού τίποτα πλέον στον κόσμο αυτό δεν παραμένει δυνατό να τον γοητεύσει ή να τον πλανέψει.
Άγιος Σιλουανός: Η συνέχεια της προσευχής
Από κάποια άποψη η επίγεια ζωή αποβαίνει γι΄αυτόν καταθλιπτικό φορτίο, αυτός δε με θρήνο ζητά τη ζωή εκείνη την οποία προηγουμένως είχε αγγίξει. Άνδρας που έχασε τη γυναίκα του, ύπαρξη βαθιά αγαπημένη, ή μητέρα που στερήθηκε τον μονογενή και αγαπημένο γιο της, μόνο εν μέρει μπορούν να συλλάβουν την οδύνη αυτού που απόλεσε τη χάρη, διότι η αγάπη του Θεού λόγω της δυνάμεως, της αξίας και της γλυκύτητάς της, του ασυγκρίτου κάλλους και της εξουσίας της υπερβαίνει άπειρες φορές κάθε άλλη ανθρώπινη αγάπη.
Συνεπώς ο Άγ. Ιωάννης της Κλίμακος λέει για αυτούς που έχασαν τη χάρη ότι το βάσανό τους υπερβαίνει τα βάσανα των καταδίκων σε θάνατο, το δε πένθος τους υπερβαίνει κατά πολύ το πένθος αυτών που μοιρολογούν τους νεκρούς τους.
«Κύριε βλέπεις ότι θέλω να προσευχηθώ με καθαρό νουν αλλά οι δαίμονες δεν με αφήνουν. Δίδαξέ με τι πρέπει να κάνω για να μην με ενοχλούν;».
Και άκουσε στην ψυχή του την απάντηση.
«Οι υπερήφανοι πάντοτε έτσι υποφέρουν από τους δαίμονες».
