Αλέκος Συσσοβίτης: Η αποκαλυπτική συνέντευξη για τα παιδικά του χρόνια
Μπορεί να τον έχουμε γνωρίσει ως έναν γόη της ελληνικής τηλεόρασης, ωστόσο πρόκειται για πολλά παραπάνω, καθώς από μικρή ηλικία δούλεψε πολύ με τον εαυτό του αλλά και με θέματα που αφορούν την ψυχική υγεία.
Καλεσμένος της Νάντιας Μπουλέ και του Μίνωα Θεοχάρη στην εκπομπή τους στον ΣΚΑΙ, ήταν ο Αλέκος Συσσιβίτης. Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε στα δύσκολα παιδικά του χρόνια, και στον ρόλο που διαδραμάτισαν στην καριέρα του. Ο ίδιος στάθηκε “βράχος” στη μητέρα του σε μικρή ηλικία: “
Είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αλλάξουμε τις καταβολές της παιδικής μας ηλικίας. Δεν έχω κάνει ψυχανάλυση, έχω παρακολουθήσει όμως συνεδρίες της μητέρας μου στον ψυχίατρο. Η κατάσταση της μητέρας μου με έκανε να ωριμάσω πολύ γρήγορα. Εγώ έπρεπε να είμαι στήριγμα. Όταν τα παιδιά είναι 8 χρόνων πηγαίνουν στις αλάνες, εγώ ήμουν στήριγμα στη μητέρα μου. Εμένα μου έκανε καλό που στην παιδική μου ηλικία ήρθα κοντά με τα θέματα της ψυχής, με εκπαίδευσε”.
Περισσότερες δηλώσεις από τον Αλέκο Συσσοβίτη
Οι κρίσιμες στιγμές αυτής της τρυφερής ηλικίας διαμόρφωσαν την επαγγελματική του ταυτότητα: “Μπλέξαμε με την υποκριτική γιατί κάτι μας ταλανίζει. Δεν έλεγα από μικρός ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, οι συνθήκες ήταν δύσκολες έπρεπε να επιβιώσω. Από 13 χρόνων δούλευα στην οικοδομή με τον πατέρα μου, μεγάλωσα σε φτωχή οικογένεια, μεγάλωσα στην κουζίνα δεν είχα δικό μου δωμάτιο.
Σε διαμορφώνει, υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί που έχουν μεγαλώσει στην πλέμπα, η ανάγκη τους να εκφράσουν αυτό το βίωμα τους έκανε ηθοποιούς. Δεν νομίζω ότι εάν είσαι άνθρωπος του σαλονιού και τα έχεις όλα δίπλα σου ότι σώνει και καλά θα γίνεις ο καλύτερος ηθοποιός. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κάτι θέλουν να πουν”. Το γεγονός ότι δεν πήγε σε δραματική σχολή, του δημιούργησε άγχος πάνω στη σκηνή:
“Δεν ήθελα σώνει και καλά να γίνω ηθοποιός, ζούσα το σήμερα, γιατί δεν ήξερα εάν είχα λεφτά για το αύριο. Επειδή είμαι αυτοδίδακτος ένιωσα πολλές φορές ότι είμαι αγγούρι πάνω στη σκηνή και ότι εκτίθεμαι, ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, αλλά καθόμουν εκεί για να μάθω”.