Αλκατράζ: Η ιστορία της θρυλικής φυλακής
Η περίφημη φυλακή του Αλκατράζ βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό. Έχει μείνει στην ιστορία γιατί φιλοξένησε κάποιους από τους πιο διαβολικούς εγκληματίες και φημιζόταν ότι κανείς δεν μπορούσε να αποδράσει. Κάτι που αποδείχτηκε ότι δεν είναι αλήθεια.
Η διάσημη φυλακή του Αλκατράζ, η οποία έμεινε γνωστή και ως “Βράχος”, βρίσκεται στα ψυχρά νερά του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο και ήταν το μέρος από το οποίο κανένας δεν μπορούσε να αποδράσει ή τουλάχιστον έτσι λέγεται.
Μεταξύ του 1934 και του 1963, η βραχονησίδα χρησιμοποιήθηκε ως ομοσπονδιακή φυλακή και φιλοξένησε μερικούς από τους πιο επικίνδυνους εγκληματίες της χώρας, μεταξύ των οποίων τον περίφημο γκάνγκστερ Αλ “Scarface” Καπόνε και τον δολοφόνο Ρόμπερτ “Birdman” Στρουντ.
Η πιο διάσημη απόδραση από το Αλκατράζ
Πολλοί ήταν οι άντρες που προσπάθησαν να αποδράσουν από την διάσημη φυλακή, ωστόσο, πολλοί από αυτούς είτε πιάστηκαν, είτε πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν, είτε πέθαναν στα παγωμένα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού. Η πιο διάσημη απόδραση λέγεται ότι συνέβη το 1962 από τρεις βαρυποινίτες, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν αρκετά στοιχεία αν οι άνδρες που την πραγματοποίησαν επέζησαν.
Οι αρχές ισχυρίστηκαν ότι οι τρεις άνδρες πνίγηκαν στην προσπάθεια τους να αποδράσουν, ωστόσο, τα σώματα τους δεν ανακτήθηκαν ποτέ, αφήνοντας έτσι πολλά ερωτηματικά στα χρόνια που θα ακολουθούσαν. Όλα αυτά μέχρι τον Ιανουάριο του 2018, όπου η CBS San Francisco δημοσίευσε ένα απόσπασμα από μια επιστολή που έλαβε το FBI το 2013, την οποία υπέγραφε ένας εκ των τριών δραπετών, ο Τζον Άνγκλιν.
Η επιστολή έγραφε: “Το όνομα μου είναι Τζον Άνγκλιν. Απέδρασα από το Αλκατράζ τον Ιούνιο του 1962 με τον αδερφό μου Κλάρενς και τον Φραν Μόρις. Είμαι 83 ετών και σε κακή κατάσταση. Έχω καρκίνο. Ναι τα καταφέραμε όλοι εκείνο το βράδυ, αλλά μόλις και μετά βίας. Ο Φρανκ πέθανε τον Οκτώβριο του 2005. Ο τάφος του είναι στην Αλεξάντρια αλλά γράφει άλλο όνομα. Ο αδελφός μου πέθανε το 2011. Αν βγάλετε ανακοίνωση στην τηλεόραση και δεσμευτείτε ότι θα πάω στη φυλακή όχι πάνω από ένα χρόνο και ότι θα λάβω ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, θα σας ξαναγράψω και θα σας πω πού είμαι. Δεν πρόκειται για πλάκα, λέω αλήθεια. Μπορώ να σας πω ότι για επτά χρόνια ζούσα στην πόλη Μινό στη Βόρεια Ντακότα – στο Φάργκο από το 1990 έως το 2005! Αλλά έκανε πάρα πολύ κρύο και έπρεπε να φύγω. Έζησα στο Σιάτλ τα περισσότερα χρόνια μετά την απόδραση μου. Τώρα είμαι στη Νότια Καλιφόρνια.”
Το FBI εξέτασε σπιθαμή προς σπιθαμή την επιστολή για δακτυλικά αποτυπώματα και DNA, αλλά τα αποτελέσματα ήταν ασαφή και δεν κατάφερε να εντοπίσει απτές αποδείξεις για τον αποστολέα.
Το πλάνο πίσω από την απόδραση στο Αλκατράζ
Το πρωί της 12ης Ιουνίου 1962 οι φρουροί της φυλακής του Αλκατράζ πραγματοποίησαν τον καθημερινό έλεγχο των κρατουμένων στα κελιά τους. Όταν έφτασαν στα κελιά των βαρυποινητών και ληστών τραπεζών Φρανκ Μόρις, Τζον Άνγκλιν και Κλάρενς Άνγκλιν, κατάλαβαν ότι κάτι δεν πάει καλά. Ξεκλείδωσαν τα κελιά και είδαν ότι οι τρεις κρατούμενοι έλειπαν και στην θέση τους είχαν τοποθετήσει αυτοσχέδια κεφάλια από χαρτί, με αληθινά μαλλιά και ζωγραφισμένα πρόσωπα.
Κανένας στην φυλακή δεν μπορούσε να πιστέψει ότι οι τρεις τους είχαν καταφέρει να το σκάσουν, καθώς η θέση της φυλακής ήταν τέτοια που κάθε απόπειρα απόδρασης ήταν αδύνατη. Τίποτα απ’ όσα ακούγονταν για την φυλακή δεν πτόησε τους τρεις επίδοξους δραπέτες.
Ήταν αρκετά επινοητικοί, καθώς πίσω από τα κελιά τους είχαν ανακαλύψει έναν αφρούρητο διάδρομο υπηρεσίας, ο οποίος κατέληγε στο σύστημα εξαερισμού. Έτσι, άρχισαν να σκάβουν με κουτάλια ένα τούνελ στον τοίχο του βοηθητικού διαδρόμου. Τους πήρε περίπου έναν χρόνο για να το καταφέρουν και δούλευαν κυρίως κατά την διάρκεια της μουσικής ώρας, όπου ο ήχος των ακορντεών κάλυπτε τα χτυπήματα τους στο τσιμέντο.
Την νύχτα της 11ης Ιουνίου ήταν όλα έτοιμα. Όλα εξελίχθηκαν βάση σχεδίου. Σύρθηκαν στο διάδρομο, σκαρφάλωσαν στον αεραγωγό εξαερισμού και έφτασαν στη στέγη της φυλακής. Στη συνέχεια κατέβηκαν στο βραχώδες έδαφος κι άρχισαν να φουσκώνουν μια αυτοσχέδια σχεδία από 50 αδιάβροχα μπουφάν. Τι συνέβη από εκεί και πέρα παραμένει μυστήριο. Οι άνδρες εξαφανίστηκαν και δεν τους ξαναείδε κανείς…
Η φυλακή έκλεισε στις 21 Μαρτίου του 1963, λόγω των υψηλών λειτουργικών εξόδων και η βραχονησίδα καταλήφθηκε για σχεδόν δύο χρόνια από μια ομάδα αμερικανών ακτιβιστών. Σήμερα, το ιστορικό νησί Αλκατράζ είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός.
