Ανδρέας Ζέππος: Από την προσφυγιά στα μπουζούκια
Είναι και κάποιες ιστορίες ζωής που μόνο έμπνευση μπορούν να προσφέρουν, αποδεικνύοντας πως τα όνειρα είναι για να πραγματοποιούνται ανεξαρτήτως συνθηκών.
Ένας φημισμένος ψαράς που έζησε το 1914 – 1969. Με βάση την ζωή που έκανε, προήλθε το τραγούδι “Καπετάν Αντρέα Ζέπο” του Γιάννη Παπαϊωάννου.
Το μελωδικό τραγούδι «Καπετάν Αντρέα Ζέπο» που αναφέρεται στην καθημερινότητα των ψαράδων στη θάλασσα, γράφτηκε από τον Γιάννη Παπαϊωάννου το 1946, για τον φίλο του και φημισμένο ψαρά του Πειραιά, Αντρέα Ζέππο.
«Μέσ’ απ’ το τσούρμο του
βγαίνουν ιππότες
έξ’ είν’ απ’ την Κούλουρη
κι έξ’ Αϊβαλιώτες»
Τα πρώτα χρόνια ζωής του Ανδρέα Ζέππου
Ο Ζέππος, ήταν πρόσφυγας από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας. Γεννήθηκε το 1914 στον Πειραιά. Ορφανός από πατέρα ξεκίνησε να εργάζεται από μικρή ηλικία για να συντηρήσει την οικογένειά του. Ακολούθησε το οικογενειακό επάγγελμα και έγινε ψαράς. Στην αντίσταση πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και όταν επέστρεψε αγόρασε το δικό του καΐκι, στο οποίο έδωσε το όνομα του πατέρα του, «Άγιος Ευστράτιος«.
«Όλοι καλάρουνε
μα δε πιάνουν ψάρια
καλάρ’ ο Ζέπος
και πιάνει καλαμάρια»
Στη διάρκεια της κατοχής ξεκίνησε η πιο κερδοφόρα περίοδος για τον Ζέππο. Έπιανε μεγάλες ψαριές και είχε στη δούλεψη του πολλούς Πειραιώτες. Όμως, οι δυσκολίες και η πείνα των συμπολιτών του δεν τον άφηναν ασυγκίνητο.
Οι αδυναμίες που στοίχισαν στον Ανδρέα Ζέππο
Τις μισές από τις ψαριές που έβγαζε, δεν τις πουλούσε, αλλά τις μοίραζε μαζί με τη γυναίκα του, την Κατίνα, στους άπορους του Πειραιά. Εκτός από καλόκαρδος και φιλάνθρωπος, ο Ζέππος είχε δύο αδυναμίες που του στοίχισαν τη ζωή. Το ποτό και το ξενύχτι.
Όλοι οι μεγάλοι τραγουδιστές γνώριζαν τον περίφημο ψαρά του Πειραιά. Κάθε βράδυ τους επισκεπτόταν στα μπουζούκια και χαλούσε το μεροκάματο του για πάρτη τους.
Ωστόσο, οι καλές εποχές πέρασαν ανεπιστρεπτί και ακολούθησαν δύσκολα χρόνια. Αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες, οι οποίες τον εξώθησαν στη φτώχεια. Ένα δάνειο στο οποίο είχε μπει εγγυητής και δεν ξεπληρώθηκε, ήταν η αιτία να του κατάσχουν το αγαπημένο του καΐκι και βασικό εργαλείο της δουλειάς του.
Το τραγούδι ερμήνευσε πρώτη φορά ο Οδυσσέας Μοσχονάς, ακολούθησαν η Σωτηρία Μπέλλου και μεγάλοι ερμηνευτές του ελληνικού πενταγράμμου. Ο Γιάννης Παπαϊωάννου το εμπνεύστηκε όταν εργαζόταν στον «Άγιο Ευστράτιο», στο καΐκι του Αντρέα Ζέππου.
Στις 7 Ιουνίου 1969 ο αγαπημένος ψαράς του ρεμπέτικου τραγουδιού πέθανε από κίρρωση του ήπατος σε ηλικία 55 ετών και προς τιμήν του ο Ηλίας Λυμπερόπουλος έγραψε μετά τον θάνατο του το τραγούδι «Ο Ζέππος εκουράστηκε».