“Μη γίνε(σ)τε σαν αυτούς που σας κρίνουν, δώστε στο κόκκινο την ευγενική του όψη».
Συγκίνηση προκαλεί ένας δάσκαλος του δημοτικού, ο οποίος αντί να επικρίνει τα παιδιά για το λάθος τους, τους ενθαρρύνει να αγαπήσουν τον εαυτό τους, να νιώσουν αυτοπεποίθηση και να πάρουν όμορφα σχόλια. Ο Μάριος Μάζαρης, είναι ο δάσκαλος του δημοτικού, που θέλησε να διδάξει στους μαθητές του να επιβραβεύουν την προσπάθειά τους και να αγαπούν τον εαυτό τους όπως ακριβώς είναι.
Με ανάρτησή του στο Facebook δείχνει τα τετράδια των μαθητών του και πώς κατάφερε να μετατρέψει το «αυστηρό κόκκινο» στιλό της διόρθωσης στο «ευγενικό κόκκινο» που μαθαίνει στα παιδιά πως είναι χρέος τους να μην αφήνουν άλλους ανθρώπους να τους πληγώνουν.
«Οι μέρες δε σταματούν να είναι περίεργες· ακούμε κάθε μέρα σχεδόν ανθρώπους που φωνάζουν για το πώς πρέπει να είμαστε, να μοιάζουμε, αν θα φοράμε ρίγες ή μπλε ή ροζ, την ίδια στιγμή που εμείς στην τάξη δε σταματάμε να επενδύουμε στο να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, τον διπλανό μας, και όλα αυτά χωρίς όρους, χωρίς κανόνες, παρά με σεβασμό στις επιλογές, στην προσωπικότητα, στην καρδιά του καθένα.
Δάσκαλος: “Την ίδια στιγμή που άλλοι επενδύουν στο ντροπή σας, εμείς επενδύουμε στο Μπράβο μου”
Και συνεχίζουμε να το λέμε, δεύτερη χρονιά που ανακαλύπτουμε κομμάτια του εαυτού μας που μπορούμε να δυναμώσουμε, ακόμα και στην ορθογραφία, στην ανάγνωση και στις ασκήσεις μας.
Αυτές τις μέρες μιλάμε για το αυστηρό κόκκινο, το στιλό που στιγμάτισε γενιές και γενιές, για τα κόκκινα σχόλια εκπαιδευτικών που πόνεσαν αμέτρητα τετράδια και σελίδες εδώ και δεκαετίες. Εμείς το αντικαταστήσαμε με το ευγενικό κόκκινο, με τις λέξεις που κάθε παιδί γράφει για τον εαυτό του, λέξεις ενθαρρυντικές που τις γράφει με κόκκινο χρώμα, για να μάθουμε αν συναντήσουμε το αυστηρό στον δρόμο μας να μη του δώσουμε σημασία.
Γιατί αγαπάμε τον εαυτό μας, όπως κι αν είναι, και είναι χρέος μας να μην αφήνουμε άλλους ανθρώπους να τον πληγώνουν. Όσο έχω μπροστά μου τα τετράδια της ορθογραφίας των μαθητών μου και γράφω τα δικά μου κόκκινα σχόλια, δε σταματάω να σκέφτομαι ότι η αγάπη είναι η πρώτη λέξη που ένα παιδί θα γράψει με όποιο χρώμα μπορεί.
Και τα σχόλια που δέχεται δεν έχει σημασία με τι χρώμα είναι γραμμένα , αλλά αν περιέχουν την αγάπη στη σκέψη του ανθρώπου που τα γράφει. τα παιδιά δεν χρειάζονται την κριτική μας, χρειάζονται την αγάπη μας. Για να μάθουν μεγάλοι να τη δίνουν πίσω. Μη γίνε(σ)τε σαν αυτούς που σας κρίνουν, δώστε στο κόκκινο την ευγενική του όψη».
