Αντώνης Καφετζόπουλος: Οι άγνωστες πτυχές της προσωπικής και επαγγελματικής του ζωής
Στις 13 Οκτωβρίου 1951 γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο οποίος έχει ασχοληθεί με την ηθοποιία, την σκηνοθεσία και τη σεναριογραφία. Zει στο Καλαμάκι τα τελευταία 25 χρόνια. Όπως λέει ο ίδιος του αρέσει το κέντρο, του αρέσει να βγαίνει αλλά του αρέσει εξίσου και η θάλασσα.
Τελείωσε το δημοτικό στο Ζωγράφειο, ενώ το 1964 ήρθε πρόσφυγας στην Αθήνα και φοίτησε στο 8ο Γυμνάσιο Αρρένων. Η καταγωγή της οικογένειάς του είναι από τη Βουχωρίνα Βοΐου του νομού Κοζάνης[. Το 1969 εισήχθη στο Οικονομικό και Πολιτικό τμήμα της Νομικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του το 1971.
Ο ίδιος είχε πει για την Κωνσταντινούπολη. “Δεν γυρίσαμε. Ήρθαμε το ’63 στην Αθήνα. Τελείωσα το δημοτικό εκεί και πηγαινοερχόμουν μέχρι το 1972. Μετά ξαναπήγα το 2012. Αλλά, όχι, δεν νοσταλγώ την Κωνσταντινούπολη. Γενικά δεν νοσταλγώ, το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Είμαι επικεντρωμένος στο τι κάνω τώρα”.
Αντώνης Καφετζόπουλος: Η επαγγελματική πορεία
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία ως «Ακάλυπτος» στη σειρά «Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή».
Επίσης είναι φανατικός φίλος της επιστήμης και το διάστημα 2004-2005 παρουσίασε την εκπομπή “Εύρηκα” στο Mega Channel, μαζί με το Γιώργο Ζαρκαδάκη, ενώ από το 2007 συμμετέχει στην κριτική επιτροπή του διαγωνισμού Famelab για την επικοινωνία της επιστήμης. Το 2007 σκηνοθέτησε το θεατρικό έργο του Απόστολου Δοξιάδη με τίτλο “17η νύχτα” και θέμα το Θεώρημα της μη πληρότητας του Γκέντελ.
Εργάστηκε ως στέλεχος δισκογραφικής εταιρείας και ως ηχολήπτης μουσικής, ενώ παράλληλα σπούδασε υποκριτική. Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο ήταν κοντά στην Έλλη Λαμπέτη και στο έργο “Φιλουμένα Μαρτουράνο”, ενώ στην τηλεόραση έγινε γνωστός από την “Αστροφεγγιά” και “Το μινόρε της αυγής” και την “Παραγγελιά” στον κινηματογράφο.
Έχει εργαστεί ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος και έχει διδάξει σε σεμινάρια υποκριτικής και σεναρίου. Στις 15 Αυγούστου 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας (Λεοπάρδαλη Α’ Ανδρικού Ρόλου) στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο για την συμμετοχή του στην ταινία Ακαδημία Πλάτωνος, μια σημαντική διάκριση για τον ελληνόφωνο κινηματογράφο. Τον Σεπτέμβριο του 2011 η ερμηνεία του στην ταινία «Άδικος Κόσμος» απέσπασε το «Ασημένιο Κοχύλι Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας» στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.
Η προσωπική ζωή του Αντώνη Καφετζόπουλου
Βρισκόταν σε σχέση εκτός γάμου για 25 χρόνια, μέχρι και τον Μάρτιο του 2016, οπότε ανακοινώθηκε ο χωρισμός τους, με την ηθοποιό Φαίη Κοκκινοπούλου, με την οποία έχει αποκτήσει έναν γιο τον Σπύρο γεννημένο το 1999. Από τον δεύτερο γάμο του απέκτησε ακόμη έναν γιο, τον Γιώργο, ο οποίος επίσης ασχολείται με την υποκριτική.
Ο ίδιος έχει πει: “Πάντα έκανα σχέσεις με διάρκεια. Ελάχιστα διαστήματα έχω μείνει μόνος μου και δεν ήταν ευχάριστα διαστήματα. Όλη μου η ζωή είναι σχέσεις. Υπήρχαν περίοδοι που κατά κάποιον τρόπο το ξεφτίλιζα στα ερωτικά μου αλλά μετά πάλι έμπαινα σε σχέσεις. Τις επιζητούσα”.
Αναφορικά με την πατρότητα είχε πει:”Κάποτε είχα πει τη σοφή κουβέντα πως το να μεγαλώνεις παιδιά είναι σαν να κατεβαίνεις τη Συγγρού με 300 χιλιόμετρα και με μηχανή! Είναι πολύ ωραίο αλλά λες τώρα είναι οριακό. Μπορεί να πεταχτεί μια γάτα! Κάπως έτσι είναι με τα παιδιά» δήλωσε χαρακτηριστικά ενώ συμπλήρωσε πως «αισθάνεσαι πάντα μια ευθύνη για τη σχέση που έχεις με τα παιδιά σου, για το τι είναι αυτοί για το πώς είσαι εσύ”..
Αντώνης Καφετζόπουλος: Η μάχη του ηθοποιού με την κατάθλιψη
O Αντώνης Καφετζόπουλος είχε αποκαλύψει επίσης πως έχει ζητήσει τη βοήθεια ειδικού για το πρόβλημα κατάθλιψης που αντιμετωπίζει.Ο ίδιος είχε αναφέρει: “Είμαι σε μόνιμη κάτω βόλτα και σε μόνιμη κατάθλιψη. Έχουμε και ένα ιστορικό στην οικογένειά μας, είναι κληρονομικό. Όταν τα πράγματα έφταναν στο απροχώρητο, έκανα αυτό που πιστεύω ότι πρέπει να κάνουν όλοι οι άνθρωποι.
“Ζητούσα βοήθεια από κάποιον ειδικό. Να συζητήσω ή να μην διστάσω να πάρω και φάρμακα. Δεν έχω κάνει ποτέ ψυχανάλυση. Αλλά έχω μία τακτική σχέση με έναν ψυχίατρο, γιατί διαπίστωσα ότι δεν γινόταν αλλιώς, δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου, ενδείξεις κλασικές της κατάθλιψης”.