Απασφάλισε ο Ηλίας Γκιώνης: Η συνταρακτική προσωπική εξομολόγηση του γνωστού ακτιβιστή
Ο γνωστός ακτιβιστής, Ηλίας Γκιώνης, ο οποίος έχει φέρει στο φως της δημοσιότητας κάποια από τα μεγαλύτερα εγκλήματα έμφυλης βίας, έκανε μια συνταρακτική εξομολόγηση. Με αφορμή την υπόθεση της Πάτρας και την κατηγορία της Ρούλας Πισπιρίγκου τονίζει την κακοποίηση και θέτει ένα κοινωνικό ζήτημα.
Ο Ηλίας Γκιώνης μίλησε για τη δική του κακοποίηση από τον ίδιο τον πατέρα του, όπου κανείς – ούτε το κράτος – δεν ενδιαφέρθηκε.
Συγκεκριμένα, ο ίδιος με αφορμή τη σύλληψη της Ρούλας Πισπιρίγκου ανέφερε πως:
«Η Ρούλα από την Πάτρα δολοφόνησε τα παιδιά της με τόσο μακάβριο τρόπο, αλλά δεν ήταν μόνη. Ήταν παρέα με τις ευλογίες του κράτους και των ανύπαρκτων ελληνικών αρχών και θεσμών.
Ο Πατέρας μου με κακοποιούσε χρόνια ολόκληρα. Με σάπιζε στο ξύλο από την ηλικία των 7 περίπου, αρκετές φορές χρησιμοποιούσε δερμάτινη ζωή, μπουνιές, κλωτσιές, λιποθυμούσα και ξυπνούσα στα αίματα όσο αυτός έτρωγε το δείπνο του στο τραπέζι και με κοιτούσε γελώντας και μου έλεγε να μην κλαίω γιατί είμαι άντρας.
Από τα 14 με ανάγκαζε να δουλεύω στις δουλειές του και τα χρήματα που εγώ δούλευα τα έβαζε στην τσέπη του, μην παρέχοντας μου ούτε τα βασικά σαν πατέρας για να μπορέσω να ζήσω.
Στα 17 με έδιωξε από το σπίτι, πήγαινα Δευτέρα λυκείου, έμεινα άστεγος, άφησα το λύκειο γιατί προτεραιότητα μου ήταν να εργαστώ για να ζήσω και μέχρι σήμερα δεν πήρα απολυτήριο λυκείου.
Ένα ανήλικο παιδί έμεινε στον δρόμο, ένα ανήλικο παιδί κακοποιούνταν συστηματικά από τον πατέρα του και ένας άνθρωπος δεν βρέθηκε να πάρει τηλέφωνο την πρόνοια η την αστυνομία.
Ο πατέρας μου είχε τρία παιδιά και το ένα από αυτά έλειπε από το σπίτι όντας ανήλικο ακόμα και κανένας από την γαμημενη κυβέρνηση δεν έψαξε ούτε ρώτησε τον πατέρα μου που είναι το τρίτο του παιδί.
Ο Ηλίας Γκιώνης για τα μεγάλα προβλήματα στο κράτος, στις αρχές και στην κοινωνία
Ο πατέρας μου δεν μπήκε ποτέ φυλακή, δεν είχε καμία ποινή και όταν με έδιωξε, φρόντισε να λέει στους συγγενείς ότι έφυγα, είμαι αδερφή και πήγα στην Αθήνα να κάνω βίζιτες.
Τους βόλεψε και αυτούς, έφυγε η π****& που αμαύρωσε το όνομα της οικογένειας.
Και τόσα χρόνια κακοποίησης όλη μου η οικογένεια και το περιβάλλον έβλεπε τους μώλωπες, τα αίματα, την ψυχολογία μου στα τάρταρα και ένας δεν βρέθηκε να κάνει κάτι.
Ακόμα και στην ευφορία όταν πήγα να κάνω τα χαρτιά μου πρώτη φορά μόνος και ανήλικος με ενημέρωσαν ότι με είχε βγάλει από την φορολογική του πριν ενηλικιωθώ. Ούτε εκεί η πολιτεία έψαξε. Να σας πω ποσά παιδιά έχουν παρόμοια ιστορία σαν εμένα; Ποσά παιδιά μένουν στον δρόμο ανήλικα ή συνεχίζουν να κακοποιούνται πίσω από κλειστές πόρτες;
Είμαι ακόμα ένα θύμα που επέζησα και κάθε μέρα ευγνωμονώ την ζωή που τα κατάφερα και μέχρι σήμερα η ζωή μου είναι δύσκολη χωρίς να το επιλέξω.
Η Ρούλα είσαι εσυ που φωνάζεις και εύχεσαι θάνατο, αλλά την ίδια ώρα έχεις μέσα στο σπίτι ένα κακοποιημένο παιδί. Γ*&# την Ελλάδα και το σάπιο σύστημα.
Γ*&# την ελληνική οικογένεια που έχει την θρησκεία ποιο πάνω από τους νόμους και τους θεσμούς. Βουλώστε το που γίνατε όλοι ξαφνικά καλοί γονείς και άνθρωποι, καθίστε και σκεφτείτε ποσό κακό έχετε κάνει μέσα στο σπίτι σας.
Και ή να πάτε να ομολογήσετε τα εγκλήματα σας και να σαπίσετε στην φυλακή ή να πάτε να αυτοκτονήσετε να ξεβρωμίσει ο τόπος».
