Αρλέτα: Όλα τα στοιχεία που δεν γνωρίζαμε για τη ζωή της τραγουδίστριας
Ήδη από τα νεανικά της χρόνια η γνωστή η Αρλέτα ασχολήθηκε με τη μουσική, παρά το γεγονός ότι σπούδασε ζωγραφική. Η Αριάδνη – Νικολέτα Τσάπρα, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα γεννήθηκε στις 3 Μαρτίου 1945 στην Αθήνα και διέγραψε μια αξιοσημείωτη καριέρα στο ελληνικό τραγούδι με αφετηρία τις μπουάτ της Πλάκας στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα.
Η επαγγελματική πορεία της Αρλέτας
Tραγουδίστρια με ιδιαίτερη, μελωδική φωνή, έκανε πολλές επιτυχίες, όπως το «Μια Φορά Θυμάμαι», «Τα Μικρά Παιδιά», «Ο Λύκος», η «Σερενάτα» και το «Μπαρ το Ναυάγιο».
Ξεκίνησε τη δισκογραφική της καριέρα τη δεκαετία του 1960, όταν ήταν σε άνθιση το «νέο κύμα» της ελληνικής μουσικής. Στα πρώτα της δισκογραφικά βήματα συνεργάστηκε με πολύ γνωστούς συνθέτες, όπως ο Γιάννης Σπανός, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Μίκης Θεοδωράκης.
Ο πρώτος δίσκος της το 1966 «Αρλέτα» περιελάμβανε τραγούδια των Γιάννη Σπανού, Νότη Μαυρουδή, Νίκου Χουλιαρά και Γιώργου Κοντογιώργου, από τα οποία ξεχώρισαν το «Μια φορά θυμάμαι», «Τις άδειες νύχτες» και «Το πέτρινο χαμόγελο».
Την ίδια περίοδο εμφανίζεται σε γνωστές μπουάτ της Πλάκας, ενώ λίγο αργότερα κυκλοφορούν οι δίσκοι της «Αρλέτα 2», «Στο ρυθμό του αγέρα» (1968), «12+1 τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι» (1969) και «Έξι μέρες» (1970).
Λίγο μετά τη χούντα τραγούδησε, μετά από πρόσκληση του Ζορζ Μουστακί, στο θέατρο «Bobino» στο Παρίσι. Ακολούθησαν δίσκοι όπως το «Romancero gitano» (1978) του Μίκη Θεοδωράκη (σε ποίηση Λόρκα και απόδοση Ελύτη), ενώ το 1981 ηχογραφεί το «Ένα καπέλο γεμάτο τραγούδια» (1981), τον πρώτο δίσκο με δικό της υλικό.
Το 1984 και το 1985 γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τραγούδια που της έγραψαν ο συνθέτης Λάκης Παπαδόπουλος και η στιχουργός Μαριανίνα Κριεζή στους δίσκους «Περίπου» και «Τσάι Γιασεμιού». Σε αυτούς ξεχώρισαν τα τραγούδια, όπως «Σερενάτα», «Τσάι γιασεμιού», «Τα ήσυχα βράδια» και «Βatida de coco».
Το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Από που πάνε για την άνοιξη» (Εκδόσεις Καστανιώτη) με στίχους, πεζά και ζωγραφιές. Οι δυο τελευταίοι δίσκοι της ήταν ο διπλός «Και πάλι χαίρετε» (2009) και ο αγγλόφωνος «Demo» (2010) με δέκα τραγούδια που βρέθηκαν 35 χρόνια μετά την ηχογράφησή τους στο αρχείο της «Lyra» και τα οποία δεν είχαν κυκλοφορήσει ως τότε.
Μετά πήγα στα Εξάρχεια όπου και πέρασα όλη μου τη ζωή και θεωρώ ότι είναι και η πατρίδα μου είχε πει σε συνέντευξή της. Έζησα 50 τόσα χρόνια εκεί. Έφυγα από εκεί γιατί το σπίτι μου έπρεπε να φτιαχτεί και δεν μπορούσα να το φτιάξω. Για διάφορους λόγους. Ήρθα στην Κυψέλη γιατί είχα ανθρώπους γνωστούς μου κοντά. Όλη μου τη ζωή την έχω ζήσει στο «Τρίγωνο του Θανάτου». Όταν είμαι σε μια πόλη θέλω να είμαι στο κέντρο της πόλης. Όταν είμαι στην εξοχή θέλω να είναι εξοχή. Με ζουζούνια, με κατσαριδούλες, με ποντικάκια, με όλα τα κομφόρ. Αγαπώ πάρα πολύ τη θάλασσα και θα ήθελα πάρα πολύ να ζήσω κοντά στη θάλασσα. Δεν το κατάφερα.
Ποτέ δεν θεώρησα ότι τα Εξάρχεια ήταν άβατο. Δεν ήταν ποτέ άβατο, ήταν η πιο ανοιχτή και δεκτική περιοχή της Ελλάδος όχι μόνο της Αθήνας. Στα Εξάρχεια υπήρχαν τρία κέντρα απεξάρτησης και σε άλλες περιοχές πήγαν να κάνουν μόνο ένα και ξεσηκώθηκε όλη η περιοχή. Επίσης η πλατεία έτρεφε πολλούς δυστυχείς μεν, τους είχε αγκαλιάσει. Τουλάχιστον όσο έμεινα εγώ εκεί. Δεν θεώρησα τα Εξάρχεια περιοχή επικίνδυνη, κάθε άλλο.
Αισθανόμουν και αισθάνομαι όταν περνάω από εκεί, μεγαλύτερη σιγουριά από οπουδήποτε αλλού. Όποιος μένει στα Εξάρχεια πρέπει να είναι Αθηναίος και όχι από αλλού και να νομίζει ότι τα Εξάρχεια είναι η πλατεία του χωριού του. Τα Εξάρχεια δεν είναι η πλατεία του χωριού του. Αυτή τη στιγμή τα πράγματα είναι πολύ πιο αγριεμένα, και προσωπικά η βία δεν μου άρεσε ποτέ ούτε είμαι υπέρ της βίας. Την κατανοώ αλλά δεν είμαι υπέρ. Δεν βοηθάει σε τίποτα η βία. Η βία φέρνει μόνο βία, αλλά καταλαβαίνω γιατί φτάνει κάποιος εκεί.
Αρλέτα: «Τον δικό μου θάνατο δεν το φοβάμαι…»
Των άλλων ναι, των αγαπημένων μου ανθρώπων, είχε πει. Γιατί έχω χάσει πολλούς αγαπημένους μου. Δεν με νοιάζει πώς θα με θυμάται το κοινό, δεν ξέρω αν θα με θυμάται, δεν με αφορά, δεν με απασχολεί. Να με θυμάται με ευχαρίστηση μόνο, τίποτα άλλο. Δεν είμαι μεγαλομανής άνθρωπος. Δεν θεωρώ ότι έχω κάνει κάτι τόσο φοβερό. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί είχα διεξόδους, δηλαδή μπορούσα να κάνω πράγματα που με ευχαριστούσαν και από αυτά τουλάχιστον μπόρεσα και επιβίωσα. Δεν είμαι απολύτως ικανοποιημένη με εμένα. Έχω κάνει πάρα πολλά λάθη και δεν έχω κάνει όσα θα μπορούσα. Δυστυχώς είμαι πάρα πολλά χρονικά διαστήματα απασχολημένη για να συνέρχομαι από συνεχείς αρρώστιες. Άρχισα να αρρωσταίνω από πολύ νωρίς, 23 χρόνων.
Αρλέτα: Η μάχη για τη ζωή το 2008 και το τέλος της ζωής της
Οι περιπέτειες της υγείας της ξεκίνησαν στις 11 Φεβρουαρίου 2008 όταν η Αρλέτα ελάχιστα λεπτά πριν από την προγραμματισμένη της συναυλία στο Βόλο λιποθύμησε καθώς υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία.
Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο νοσοκομείο του Βόλου και οι γιατροί χαρακτήρισαν την κατάστασή της “σοβαρή”. Παρέμεινε στην εντατική του νοσοκομείου Βόλου σε καταστολή και σταθερή μα κρίσιμη κατάσταση, ωστόσο κατάφερε να αναρρώσει.
“Όταν συνήλθα ήμουν τελείως παράλυτη και δεν πίστευα ότι θα μπορέσω να ξαναστηθώ στα πόδια μου.. Το ότι σώθηκα είναι σίγουρα θαύμα. Έκανα ένα χρόνο να σταθώ στα πόδια μου μετά από έξι μήνες στα νοσοκομεία. Ήταν μια τρομακτική εμπειρία…” είχε δηλώσει.
Μετά από μήνες νοσηλείας αρχικά στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου “Αγία Όλγα” και στη συνέχεια Αυξημένης Φροντίδας του “Ευαγγελισμού” η τραγουδοποιός Αρλέτα έφυγε σε ηλικία 72 ετών στις 17.00. Η Αρλέτα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.
Στο παρελθόν η ίδια η Αρλέτα είχε μιλήσει δημόσια για την περιπέτεια που είχε περάσει με την υγεία της και παραλίγο να της στοιχίσει τη ζωή. “Ήδη έχω κερδίσει τρεις φορές τον κύριο που λέγεται θάνατος, τι να πω, νομίζω ότι μάλλον έχουν σωθεί οι φορές μου. Το ότι χω αυτή τη στιγμή μάλλον είναι θαύμα” είχε πει σε συνέντευξη της τον Νοέμβριο. Αυτή ήταν η τελευταία μάχη της.
