Χρύσα Ρουμελιώτη: Ο λόγος πίσω από την παραίτηση της
Το τελευταίο ρεπορτάζ της Χρύσας Ρουμελιώτη πριν από την παραίτηση της, δίνει την απάντηση για τον πραγματικό λόγο της αιφνίδιας παραίτησης της.
Ήταν αμέσως μετά την δεξίωση στο προεδρικό μέγαρο, όταν το πανελλήνιο διάβαζε άφωνο την αισχρή παρέμβαση της προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαρόπουλου, υπέρ του Δημήτρη Λιγνάδη. Μία παρέμβαση που έπαιξε παντού στα ηλεκτρονικά μέσα, απουσίασε όμως εκκωφαντικά από το ρεπορτάζ της έντιμης δημοσιογράφου, όπως θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί:
Τι οδήγησε την Χρύσα Ρουμελιώτη μετά από 33 ολόκληρα χρόνια στο Προεδρικό ρεπορτάζ σε παραίτηση;
— avgerinosx (@avgerinosx) July 25, 2022
Μήπως αυτά που ΔΕΝ λέει;
Στο τελευταίο της ρεπορτάζ κάνει περίληψη της ομιλίας της Προέδρου Σακελλαροπούλου ΕΚΤΟΣ από τα περί "λαϊκισμού" και #Λιγναδη
Λες;pic.twitter.com/44NuGa24Ns
Αναλυτικά η ανάρτηση της Χρύσας Ρουμελιώτη
Η οργισμένη ανάρτηση της στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook λίγο μετά το τελευταίο ρεπορτάζ, δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες.
Η Σακελλαροπούλου ντρόπιασε την δημοκρατία για να υπερασπίσει τον Λιγνάδη!
Την ημέρα που υποτίθεται το πολιτικό σύστημα τιμά την δημοκρατία, δηλαδή την αρχή της πλειοψηφίας, η πρόεδρος της Δημοκρατίας εκμεταλλευόμενη τον θεσμικό της ρόλο, προέβη κυριολεκτικά σε ένα παραλήρημα προκειμένου να υπερασπιστεί τον πρωτόδικα καταδικασμένο βιαστή ανηλίκων Δημήτρη Λιγνάδη.
Είναι η δεύτερη φορά που η πρόεδρος επιχειρεί να υπερασπίσει έναν άνθρωπο με τον οποίον όπως φαίνεται σχετίζεται, διότι δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για αυτή την εμμονή της στο πρόσωπο του.
Η πρώτη φορά ήταν την ημέρα της σύλληψης του βιαστή ανηλίκων, όταν και η Σακελλαροπούλου θυμήθηκε τα «δικαιώματα του κατηγορουμένου», ζητώντας δημόσια να γίνουν σεβαστά! Δεν είχε κάνει όμως το ίδιο στην υπόθεση της Σοφίας Μπεκατώρου, την οποία την είχε δεχτεί στο προεδρικό Μέγαρο χωρίς τότε να αναφερθεί στα «δικαιώματα του κατηγορουμένου».Διαβάστε την κατάπτυστη αναφορά της προέδρου:
«Ο λαϊκισμός ριζώνει στις αντιφάσεις και τις ανισότητες, αμφισβητώντας ανοικτά τις βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Υπονομεύει τη διάκριση των εξουσιών και την ισορροπία του πολιτεύματος. Τα θεσμικά αντίβαρα, όμως, είναι θεμέλια του Κράτους Δικαίου και δεν υποτάσσονται στις πλειοψηφίες και τους εφήμερους συσχετισμούς. Η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους».
Μιλάμε για ένα παραλήρημα προσβλητικό για την ίδια τη δημοκρατία… Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν πιστεύει στην αρχή της πλειοψηφίας, δεν έχει θέση στο προεδρικό μέγαρο.
