Χρήστος Ευθυμίου: Όλα όσα δεν γνωρίζατε για τη ζωή και την πορεία του
Στις 03/08/1900 γεννήθηκε στο Κωσταλέξι της Φθιώτιδας ο ηθοποιός Χρήστος Ευθυμίου, ο οποίος ήταν γιος ερασιτέχνη θεατρίνου. Μπορεί να μην απασχόλησε ποτέ τα φώτα της δημοσιότητας ή να μην έγινε πρώτο όνομα στη μαρκίζα των θεάτρων, ο Ευθυμίου βρήκε ωστόσο τη θέση που του άξιζε στις καρδιές του θεατρόφιλου και του κινηματογραφόφιλου κοινού ως η απόλυτη ενσάρκωση του αφελή, αλαφροΐσκιωτου και βλάκα παντός καιρού!
Ο Χρήστος Ευθυμίου ήταν ένας γλυκύτατος άνθρωπος, ευγενικός και χαμηλών τόνων. Κανείς δεν είχε να πει κάτι αρνητικό για εκείνον. Αντίθετα, ένιωθαν μόνο γλυκά συναισθήματα, που τα ενέπνεε η τόσο ευγενική φυσιογνωμία του.
Αφοσιώθηκε στο θέατρο, όπου πήρε παράσημο για το τεράστιο ταλέντο του και την προσφορά του στο θέατρο, από τον Βασιλιά Παύλο.
Χρήστος Ευθυμίου: Η συμμετοχή στο ραδιόφωνο και το καφεζυθοπωλείο του πατέρα του
Μια άγνωστη πλευρά της ζωής του, άγνωστη βέβαια λόγω των ετών που μας χωρίζουν από τη δράση του, ήταν η μακροχρόνια συμμετοχή του στο ραδιόφωνο, τόσο σε εκπομπές ποικίλου περιεχομένου όσο και τις απογευματινές πεντάλεπτες παρλάτες που ήταν δημοφιλείς στην εποχή. Η ραδιοφωνική του ατάκα «Αχ τι τραβάω!» ήταν άλλοτε στα στόματα όλων.
Ο γλυκός ηθοποιός, ο πιο διάσημος και αγαπημένος «βλάκας» του κινηματογράφου έφυγε από τη ζωή, στις 4 Μαΐου το 1971.
Ο πατέρας του Χρήστου Ευθυμίου διατηρούσε στο χωριό ένα καφεζυθοπωλείο, όμως, ήταν κι ερασιτέχνης ηθοποιός. Εκείνο, λοιπόν, το μικρό καφενεδάκι, τα βράδια μετατρεπόταν σε θέατρο, φιλοξενώντας διάφορους αθηναϊκούς θιάσους αλλά και ερασιτεχνικές παραστάσεις με ντόπιους συντελεστές. Και κάπως έτσι και με αυτές τις εικόνες μεγάλωσε ο ηθοποιός. Αλλά η Υποκριτική θα αργούσε να μπει στη ζωή του.
Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο στη Λαμία, ο Χρήστος Ευθυμίου πήρε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία κάνοντας τη στρατιωτική του θητεία. Ήταν σε μάχιμη μονάδα του Ελληνικού στρατού και αποβιβάστηκε από τους πρώτους στη Σμύρνη, τον Μάιο του 1919. Μάλιστα, αργότερα, τα ανδραγαθήματα τιμήθηκαν με το μετάλλιο ανδρείας. Ένας λεοντόκαρδος, λοιπόν, άνδρας με καρδιά μικρού παιδιού.
Η επαγγελματική πορεία του Χρήστου Ευθυμίου και το άδοξο τέλος
Μετά τον στρατό, ο Χρήστος Ευθυμίου μπήκε στη Νομική Αθηνών, όμως, στα χρόνια της φοίτησης του, μπήκε στο μυαλό του και η Υποκριτική. Ήταν ένας ανομολόγητος έρωτας που πήρε σάρκα και οστά, όταν πέρασε θριαμβευτικά στη νεοϊδρυθείσα Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου, του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Το ανυπέρβλητο ταλέντο του Χρήστου Ευθυμίου έγινε αντιληπτό από τους καθηγητές της Σχολής, οι οποίοι εντυπωσιάστηκαν τόσο από το παρουσιαστικό του, όσο και από τις γκριμάτσες του. Όπλα που αργότερα αποδείχτηκαν… άσος στο μανίκι του. Όσο για τη δικηγορία; Τελείωσε τη Σχολή, ενώ προηγουμένως για να βγάζει τα προς τα ζην, δούλεψε στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Όμως, ήξερε ότι αυτή η σχέση είχε ημερομηνία λήξης. Τα μυαλά του 25χρονου, τότε Χρήστου τα είχε πάρει ήδη η Υποκριτική.
Με το που αποφοιτά το εξαιρετικό αυτό ταλέντο από τη σχολή το 1929, πιάνει αμέσως δουλειά όχι σε κάποιο περιφερειακό θέατρο, αλλά στον ίδιο τον θίασο της Κυβέλης! Στο πλευρό της μεγάλης πρωταγωνίστριας του θεάτρου «Διονύσια» θα περάσει δύο ανεκτίμητα χρόνια μαθητείας. Ο πρώτος του ρόλος ως επαγγελματίας ηθοποιός θα είναι στο έργο «Δεσποινίς δικηγόρος», την ίδια στιγμή που με τον θίασο Αργυρόπουλου περιόδευσε σε Αίγυπτο, Τουρκία και Κύπρο ως συμπρωταγωνιστής, παρά το νεαρότατο της ηλικίας του. Κι όλα αυτά μέχρι το 1931, που θα τον βρει στη νέα του στέγη, ως μέλος του νεοσύστατου Βασιλικού Θεάτρου (το σημερινό Εθνικό)!
Ο Ευθυμίου θα παραμείνει στην κεντρική σκηνή του σπουδαιότατου θεατρικού φορέα ως το 1955, όντας ένα από τα ιδρυτικά του μέλη αλλά και μεγάλος πια πρωταγωνιστής του. Άφησε εποχή με τους ρόλους του σε κωμωδίες του διεθνούς ρεπερτορίου και διέπρεψε στον Μολιέρο, τόσο που το 1952 παρασημοφορήθηκε από το γαλλικό κράτος για την εξαίρετη ερμηνεία του στα κείμενα του μεγάλου Γάλλου δραματουργού!
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί ηθοποιοί έχουν χαρακτηριστεί από έναν ρόλο που έχουν υποδυθεί και με αυτόν έχουν περάσει στη συνείδηση του κοινού. Και σίγουρα αυτό ισχύει και με την περίπτωση του Χρήστου Ευθυμίου. Το 1959, ο Γιάννης Δαλιανίδης μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το θεατρικό έργο του Δημήτρη Ψαθά, «Ένας βλάκας και μισός». Στο ρόλο του καλοκάγαθου, μα αφελή Θωμά Κατσαρού επιλέχθηκε ο Χρήστος Ευθυμίου, ο οποίος είχε ήδη δώσει το στίγμα του στο ρόλο του ανόητου φουκαρά.
Η ταινία γνώρισε τεράστια επιτυχία και το κοινό λάτρεψε τον αφελή αυτό χαρακτήρα, με τη χαρακτηριστική φωνή. Ο Χρήστος Ευθυμίου καθιερώθηκε στη συνείδηση όλων ως ο πιο «γλυκός βλάκας», που πέρασε ποτέ από το πανί. Και δεν έχουν άδικο.
Ένα χρόνο αργότερα, συμμετείχε σε ακόμη μία μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία, του Ιάκωβου Καμπανέλλη στην ταινία «Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα». Μία ταινία που ο κόσμος έκανε ουρές έξω από τις κινηματογραφικές αίθουσες και είχε ακόμη και εφτά προβολές μέσα στην ημέρα. Ο λόγος; Συμμετείχαν σε αυτήν, τα μεγαλύτερα αστέρια της εποχής. Από την Τζένη Καρέζη και τον Ανδρέα Μπάρκουλη, μέχρι τον Ορέστη Μακρή, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τον Μίμη φωτόπουλο, τον Βασίλη Αυλωνίτη, το Νίκο Σταυρίδη, τη Δέσπω Διαμαντίδου, τον Αλέκο Λειβαδίτη και τον Χρήστο Ευθυμίου, στο ρόλο του γλυκού κι ευγενικού γιατρού. Μάλιστα, λέγεται ότι την ταινία την είχε απορρίψει ο Φίνος, επειδή φοβήθηκε πώς με τόσα αστέρια μαζεμένα, δεν θα έλειπαν οι γκρίνιες και τα προβλήματα. Κάτι βέβαια, που δεν ίσχυσε ποτέ.
Αυτή ήταν και η τελευταία του ταινία, αφού ο ηθοποιός αποφάσισε να κλείσει το σύντομο, αλλά «χρυσό» κύκλο του στον κινηματογράφο.
