Μάρθα Καραγιάννη: Οι δηλώσεις σε παλιότερη συνέντευξη της
Σε κάθε της συνέντευξη κρεμάσουν από τα χείλη της, αφού μιλούσα ανοιχτά για όλα και είχε μάλιστα πολλά να σου πει και να κρατήσεις.
«Αισθάνομαι άνετα με το νυχτικό και τις παντόφλες μου, πίνω νερωμένο καφέ, καπνίζω, δεν πάω σε δεξιώσεις με ένα ποτήρι νερό στο χέρι και να λέω ανοησίες, δεν έχω Φιλιππινέζα, ρόλεξ και BMW. Αγαπώ τους φίλους μου, τους σκύλους μου, τις αναμνήσεις μου, τις ρυτίδες μου, τους θεατρίνους και τα ταξίδια. Θέλω να γεράσω γιατί σημαίνει ότι θα έχω ζήσει (δεν γερνάνε όσοι πεθαίνουν νέοι). Για τον θάνατο αδιαφορώ γιατί δεν θα είμαι εκεί.»
Το οπισθόφυλλο στην αυτοβιογραφία της Μάρθας Καραγιάννη με τίτλο «Ο έρωτας μωρό μου είναι γλέντι» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγκυρα το 2001, είναι ό,τι χρειάζεται να γνωρίζει κανείς για μια από τις μεγαλύτερες πρωταγωνίστριες του ελληνικού σινεμά και θεάτρου των δεκαετιών του ’50 και του ’60, που εκτός από την εξωτερική ομορφιά της που έφερνε μια δυνατή αύρα γκλάμουρ αλά ιταλικά στην ελληνική καθημερινότητα, υπήρξε μια γυναίκα πρωτίστως ανεξάρτητη, δυναμική, σύμβολο περισσότερο στη ζωή της παρά στους ρόλους που ενσάρκωσε ενός ελεύθερου πνεύματος που λάτρευε τη ζωή, μπορούσε να προπορευτεί της εποχής της και κυρίως να είναι με τον δικό της ιδιοσυγκρασιακό τρόπο παρούσα μέχρι και το τέλος της ζωής της.
Η ιστορία της Μάρθας Καραγιάννη από την αρχή
Με καταγωγή από τον Πόντο (η μητέρα της Δόμνα γεννήθηκε στο Μπακού και ο πατέρας της Χαρίλαος στο Αικατερινεντάρ), η Μάρθα Καραγιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά αλλά μεγάλωσε στο Κερατσίνι. Σπούδασε χορό και από τα οχτώ της χρόνια άρχισε να δίνει παραστάσεις στη Λυρική Σκηνή συμμετέχοντας στο παιδικό μπαλέτο της Λουκίας Σακελλαροπούλου.
Το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο το έκανε το 1956 σε ηλικία 17 ετών την ταινία της Φίνος Φιλμς, «Η Αγνωστος», σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου. Το δοκιμαστικό στου Φίνου το έκανε με τον Αριστείδη Καρύδη Φουξ και τον Ντίνο Κατσουρίδη.
Η κινηματογραφική της καριέρα συνδέθηκε φυσικά με τα μιούζικαλ και τις κωμωδίες του Γιάννη Δαλιανίδη. Η συνεργασία τους ξεκίνησε το 1961 στην ταινία «Ζητείται Ψεύτης». Το μοναδικό μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, στο οποίο η Μάρθα Καραγιάννη δεν χόρεψε ήταν το «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο» γιατί αρχικά στο ρόλο της επρόκειτο να εμφανιστεί η Αννα Φόνσου και μετά προτάθηκε στην Πόπη Λάζου. Μεγάλη της επιτυχία ήταν το «Οι Θαλασσιές οι Χάντρες» του 1967, αλλά και το «Γοργόνες και Μάγκες» του 1968 στο οποίο τραγούδησε και το… θρυλικό «Ο Αντρας που θα Παντρευτώ».
Οι μεγάλες θεατρικές επιτυχίες της Μάρθας Καραγιάννη
Συμμετείχε στη δραματική ταινία του Νίκου Φώσκολου, «Πεθαίνω κάθε Ξημέρωμα» το 1969 ενώ συνεργάστηκε σε περισσότερες από μια ταινίες με τον Κώστα Βουτσά (με γνωστότερες από αυτές τη «Νύχτα Γάμου» και το «Ανθρωπάκι»). Οι τελευταίες της εμφανίσεις στο σινεμά ήταν στο «Πεθαίνω για Σένα» του 2009 και στο «Από Ερωτα» του 2014.
Στο θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1957 στην επιθεώρηση «Ελέφαντες και Ψύλλοι» εκεί όπου γνωρίστηκε με το Γιάννη Δαλιανίδη. Την είχε δει ο Ναπολέων Ελευθερίου να χορεύει στο κέντρο «Σε λα πεν» και εκεί της έκανε την πρόταση να παίξει στη συγκεκριμένη επιθεώρηση. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον επιχειρηματία του μουσικού θεάτρου Βασίλη Μπουρνέλη (Θέατρο Ακροπόλ). Το 1962 έλαβε μέρος στην παράσταση των Θεοδωράκη, Κακογιάννη και Μποστ, «Ομορφη Πόλη». Συμμετείχε επανειλημμένα στον θίασο της Γεωργίας Βασιλειάδου και του Βασίλη Αυλωνίτη. Επαιξε σε επιθεωρήσεις δίπλα στους Νίκο Σταυρίδη, Κώστα Χατζηχρήστο, Γιώργο Κωνσταντίνου, Μαρίκα Νέζερ, Νίκο Ρίζο, Γιάννη Γκιωνάκη, Καίτη Μπελίντα, Σπεράντζα Βρανά, Ρένα Ντορ, Ρένα Βλαχοπούλου, Ορέστη Μακρή, Κατερίνα Γιουλάκη, Σταύρο Παράβα, Αλέκο Λειβαδίτη, Μπέττυ Μοσχονά, Ελένη Προκοπίου, Βαγγέλη Βουλγαρίδη, Γιάννη Φέρμη, Τάκη Μηλιάδη, Σωτήρη Μουστάκα κ.ά.
Το 1972 συγκρότησε δικό της θίασο και ανέβασε το «Καμπαρέ» στο θέατρο Καλουτά. Ακόμα ξεχωρίζουν: «Το Ρετιρέ της Εύας», 1965 / «Γη SOS», 1970 / «Οι Αντρες προτιμούν τις Ξανθές», 1983 / «Παγωτό μες στο Χειμώνα», 1983-1984 / «Αγάπη μου Παλιόγρια», 1986-1987 / «Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε», 1992-1993 / «Χαμάμ Γυναικών», 1996-1997 / «Οταν οι Γυναίκες το Γλεντούν», 1998 / «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα», 1999-2000 / «Το Κορίτσι της Γειτονιάς”, 2002-2003 / «Εκκλησιάζουσες», 2004.
Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε ανάμεσα σε άλλα στα σίριαλ «Ο Δρόμος» του Κώστα Πρεντετέρη (1977-1980), «Μικρομεσαίοι» του Γιάννη Δαλιανίδη (1992-1993) και σε επεισόδια του «Επτά θανάσιμες πεθερές» και του «Κωνσταντίνου και Ελένης».
Η μεγάλη της αγάπη – σχεδόν περισσότερο από το σινεμά και το θέατρο, το χορό ή το τραγούδι, ήταν τα ταξίδια. Από το 1980 και μετά έχει γυρίσει σχεδόν όλο τον κόσμο.