Εύζωνες: Τα δυο αδέρφια που υπηρέτησαν στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη
Αδέρφια στην ζωή και μάλιστα δίδυμα και κάπως έτσι μαζί και στον στρατό και συγκεκριμένα στην απαιτητική προεδρική φρουρά όπου ντύθηκαν εύζωνες και επί 9 μήνες έζησαν μια μοναδική εμπειρία.
Οι Εύζωνες Γιώργος και Κωνσταντίνος Αθανασόπουλος, τα δίδυμα αδέλφια, εδώ και 3 μήνες κατάφεραν να πραγματοποιήσουν ένα παιδικό τους όνειρο.
Ποιο; Να φορέσουν την ιστορική στολή του Εύζωνα που συμβολίζει τους αγώνες που έδωσαν οι πρόγονοί μας για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι. Αν και πάντα τα «ζευγάρια» των Ευζώνων επιλέγονται ώστε να υπάρχει ομοιότητα μεταξύ τους στην συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα ήταν πολύ εύκολα μιας και το μόνο που ξεχωρίζει τα δυο αδέλφια είναι ένα σημάδι που έχει ο Γιώργος στο αριστερό το φρύδι. Το TheCaller συνάντησε και ακολούθησε τους δυο Εύζωνες μέχρι το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και με τη σειρά τους μας μίλησαν για την εμπειρία τους αυτή.
Περισσότερα για τους δίδυμους αδερφούς και εύζωνες της προεδρικής φρουράς
«Ήταν ένα όνειρο που είχαμε συζητήσει παλιότερα όταν οι γονείς μας, μας είχαν φέρει στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου και είδαμε για πρώτη φορά από κοντά τους Εύζωνες. Οπότε σίγουρα όταν πήραμε το φύλλο πορείας που έλεγε τα ονόματά μας η χαρά που είχαμε δεν περιγράφεται.
Και οι δυο μας δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα στην προετοιμασία. Αυτό που μας δυσκόλεψε είναι σίγουρα το ψυχολογικό κομμάτι. Ήταν μια κατάσταση που για πρώτη φορά ήρθαμε αντιμέτωποι. Είναι πολύ δύσκολο να τιθασεύσεις το σώμα σου με το μυαλό σου, όταν ειδικά δεν το έχεις ξαναδοκιμάσει.
Πως νιώθουμε που είμαστε μαζί στη σκοπιά; Σιγουριά και ασφάλεια γιατί ξέρουμε ο ένας για τον άλλο πόσο πολύ το θέλαμε και πόσο έχουμε προσπαθήσει έως τώρα. Κάποιο ευτράπελο μέχρι στιγμής δεν μας έχει τύχει. Υπάρχει η ασφάλεια τόσο του παρατηρητή υπηρεσίας όσο και της αστυνομίας η οποία βρίσκεται στο σημείο.
“Μας μετέδωσαν το αίσθημα της υπερηφάνειας τους για τον στόχο που πετύχαμε”, αδέρφια εύζωνες
Όταν φοράμε τη στολή του Εύζωνα νιώθουμε τιμή και υπερηφάνεια και σίγουρα οι γονείς μας, μας μετέδωσαν το αίσθημα της υπερηφάνειας τους για τον στόχο που πετύχαμε, γιατί όπως είπαμε ήταν κάτι που επιθυμούσαμε από μικρά παιδιά».
