Δημήτρης Χορν: Η ζωή και ο θυελλώδης έρωτας του ηθοποιού
Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς, ο Δημήτρης Χορν, είχε μια τεράστια πορεία στην χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Επίσης ήταν και ένας από τους πιο γοητευτικούς άντρες στην εποχή του.
Η εξομολόγηση του Δημήτρη Χορν για τις απιστίες του στο πρώτο γάμο
Μπορεί να είχε ερωτευθεί πολλες φορές αλλά ο ιδιος είχε κάνει μόνο 2 γάμους. Με την Έλλη Λαμπέτη έζησε έναν παθιασμένο έρωτα. Ηταν και ο λόγος που επισπεύσθηκε το διαζύγιο του με την πρώτη γυναίκα του τη τη Ρίτα Φιλίππου. Όπως και ο λόγος που επισπεύσθηκε το διαζύγιο της Έλλης με τον Μάριο Πλωρίτη.
“Την πρώτη μου γυναίκα, τη Ρίτα Φιλίππου, την απατούσα συνεχώς και της το έλεγα”, έλεγε ο ηθοποιός, ενώ για την Λαμπέτη αποκάλυπτε πως δεν ήταν εκείνη η γυναίκα της ζωής του. “Ήμασταν μαζί επτά χρόνια. Αφόρητη ζηλιάρα. Δεν τολμούσα ούτε βλέμμα να ρίξω σε άλλη γυναίκα. Γινόταν χαλασμός. Ζήλευα κι εγώ ελεεινά. Όταν με άφησε, ήμουν σαν ταύρος σε υαλοπωλείο. Πληγώθηκε ο εγωισμός μου. Δεν μπορώ να πω πως δεν την αγάπησα. Και τη θαύμαζα πολύ ως ηθοποιό. Αλλά δεν ήταν η γυναίκα της ζωής μου”.
”Ήταν ένας μεγάλος, σφοδρός έρωτας, αλλά το καταστάλαγμα της αγάπης ήταν με τη δεύτερη γυναίκα του, την Άννα Γουλανδρή. Νομίζω ότι την αγάπησε πολύ την Άννα, όπως και η Άννα τον αγάπησε πάρα πολύ”, είχε δηλώσει ο γραμματέας του, Θεοδόσης Ισαακίδης.
Η Άννα Γουλανδρή έγινε τελικά η δεύτερη σύζυγος του μεγάλου ηθοποιού. “Είχαμε γνωριστεί πριν από πολλά χρόνια, όταν ήμασταν πολύ νέοι. Θυμάμαι πως το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν το αστραφτερό χαμόγελο της…” έλεγε ο Χορν.
Τότε η Άννα Γουλανδρή ήταν παντρεμένη με τον πρέσβη και κατοπινό αυλάρχη του βασιλιά Κωνσταντίνου, Λεωνίδα Παπάγο, όμως λίγα χρόνια αργότερα, οι δυο τους συναντήθηκαν ξανά, και τότε έγιναν ζευγάρι.
Ο γάμος τους έγινε αθόρυβα, το 1967, στο παρεκκλήσι Αμαλιείου. Έζησαν μαζί 20 ευτυχισμένα χρόνια.
Ο ίδιος δεν ξεπέρασε ποτέ τον θάνατό της από καρκίνο το 1988. “Την αγάπησα πάρα πολύ” έλεγε για εκείνη μέχρι το δικό του τέλος, στις 16 Ιανουαρίου του 1998.
