Δημήτρης Νικολαΐδης: Λίγα λόγια για την καριέρα και την ζωή του ηθοποιού
Ένας από τους πιο διάσημους ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου ήταν ο Δημήτρης Νικολαΐδης. Μεσουράνησε στις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Επίσης έγραψε ιστορία και ως σκηνοθέτης σε τηλεοπτικές εκπομπές και σε θεατρικά έργα.
Γεννήθηκε το 1923 στη Μικρά Ασία. Όταν ήταν έφηβος, μετακόμισε στην Αθήνα. Ήταν παιδί προσφύγων από τη Σμύρνη που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους λόγω ενός πολέμου. Εννέα ημέρες μετά τη γέννησή του, ο πατέρας του πέθανε και έμεινε ορφανός. Παρόλο που αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες και ήταν φτωχός, κατάφερε να τα βγάλει πέρα.
Δημήτρης Νικολαΐδης: Οι σπουδές και το ξεκίνημα στην υποκριτική
Ήταν ένας από τους 30 φοιτητές που έλαβαν υποτροφία για το Πειραματικό Σχολείο Αθηνών και στη συνέχεια για τη Νομική Σχολή Αθηνών. Ήταν άριστος μαθητής. Ωστόσο, ακολούθησε το όνειρό του να γίνει ηθοποιός και όχι δικηγόρος και σπούδασε στη σχολή του Κάρολου Κουν.
Το 1942, ο Κουν ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης. Σκηνοθέτησε μια παράσταση με τους μαθητές του, μεταξύ των οποίων και ο Δημήτρης Νικολαΐδης. Ο Δημήτρης Νικολαΐδης έκανε το ουσιαστικό του ντεμπούτο το 1944 με τον δάσκαλό του στο έργο του Αλέξη Σόλμον! Ο τελευταίος λευκός γύπας και λίγο αργότερα στο έργο του Γκόρκι Ο βυθός.
Το 1945 συνεργάστηκε για τέσσερα χρόνια με τον θίασο της «Κυρίας Κατερίνας» (Κατερίνα Ανδρεάδη) από τον οποίον έφυγε για να συνεργαστεί με τον θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη στο έργο του Αλέκου Σακελλάριου «Δελησταύρου και Υιός». Ακολούθησαν συνεργασίες με πολλούς θιάσους και το 1954 κάνει το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με «Το Κορίτσι της Γειτονιάς», δίπλα στη Σμαρούλα Γιούλη και στον Ορέστη Μακρή.
Το 1965, δοκίμασε τις σκηνοθετικές του ικανότητες σε ένα έργο με τίτλο “Myas Pentara Niata” των Πρεντέντερη – Γιαλαμά. Το έργο είχε επιτυχία. Την επόμενη χρονιά, σκηνοθέτησε τη διάσημη κωμωδία “Η γυναίκα μου τρελάθηκε”, που ήταν και η μοναδική του σκηνοθετική δουλειά στον κινηματογράφο.
Έπαιξε δίπλα στον Λάμπρο Κωνσταντάρα στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Εκείνες κι Εγώ» (1976-1978) του Κώστα Πρετεντέρη, με τον οποίο συνεργάστηκε και στην επιτυχημένη ραδιοφωνική σειρά «Ο Θυρωρός». Τους δυο τους συνέδεε και μια προσωπική φιλία.
Ο μεγάλος έρωτας του Δημήτρη Νικολαΐδη
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1955 παντρεύτηκε την ηθοποιό Σούλη Σαμπάχ. Μόλις σε ένα μήνα συνειδητοποίησε πως ήταν η γυναίκα της ζωής του. Η γνωριμία έγινε σε ένα ταξίδι της από την Αίγυπτο στην Αθήνα μέσω της Ίλυας Λιβυκού.
Η ηθοποιός ανέβαινε στις πίστες των νυχτερινών κέντρων ως «Σούλη Σαμπάχ» ενώ το πραγματικό της όνομα ήταν Αναστασία Χριστοδούλου. Η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην «Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο» μαζί με τους Βασίλη Αυλωνίτη, Μίμη Φωτόπουλο και Τζένη Καρέζη, όπου τραγουδάει το «Γαρύφαλλο στ’ αυτί» και γίνεται διάσημη.
Η ίδια έχει πει σε συνέντευξή της ότι δεν συνεργάστηκε ποτέ με τον σύζυγό της: «Ήταν πολύ υπερήφανος άνθρωπος και δεν δεχόταν να λένε ότι παίρνει τη σύζυγό του σε δουλειές μαζί του. Ούτε μία φορά δεν συνεργαστήκαμε. Κάποτε μάλιστα μου είπε μια συνάδελφος: “Αφού δεν σε παίρνει ο σύζυγός σου στις δουλειές του, πώς θα βρεις δουλειά στο θέατρο;’”».
Ο Νικολαΐδης και η Σαμπάχ έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του ηθοποιού το 1993. Ύστερα από δέκα χρόνια ευτυχισμένου έγγαμου βίου, ο ηθοποιός ξεκίνησε να ταλαιπωρείται με την υγεία του. Έπασχε από μια ασθένεια (έλλειψη ενός ενζύμου) που κληρονόμησε από τον πατέρα του. Ακολουθούσε για χρόνια φαρμακευτική αγωγή αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να συνεχίζει τις εμφανίσεις του τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο, αν και υποβαλλόταν συχνά σε θεραπείες, που είχαν γίνει μέρος της καθημερινότητάς του.
«Τις Κυριακές πολλές φορές μετά την τελευταία παράσταση πηγαίναμε στο γιατρό και του έκανε ειδικές ενέσεις, ώστε να μπορεί να αναπνέει», ανέφερε η Σαμπάχ σε συνέντευξή της.
Η υγεία του επιδεινώθηκε το καλοκαίρι του 1983. Η Σούλη Σαμπάχ σταμάτησε να δουλεύει και δεν έφευγε στιγμή από το πλευρό του. Η ίδια έχει πει: «Ο ωραιότερος ρόλος της ζωής μου ήταν αυτός κοντά στον Δημητράκη».
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης δεν έβγαινε πλέον από το σπίτι το οποίο έμοιαζε περισσότερο με δωμάτιο νοσοκομείου!
«Δέκα χρόνια τα πνευμόνια του ήταν σαν κάρβουνο. Είχε οικογενειακό προηγούμενο. Έζησε λόγω του ότι ανέπνεα με το διάφραγμα, χάρη της υποκριτικής τέχνης του. Μου έμεινε στα χέρια. Τον πήρα, τον πήγα στο νοσοκομείο. Τον κρατούσαν με τα μηχανήματα»
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης πέρασε 10 ημέρες στο νοσοκομείο. Στις 21 Ιανουαρίου 1993 αρνήθηκε να πάρει τα φάρμακά του. “Δεν τα χρειάζομαι πια”, είπε στη νοσοκόμα. Έβγαλε τα καλώδια που τον κρατούσαν στη ζωή και πέθανε από καρδιακή προσβολή.