Ένα αφιέρωμα σε μια υπέροχη ηθοποιό, τη Ρίτα Μουσούρη, που δεν ξέρουμε πολλά πράγματα για τη ζωή της. Γεννήθηκε το 1906 και έφυγε από τη ζωή στις 26 Σεπτεμβρίου 1985.
Κυρία Δόμνα: «Παρακαλώ, μιλάτε μου στον πληθυντικό, θα με υποχρεώσετε… Είμαι κόρη Ναυάρχου…» έλεγε με τη χαρακτηριστική φωνή της στην ταινία «Βίλα των οργίων».
Δεν ξεχνιούνται τόσο εύκολα τέτοιες σπουδαίες προσωπικότητες του θεάτρου και του κινηματογράφου. Μια ηθοποιός, η οποία έφυγε από αυτήν την ζωή μόνη και εγκαταλελειμμένη απ’ όλους. Η Ρίτα Μουσούρη γεννήθηκε το 1906 στην Κωνσταντινούπολη.
Η πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο έγινε το 1928. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε ταινίες όπως «Η αδερφή μου θέλει ξύλο», «Εγωισμός κι ανθισμένη αμυγδαλιά» και σε πολλές άλλες. Επιμελήθηκε πολλές μεταφράσεις ξένων έργων από την αγγλική και τη γαλλική γλώσσα.
Επίσης, συνεργάστηκε με πολλούς αξιόλογους ηθοποιούς όπως τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, τον Τάκη Μηλιάδη, τη Μάρω Κοντού, τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τη Μέλπω Ζαρόκωστα, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, τον Γιάννη Βογιατζή, την Κάκια Αναλυτή κ.α.
Ήταν σύζυγος, του Αλέξανδρου Μυράτ.
Το τέλος
Έφυγε από την ζωή στις 26 Σεπτεμβρίου 1985 σε ηλικία 79 χρονών, μόνη και εγκαταλελειμμένη, μέσα σ’ ένα δωμάτιο του Νοσοκομείου Υγεία και κηδεύτηκε χωρίς την παρουσία κάποιου ομότεχνου της, στην Νέα Σμύρνη. Είναι πραγματικά πολύ άσχημο και λυπηρό να φεύγει κάποιος απ’ την ζωή μόνος και ξεχασμένος από τους πάντες…
Αυτό ισχύει για όλους μας, πόσο μάλλον για κάποιους καλλιτέχνες, οι οποίοι έδωσαν ένα σημαντικό κομμάτι από την ζωή τους, στο πώς να δώσουν σε όλους εμάς να καταλάβουμε το νόημα της αγάπης, της χαράς, της λύσης των προβλημάτων μας, την ξεγνοιασιά και τόσα άλλα μηνύματα που περνούσαν, μέσα από τις θεατρικές και κινηματογραφικές τους δουλειές.
Οι τεράστιας εμβέλειας ηθοποιοί αυτής της γενιάς, συνεισέφεραν τόσα πολλά, όσα δεν βάνει ο νους, στο να τους βλέπουμε και να τους καμαρώνουμε, μέχρι και σήμερα, στα υπέροχα κινηματογραφικά έργα, που μας άφησαν παρακαταθήκη.
Της Σοφίας Βαλαβάνη
