Άγιος Παντελεήμονας: Το θαύμα που είδε ο πιστός
Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο: “Το Γεροντικό του Αγίου Όρους”, Ανδρέου Μοναχού Αγιορείτου, τομ. Α΄, ΑΘΗΝΑΙ 1980, σσ. 287 – 288.
Στην Καλύβα «Άγιος Χρυσόστομος» της Κουτλουμουσιανής Σκήτης του Αγίου Παντελεήμονος, βρίσκεται ακόμη στη ζωή και ασκητικά αγωνίζεται ο Μοναχός Δανιήλ…
ο οποίος, όπως μας βεβαίωσε ο ίδιος και από άλλους Πατέρες, πληροφορηθήκαμε, είκοσι και πλέον χρόνια είναι άρρωστος, πονεί το κεφάλι, η μέση, τα νεφρά, η καρδιά, τα πόδια και πολλές φορές όλο το σώμα.
Σε πολλούς γιατρούς πήγε, πολλές εξετάσεις, ακτινοσκοπήσεις και ακτινογραφίες έκανε, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Οι γιατροί δεν βρίσκουν καμιά σωματική οργανική βλάβη ή πάθηση, ο αδελφός όμως ακόμη υποφέρει από ανεξήγητη ασθένεια, στην οποία δεν μπορούν να τον βοηθήσουν οι γιατροί και η επιστήμη.
Πριν από λίγα χρόνια, την 27 Ιουλίου, στην αγρυπνία του Αγίου Παντελεήμονος
Ο αδελφός Δανιήλ, με πίστη πολύ και δάκρυα στα μάτια, παρακάλεσε τον Άγιο Παντελεήμονα, προς τον οποίο είπε:
«Άγιε του Θεού και προστάτη της Σκήτης μας, συ που είσαι γιατρός και για την αγάπη του Χριστού μαρτύρησες και έχυσες το αίμα σου, κάμε αγάπη και παρακάλεσε τον Δεσπότη Χριστό να μου δώσει την υγεία μου, να μπορώ κι εγώ υγιής να δοξάζω το όνομά Του και να ψάλλω στις αγρυπνίες».
Λέγοντας αυτά, ο μοναχός Δανιήλ, από τον πόνο και την κούραση, τον πήρε λίγο ο ύπνος και βλέπει σε όραμα τον Άγιο Παντελεήμονα να είναι γονατιστός μπροστά στον θρόνο του Θεού και να παρακαλεί για την υγεία του αδελφού.
Ο μοναχός Δανιήλ, άκουσε τον Δεσπότη Χριστό να λέει στον Άγιο Παντελεήμονα :
«Αδελφέ μου μεγαλομάρτυρα Παντελεήμονα, μήπως εσύ είσαι πιο σπλαχνικός από μένα ; Ή αγαπάς πιο πολύ από μένα τους ανθρώπους ;
Γνωρίζω πως για την αγάπη μου έχυσες το αίμα σου, αλλά μήπως εγώ δεν έχυσα και για την ψυχική σωτηρία των ανθρώπων δε χύνω κάθε μέρα το αίμα μου; Μάθε ότι θέλημά μου είναι και συμφέρει πολλές φορές το σώμα να είναι άρρωστο για να σωθεί η ψυχή. Έτσι θέλω πολλοί άνθρωποι να σωθούν».
Όταν άκουσε αυτά, ο αδελφός Δανιήλ, ξύπνησε και δόξασε το όνομα του Θεού, ευχαρίστησε και τον Άγιο Παντελεήμονα για την προσπάθεια και μεσιτεία του, κι αμέσως, όπως μας είπε ο ίδιος, έφυγε ένα βάρος από πάνω του και πληροφορήθηκε, πως πρέπει να φέρει με υπομονή, με χαρά και με ευχαρίστηση τον Σταυρό και την κατάσταση της ασθένειάς του.