«Είμαι παντρεμένος με την τέλεια γυναίκα αλλά έχουμε να κάνουμε έρωτα 3 χρόνια – Τι να κάνω;»

Αληθινή εξομολόγηση: «Είμαι παντρεμένος με την τέλεια γυναίκα αλλά έχουμε να κάνουμε έρωτα 3 χρόνια»

Μιλώ στο γυναικείο κοινό και αναζητώ μία απάντηση. Θέλω να λυθούν οι απορίες που έχω. Η αλήθεια είναι, ότι είναι λίγο περίεργο που γράφω ένα τόσο προσωπικό θέμα και κυρίως που απευθύνομαι σε γυναικείο κοινό.

Όμως το κάνω γιατί έχω απελπιστεί και με ενδιαφέρει και η γυναικεία άποψη στο πρόβλημα μου . Με την γυναίκα μου είμαστε μαζί επτά χρόνια . Είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί της .

Είναι πολύ ωραία γυναίκα, πολύ δυναμική, έξυπνη και πολύ sexy. Τα πάντα σε υπερθετικό βαθμό.

Ο γάμος μας πάει πολύ καλά. Σε όλα της άψογη. Φροντίζει το παιδί της, το σπίτι μας, εμένα.

Εγώ τα δίνω όλα για τη σχέση μου, όλα. Αισθήματα, ρομαντισμό, τα πάντα. Θα μιλούσα για την τέλεια σχέση, εκτός από ένα αγκάθι.

Τα τελευταία τρία χρόνια δε θέλει να κάνουμε έρωτα.

Και δεν εννοώ προχωρημένα πράγματα, αλλά την πράξη αυτή καθεαυτή. Δεν το αρνείται άμεσα, αλλά βρίσκει ένα σωρό δικαιολογίες. Πότε πονοκέφαλο, πότε καθαρίζει την κουζίνα, πότε την παίρνει ο ύπνος, πότε περιμένει να με πάρει εμένα ο ύπνος…

Το συγκλονιστικό μιας αληθινής εξομολόγησης: «Έχει αρχίσει να το αρνείται ευθέως»

Και όσο και να προσπαθώ με πλάγια μέσα (ρομαντικά δείπνα, ταξίδια αναψυχής) το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο… δεν την ενδιαφέρει το σεξ!

Εγώ από την πλευρά μου, νέος άνθρωπος, ούτε σαράντα δεν είμαι, το έχω πολύ ανάγκη. Και δεν είμαι ο άνθρωπος του κεράτου.

Δε θέλω να την απατήσω, ούτε να καταφύγω σε αγοραίο έρωτα, ούτε να έχω παράλληλες σχέσεις. Θέλω μόνο τη γυναίκα μου.

Όταν τις ελάχιστες φορές κάνουμε έρωτα, ο έρωτας μαζί της είναι θεϊκός, υπέροχος , αλλά όπως προείπα , το μια στο τόσο δεν μου φτάνει.

Με προβληματίζει, αναρωτιέμαι τι να συμβαίνει και πως μπορώ να το αντιμετωπίσω. Εκτός αυτού, η άρνηση με διαλύει ψυχολογικά, έχω νεύρα, μου καταρρέει το ηθικό , νιώθω ανικανοποίητος και κυρίως μη ερωτεύσιμος.

Έχω συζητήσει βέβαια το πρόβλημα και τις ανάγκες μου μαζί της αλλά με βρίσκει υπερβολικό, το πρόβλημα δε, ανύπαρκτο και δευτερεύουσας σημασίας.

Για αυτό λοιπόν, ως έσχατη λύση, επειδή δυσκολεύομαι να το συζητήσω με άτομα του κοντινού μου περιβάλλοντος , για να μην εκτεθούμε παρά έξω, προτίμησα να μιλήσω ανώνυμα σε εσάς και να ακούσω τις απόψεις σας πάνω στο θέμα.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων…

*To κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα εξομολογήσεων efisecrets.gr

Related posts

Έτσι είναι χωρίς ρετούς το σώμα της Αγγελικής Νικολούλη στα 60, οι φώτο που κυκλοφορούν και «κλείνουν στόματα»

Παναγιώτης Ραφαήλ: O μικρός “ήρωας”, έκλεισε τα 6, σβήνει το κεράκι και όλοι του εύχονται «χρόνια πολλά»

«Μην το πείτε στη μαμά μου…Τρώμε μία εβδομάδα ρύζι»