Στον εσωτερικότερο θάλαμο του σημείου το οποίο εκτιμάται πώς είναι ο τάφος του Χριστού, μία ομάδα αποκατάστασης στην οποία μετέχουν και Ελληνες ειδικοί,
έβγαλαν μία πλάκα μάρμαρο για πρώτη φορά εδώ και αιώνες σε μία προσπάθεια να φτάσουν εκεί όπου πιστεύεται ότι είναι η επιφάνεια του βράχου όπου τοποθετήθηκε το σώμα του υιού του Θεού.
Πολλοί ιστορικοί εκτιμούν για χρόνια πώς η σπηλιά, που ταυτοποιήθηκε μερικούς αιώνες μετά ως ο τάφος του Χριστού, καταστράφηκε καιρό πριν.
Αλλά ένας αρχαιολόγος που συνοδεύει την ομάδα αποκατάστασης είπε ότι το ραντάρ για το υπέδαφος δείχνει ότι τείχη της σπηλιάς στέκουν, σε ύψος 6 ποδιών και συνδέονται με το βραχώδες υπόστρωμα, πίσω από μαρμάρινες πλάκες στον θάλαμο που βρίσκεται στο κέντρο του ναού του Πανάγιου Τάφου στην Ιερουσαλήμ.
«Αυτό που αποκαλύφθηκε» είπε ο αρχαιολόγος του National Geographic, Φρέντρινκ Χίεμπερτ (Fredrik Hiebert), «είναι εκπληκτικό».
Οι 
mg src=”/media/14/09/xri5.jpg” alt=”” width=”390″ height=”573″ class=”alignnone size-full wp-image-587981″ />
Το ΑΡ επεσήμανε πως το National Geographic συνεργάζεται με Ελληνες ειδικούς στην αποκατάσταση για να αρχειοθετήση τις εργασίες που γίνονται.
Μία κατασκευή του 12ου αιώνα, που βρίσκεται επάνω σε απομεινάρια του 4ου αιώνα, ο ναός του Πανάγιου Τάφου είναι το μόνο μέρος όπου έξι χριστιανικά δόγματα λατρεύουν την πίστη τους.
Το Κουβούκλιο, τελευταία φορά αποκαταστάθηκε το 1810, μετά από φωτιά, και χρειάζεται ενίσχυση μετά από χρόνια έκθεσης στην υγρασία και την κάπνα των κεριών. Ενα ογκώδες σιδερένιο κλουβί χτίστηκε γύρω από το Κουβούκλιο από τις βρετανικές Αρχές το 1947 αλλά δεν είναι αρκετό.
Οι αποκαταστάσεις σε αυτό το ιερότατο σημείο απαιτούν τη συμφωνία διαφόρων εκκλησιών κάτι που δεν είναι πάντα εύκολο να εξασφαλιστεί, ανέφερε ακόμη το ΑΡ. Τα δόγματα με ζήλο διαφυλάσσουν διαφορετικά σημεία του τόπου και συχνά αντιτίθενται ακόμη και στις πιο μικρές αλλαγές.
Οι εργασίες ωστόσο προχωρούν αυτή τη φορά. Το Κουβούκλιο έκλεισε για τους πιστούς την Τετάρτη και οι εργάτες χρησιμοποιήσαν μία τροχαλία για να αποσύρουν την μαρμάρινη πλάκα, ελπίζοντας να φτάσουν στην ταφική επιφάνεια. Ο Χίεμπερτ, είπε πως η πλάκα δεν είχε αφαιρεθεί από το 1550.
Κάτω από το μάρμαρο υπήρχε ένα στρώμα συντρίμμια. Αλλά την Πέμπτη το απόγευμα οι εργάτες τα αφαίρεσαν τελείως, αποκαλύπτοντας κάτι απροσδόκητο: μία ακόμη μαρμάρινη πλάκα.
Ο Χίεμπερτ εκτιμά πως η δεύτερη πλάκα, η οποία είναι γκρι και έχει έναν μικρό σταυρό χαραγμένο, χρονολογείται από τον 12ο αιώνα. Είναι σπασμένη στη μέση και κάτω, υπάρχει ένα υπόλευκό στρώμα
«Δεν πιστεύω…ότι αυτό είναι ο αρχικός βράχος» είπε ο Χίεμπερτ. «Εχουμε ακόμη ‘δρόμο’» πρόσθεσε.
Οι κύριες χριστιανικές κοινότητες του τόπου επέτρεψαν στην ομάδα να εργαστεί στο εσωτερικό ιερό μόνο για 60 ώρες, διευκρίνισε ο Χίεμπερτ. Εργάζονται νύχτα μέρα για να φτάσουν στον πυρήνα του τάφου και να τον αναλύσουν.
«Θα κλείσουμε τον τάφο αφού τον αρχειοθετήσουμε» δήλωσε η Αντωνία Μοροπούλου, η οποία επιβλέπει την αποκατάσταση. Η κ. Μοροπούλου είναι αντιπρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου στην οποία έχει απονεμηθεί τιμητική διάκριση το 2015 του Ανωτάτου Ταξιάρχου του Τάγματος των Ιπποτών του Παναγίου Τάφου από το πατριαρχείο Ιεροσολύμων σε αναγνώριση των επιστημονικών της υπηρεσιών.
Η ομάδα αποκατάστασης θέλει να σφραγίσει καλά τον πυρήνα του τάφου προτού εγχύσει κονίαμα σε μέρη του ναού για ενίσχυση, ώστε το υλικό να μην εισχωρήσει στο εσωτερικό όπου θεωρείται ότι είναι ιερός βράχος.
Ενα μέρος του τάφου θα παραμείνει εκτεθειμένο. Οι ειδικοί την Πέμπτη άνοιξαν ένα ορθογώνιο παράθυρο σε έναν από τους μαρμάρινους τοίχους του Κουβούκλιου, ώστε οι πιστοί να μπορούν να δουν, για πρώτη φορά, εντός στο σημείο όπου θεωρείται ότι είναι ο τάφος του Χριστού.
Δείτε το βίντεο:
Ο Ντέιβιντε Γκρενιέρ, γραμματέας της ομάδας που επιβλέπει την περιουσία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στους Αγιους Τόπους, μαζί με άλλους, παρακολοθούσαν τις εργασίες με δέος.
«Αυτό που σνέβη εδώ πριν 2.000 χρόνια άλλαξε εντελώς την ιστορία του Κόσμου» είπε. «Το να μπορούμε να φτάσουμε, ας πούμε, στον βράχο όπου το σώμα του Χριστού τοποθετήθηκε…είναι χαρά που μας πλημμυρίζει».
