Η εξομολόγηση αναγνώστριας σχετικά με την προσωπική της ζωή
Το όνομα της είναι Ευτυχία και μιλά ανοιχτά για τις επιλογές της. Την προσωπική της ζωή, τις δύσκολες στιγμές που πέρασε με τον άντρα της. Αλλά και το αδιέξοδο που έχει βρεθεί σήμερα.
Πάμε να μάθουμε την ιστορία της, αλλά και να πάρουμε το μάθημα μέσα από τα δικά της λάθη:
«Ο πρώην άντρας μου ήταν ο πιο άπιστος άντρας που έχω γνωρίσει ποτέ μου. Με απατούσε όταν είχαμε ακόμα σχέση, με απατούσε όταν ήμασταν και παντρεμένοι. Έπρεπε να τον είχα χωρίσει από την πρώτη φορά που το αντιλήφθηκα, αλλά υπήρξα πολύ ερωτευμένη μαζί του και έκατσα γιατί πίστευα ότι με τον έρωτά μου θα μπορούσα να τον αλλάξω και να τον κάνω πιστό. Άδικος κόπος.
Στο τέλος με εγκατέλειψε με ένα αγοράκι 3 ετών και έφυγε με μία από τις ερωμένες του. Η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα ποτέ να φτάσει σε αυτό το σημείο. Είχε γκόμενες αλλά μέχρι εκεί. Στο σπίτι του τουλάχιστον και στις υποχρεώσεις του ήταν πάντα συνεπής. Ειδικά με το παιδί. Από τότε που μας εγκατέλειψε δεν έχει πάρει ούτε ένα τηλέφωνο να μάθει τί κάνει.
Και τώρα πάμε στο άλλο μέρος της ιστορίας που λέγεται νονός του γιου μου. Όταν με τον πρώην άντρα μου κάναμε το παιδί μας είπε να το βαφτίσει ένας φίλος και συνάδελφός του, με τον οποίον είχε πάντοτε καλές σχέσεις αλλά όχι κολλητές. Προσωπικά και δεν το έχω πει ποτέ σε κανέναν, αλλά αυτός ο άντρας μου άρεσε πάντα πολύ. Παντρεμένη όμως και με ένα παιδί έμεινα απλά στο κοίταγμα και δεν μου μπήκαν πότε καν σκέψεις στο μυαλό να κάνω κάτι παραπάνω.
Η συνέχεια της ιστορίας μέσα από την εξομολόγηση της αναγνώστριας
Ο κουμπάρος μας είναι χωρισμένος με ένα παιδάκι 8 ετών και από τότε που γίναμε κουμπάροι ήρθαμε πολύ κοντά. Είναι ένας εξαιρετικός χαρακτήρας, τίμιος, εργατικός και ευθύς (πώς ήταν ο άντρας μου; Καμία σχέση).
Ήταν ο μόνος που μου συμπαραστάθηκε όταν ο πρώην μου μας παράτησε. Με έπαιρνε και με παίρνει ακόμα τηλέφωνο και με ρωτάει αν μπορεί να με βοηθήσει κάπου και αν χρειάζομαι κάτι. Ομολογώ ότι με έχει καταπλήξει. Τέτοια συμπαράσταση ούτε η ίδια μου η μάνα. Να ‘ναι καλά ο άνθρωπος χωρίς τη βοήθεια του ίσως και να είχα τρελαθεί.
Τον τελευταίο μήνα έχω παρατηρήσει ότι προσπαθεί να με πλησιάσει ακόμα περισσότερο. Έρχεται συχνά σπίτι, κάθεται μαζί μας, μαγειρεύουμε τρώμε όλοι μαζί και το σημαντικότερο; Το παιδί μου τον λατρεύει. Τον πρώτο καιρό ζητούσε το μπαμπά του επίμονα, αλλά τώρα τελευταία τον αναφέρει σπάνια γιατί είναι φανερό ότι επειδή ο νονός του, του αφιερώνει πολύ χρόνο, αναπληρώνει κατά κάποιο τρόπο το κενό που του άφησε ο πατέρας του.
Θα σας πω την αλήθεια μου, το βράδυ πριν πέσω για ύπνο κάνω σκέψεις πολλές, σκέψεις τρελές. Μόνη μου εγώ, μόνος του και εκείνος γιατί να μην γίνει κάτι μεταξύ μας; Είναι ένας άντρας πανέμορφος που τα βρίσκουμε και σαν χαρακτήρες και πλέον είναι φανερό ότι δεν με κοιτάζει σαν μία απλή κουμπάρα, αλλά κάτι παραπάνω. Γιατί να μην ενώσουμε τις μοναξιές μας και να παντρευτούμε; Έτσι και εγώ θα αποκατασταθώ και το παιδί μου θα αποκτήσει πατέρα.
Τώρα θα μου πείτε ότι είναι ντροπή και ανήθικο να παντρευτώ τον κουμπάρο, μη σας πω και ανίερο αφού είναι πνευματικός πατέρας του παιδιού, αλλά τι πειράζει; Το έψαξα και κώλυμα από την εκκλησία δεν υπάρχει.
Εσείς τι λέτε; Να του κάνω την πρόταση ή θα φύγει και δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ;
Ευτυχία
