Εξομολόγηση αναγνώστριας: Στη βάφτιση του παιδιού μου, είχα καρκίνο. Στάθηκα εκεί με περούκα και μακιγιάζ να ξεβάφει απ’ τα δάκρυα

Εξομολόγηση αναγνώστριας: Η πιο σκληρή μάχη που έδωσε αυτή η μητέρα

Ακολουθεί μια κατάθεση ψυχής από μια μητέρα, που πάλεψε με τον καρκίνο ενώ προσπαθούσε να επιβιώσει για το παιδάκι της. Πέρναει το πιο σημαντικό μήνυμα για τον καρκίνο.

Έχει happy end, ακόμα τουλάχιστον κι ελπίζω να δώσει λίγο κουράγιο σε όσους αγωνίζονται τώρα!

Αφιερωμένο στο αγόρι μου που θα κλείσει τα 7 αυτό το καλοκαίρι!

“Το καλοκαίρι που αγαπώ ήρθε. Ειδικά τον Ιούλιο. Ιούλιο γεννήθηκα. Ιούλιο γεννήθηκε ο άντρας μου. Ιούλιο τον γνώρισα και Ιούλιο τον παντρεύτηκα. Ιούλιο ήρθε και το παιδί μου. Όλα είναι αλλιώς μέσα μου και γύρω μου αυτή την εποχή.

Οδηγώ και στο ραδιόφωνο παίζει τραγούδια που με ταξιδεύουν σε άλλα καλοκαίρια. Καλοκαίρια που ο αέρας ανακάτευε τα μακρυά μαλλιά μου, που ταξίδευα, χαμογελούσα, που δεν με φόβιζε τίποτα.

Εξομολόγηση αναγνώστριας: Το happy end και το σπουδαίο μήνυμα

Και μετά ήρθαν άλλα καλοκαίρια. Αυτά που ενώ περίμενα το πρώτο μου παιδί ήρθε ο καρκίνος, Ιούλιο κι αυτός.
Βρε καλώς τον! Τώρα βρήκες όμως; Γιατί πρέπει μαζί με μένα να παλέψει και το παιδί μου για την ζωή του; Τόσο πρόωρος… Τόσο μικρός… Τόσο μόνος 2 μήνες στην εντατική νεογνών… Και πάλεψε.

Και ήρθε και το επόμενο καλοκαίρι. Και η βάφτιση του. Του Θεόδωρου.
Του δώρου μας απ τον Θεό. Με θυμάμαι εκεί. Με την περούκα μου και το μακιγιάζ μου να ξεβάφει απ τα δάκρυα… Ήμουν εκεί όμως.

Γιατί τον πάλεψα. Πολύ. Ήταν δύσκολος και επιθετικός και κακής πρόγνωσης.
Όλα τα έκανα. Και χημειοθεραπειες και μεταμόσχευση μυελού και ακτινοβολίες.

Δεν χρειάζονται λεπτομέρειες. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ζω κι αυτό το καλοκαίρι. Που το αγόρι μου θα κλείσει τα τέσσερα.
Που οι αγαπημένοι μου είναι δίπλα μου. Που αγαπώ, χαμογελάω, ονειρεύομαι. Και που τα μαλλιά μου τα ανακατεύει πάλι ο αέρας…

Photo credit: http://wincancer.gr/

Related posts

Έτσι είναι χωρίς ρετούς το σώμα της Αγγελικής Νικολούλη στα 60, οι φώτο που κυκλοφορούν και «κλείνουν στόματα»

Παναγιώτης Ραφαήλ: O μικρός “ήρωας”, έκλεισε τα 6, σβήνει το κεράκι και όλοι του εύχονται «χρόνια πολλά»

«Μην το πείτε στη μαμά μου…Τρώμε μία εβδομάδα ρύζι»