Οι στιγμές που τους είδαμε μαζί και ο άνθρωπος που ήταν μαζί της μέχρι το τέλος
Πρώτος σύζυγος της Φώφης Γεννηματά ήταν ο Αλέξανδρος Ντέκας η εταιρεία του οποίου το 1994 ανέλαβε από την Κτηματολόγιο Α.Ε. να υλοποιήσει το για πρώτη φορά συντασσόμενο ελληνικό κτηματολόγιο. Παντρεύτηκαν όταν εκείνη ήταν 22 ετών και απέκτησαν μαζί μία κόρη.
Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τρία παιδιά, τα οποία στάθηκαν ο λόγος για δώσει γενναίες μάχες με τον καρκίνο όλα αυτά τα χρόνια.
Ο δεύτερος σύζυγός της είναι ο Ανδρέας Τσούνης τον οποίο παντρεύτηκε το 2003.
«Όταν ήμουν 22 χρονών στον πρώτο μου γάμο, μας είπαν ότι δεν θα κάνουμε παιδιά, μας το απέκλεισαν. Είπα ότι δεν το βάζω κάτω, δεν υπάρχει περίπτωση, δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς παιδιά και ξεκίνησα έναν πάρα πολύ μεγάλο αγώνα που κράτησε 10 χρόνια και τελικά ήρθε η Αιμιλία στη ζωή μας και τα άλλαξε όλα. Αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε ένα παιδάκι, αρχίσαμε να ψάχνουμε τη διαδικασία και τότε έμεινα έγκυος στην Αιμιλία. Ήταν η τελευταία προσπάθεια εξωσωματικής που κάναμε. Μετά, τα άλλα δύο μου παιδιά ήρθαν φυσιολογικά. Είναι από τα περίεργα που συμβαίνουν στη ζωή».
O σύζυγός της ήταν στο πλευρό της μέχρι και τις τελευταίες ώρες
Ο Ανδρέας Τσούνης είναι οδοντίατρος και ο οποίος εργαζόταν στο νοσοκομείο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Ερρίκος Ντυνάν από το οποίο παραιτήθηκε το 2014 τη χρονιά που αυτό πέρασε στα χέρια της Τράπεζας Πειραιώς. Μαζί απέκτησαν μια κόρη και έναν γιο. Φύλακας άγγελός της μέχρι τελευταία στιγμή ήταν ο Ανδρέας Τσούνης που την αποχαιρέτησε πριν από λίγες ώρες για πάντα.
«Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα. Ότι η μικρή σου κόρη μπορεί να μην θυμάται καν πώς είσαι. Να μην θυμάται τη μορφή σου, τη φωνή σου, το χάδι σου. Τουλάχιστον εγώ με την αδερφή μου ήμασταν πολύ μεγαλύτερες όταν χάσαμε τους γονείς μας. Προλάβαμε να ζήσουμε έστω αυτό το σύντομο διάστημα μαζί τους. Με έπιανε τρόμος στη λογική ότι τα παιδιά μου, που με τόσο κόπο απέκτησα, θα τα άφηνα ξαφνικά μόνα τους. Είναι πολύ οδυνηρό», είχε πει σε συνέντευξή της.
Όσο για τη καθημερινότητά της με τα παιδιά και το σύζυγό της είχε πει: «Σηκωνόμαστε πολύ νωρίς, οπότε βρίσκουμε χρόνο να πιούμε τον πρωινό μας καφέ μαζί και τα βράδια βρισκόμαστε πάλι εδώ και στα εύκολα και στα δύσκολα, τα μοιραζόμαστε.
Μαγειρεύω, μου αρέσει. Στα παιδιά μου αρέσει πολύ το σουφλέ που κάνω με μακαρόνια και τέσσερα τυριά. Έχω τρία παιδιά, δυο κορίτσια κι ένα αγόρι. Η ισορροπία στην προσωπική μου ζωή με γεμίζει για να κάνω ό,τι κάνω. Παντρεύτηκα τον πρώτο μου σύζυγο πολύ μικρή, στα 22, δεν ξέρω καν πώς το έκανα αυτό. Ήμασταν μαζί από φοιτητές».
Μάλιστα είχε αποκαλύψει πόσο αποφασισμένη ήταν να νικήσει τον καρκίνο. «Είπα όχι, δε θα γίνει έτσι. Θα παλέψω να στηρίξω τα παιδιά μου, όπως η μητέρα μου… Ξέρω τι σημαίνει απώλεια, ξέρω πως είναι να μεγαλώνει ένα παιδί χωρίς τη μάνα του. Ο προβληματισμός μου τότε ήταν ότι η κόρη μου ήταν δύο χρονών, αν μου συμβεί κάτι θα μεγαλώσει και δε θα θυμάται τη φωνή μου, την εικόνα μου».