Για να σε εκδικηθώ: Ένα τραγούδι πραγματικός ύμνος
Ο Λάκης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου του 1948 στην Αθήνα. Ξεκίνησε την καριέρα του στην δεκαετία του ’60 με το συγκρότημα “Dragons”. Στη δισκογραφία εμφανίστηκε το 1981 συμμετέχοντας με το τραγούδι «Και θα χαθώ» στους πρώτους Μουσικούς Αγώνες της Κέρκυρας, που διοργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις.
Το 1982 γίνεται ευρύτερα γνωστός, όταν γράφει το τραγούδι «Κουρσάρος» σε ποίηση Παύλου Μάτεση, το οποίο ερμηνεύει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Από την εποχή αυτή γίνεται γνωστός και αγαπητός στη συνείδηση του κόσμου ως «Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ» και εγγράφεται ως σημαντικός δημιουργός στο χώρο της ελληνικής ροκ σκηνής.
Παρότι ο Λάκης Παπαδόπουλος ανήκει στον ευρύτερο χώρο της Ροκ, έχει δώσει πολλά τραγούδια σε καλλιτέχνες από τον χώρο της λαϊκής μουσικής, όπως ο Δημήτρης Μητροπάνος, με τον οποίο τραγούδησε από κοινού το «Για να σ’ εκδικηθώ».
Η ιστορία του τραγουδιού “Για να σε εκδικηθώ”
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το τραγούδι «Για να σ’ εκδικηθώ» που έγραψε ο Λάκης Παπαδόπουλος σε στίχους Κυριάκου Ντούμου κι ερμήνευσε ο ίδιος μαζί με τον Δημήτρη Μητροπάνο, είναι ένα από τα καλύτερα ντουέτα όλων των εποχών στην ιστορία της ελληνικής μουσικής. Και δεν έχουν άδικο, αφού είναι εξαιρετικά δημοφιλές σε όλους τους χώρους όπου εμφανίζονται διάφοροι τραγουδιστές, ενώ και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί το περιλαμβάνουν πολύ συχνά στο ρεπερτόριό τους.
Το 1988 λοιπόν, ο Λάκης Παπαδόπουλος ετοιμαζόταν να ηχογραφήσει τον πέμπτο του προσωπικό δίσκο, που θα είχε τίτλο «Έλα γοριΛάκη». Ένα από τα τραγούδια του δίσκου είχε στίχους του Κυριάκου Ντούμου και λεγόταν «Για να σ’ εκδικηθώ». Το ηχογράφησε ολόκληρο ο ίδιος ο Λάκης ως δοκιμαστικό, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν του άρεσε και θεώρησε ότι το κομμάτι είχε «καεί».
Σκέφτηκε λοιπόν ότι ίσως θα έπρεπε να το δώσει σε κάποιον άλλον ερμηνευτή, ο οποίος πιθανότατα θα το αναδείκνυε. Κατά σύμπτωση, εκείνη την εποχή έμενε πολύ κοντά με τον Δημήτρη Μητροπάνο και υπήρχε μια καλή σχέση μεταξύ τους. Έτσι, σε κάποια συνάντησή τους του ζήτησε να ηχογραφήσει εκείνος το τραγούδι, πιστεύοντας ότι θα ήταν ο ιδανικός για κάτι τέτοιο, ασχέτως αν προερχόταν από ένα εντελώς διαφορετικό είδος μουσικής.
Ο αξέχαστος ερμηνευτής τότε, του πρότεινε να το πούνε μαζί μισό-μισό (ο Λάκης λέει χαριτολογώντας ότι το έκανε για να μη τον προσβάλλει…!). Η ιδέα άρεσε στον Παπαδόπουλο, του άφησε το demo όπως το είχε τραγουδήσει ο ίδιος στο στούντιο και περίμενε την τελική απάντηση. Περίπου είκοσι μέρες μετά, ο παραγωγός και των δύο Ηλίας Μπενέτος του τηλεφώνησε και του είπε ότι ο Μητροπάνος ήταν έτοιμος να μπει στο στούντιο.
Εκεί, ο συνθέτης «χώρισε» τα κομμάτια του τραγουδιού, υπέδειξε στον «Μήτσο» ποια ήταν τα δικά του κι έτσι ηχογράφησαν οι δυο τους ένα από τα σπουδαιότερα τραγούδια των τελευταίων 40 ετών!
Ουσιαστικά, το «Για να σ’ εκδικηθώ» σήμανε την έναρξη αλλαγής πλεύσης του Δημήτρη Μητροπάνου ως προς το ύφος του ρεπερτορίου του. Από τα «εμπορικά» λαϊκά που ως τότε σχεδόν μονοπωλούσαν τη δισκογραφία του, άρχισε ν’ «ανοίγεται» και σε άλλα είδη και δημιουργούς, όπως ο Νίκος Πορτοκάλογλου και ο Θάνος Μικρούτσικος, μέχρι που από το 1992 κι ως το τέλος της ζωής του ξεκίνησε γι’ αυτόν μια δεύτερη μεγάλη πορεία, με σπουδαίες κι επιτυχημένες συνεργασίες.
Οι στιχοι του τραγουδιού “Για να σε εκδικηθώ”
Για να σε εκδικηθώ
σου σκίζω τις φωτογραφίες
κι εσύ όπως και εγώ
κομμάτια στις γωνιές και στις πλατείες
τα γράμματά σου καίω
μέσα στον πυρετό μου
και σβήνω το όνομά σου
μαζί με το δικό μου
Για να σε εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι εσύ όπως και εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να σε εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι εσύ όπως και εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ