Γιάννης Αγγελάκας: Όλα όσα δεν γνωρίζατε για τη ζωή του
Στις 30/10/1959 γεννήθηκε ο ερμηνευτής και μουσικός Γιάννης Αγγελάκας, στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα ο μεγάλος Έλληνας ερμηνευτείς ζει ακόμα στην συμπρωτεύουσα, την οποία δεν αποχωρίζεται. Το πατρικό του σπίτι ήταν στη Νεάπολη, μια εργατική συνοικία με χαμόσπιτα και αλάνες, που θυμάται με νοσταλγία….
Αντέχει τον Καζαντζίδη μόνο τις Κυριακές και διακατέχεται από το σύνδρομο του χαμένου φτωχοπαραδείσου, όπως ίδιος αναφέρει. Από πολύ φτωχή οικογένεια έκανε δουλειές του ποδαριού για να επιβιώσει. Μία από αυτές ήταν να μαζεύει σταφύλια.
Ο Γιάννης Αγγελάκας συμβολίζει για πολλούς την άλλη Θεσσαλονίκη, την άλλη Ελλάδα, τη δύναμη της αντίστασης, της ανυπακοής και της δημιουργίας.
Μικρός του άρεσε να στήνει θεατρικές παραστάσεις μπροστά στα άλλα παιδιά, υποδυόμενος όλους τους ήρωες των αυτοσχέδιων ιστοριών του, πράγμα που ενοχλούσε τον πατέρα του. Ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του: “Όποτε με ανακάλυπτε, με τράβαγε κατευθείαν στο σπίτι. Υποψιάζομαι πως αυτό μου το βίτσιο τον τρόμαζε σαν προοίμιο, ίσως, μιας μελλοντικής μου ομοφυλοφιλίας – πράγμα για το οποίο αργότερα διαψεύστηκε πανηγυρικά”.
Στην προεφηβεία του ο Γιάννης Αγγελάκας άρχισε να γράφει «κάτι ευαίσθητα στιχάκια» και λίγο μετά «μικρά φευγάτα διηγήματα», τα χειρόγραφα των οποίων έχουν δυστυχώς χαθεί.Από ποιητές θα ήθελε να έχει γνωρίσει τουλάχιστον τρεις: Τον Κ.Π. Καβάφη, τον William Blake και τον T.S Eliot.
Στη Β’ Γυμνασίου έμεινε μετεξεταστέος για τον Σεπτέμβρη στα Μαθηματικά. Δεν ήξερε ότι το «-3+1=-2». Έμεινε τελικά στην ίδια τάξη.
Ο Γυμνασιάρχης, όταν τον είδε να κλαίει, τον παρηγόρησε λέγοντάς του: «Μην κλαις Αγγελάκα. Κι ο Αϊνστάιν είχε κοπεί στα Μαθηματικά».
Γιάννης Αγγελάκας: Όταν η μουσική μπήκε στη ζωή του
Την πρώτη του επαφή με κιθάρα την είχε στα εφηβικά του χρόνια. Βέβαια παραμένει ακόμη ένας αυτοδίδακτος μουσικός, μακριά από ωδειακές νόρμες και αυτό που κάνεις δεν μπορεί να πιστέψει είναι ότι δεν ξέρει να διαβάζει πεντάγραμμο.
Ο πατέρας του, του είχε αγοράσει ένα φθηνό στερεοφωνικό και έβαζε συχνά βινύλια. Ειδικά όταν ήταν μόνος στο σπίτι, έβαζε τα ακουστικά και κάπνιζε κρυφά κανένα τσιγάρο. Κυρίως άκουγε The Beatles, Rolling Stones, Pink Floyd και David Bowie.
Στο πατρικό του, τις Κυριακές στα ραδιόφωνα άκουγαν κυρίως Καζαντζίδη και Τσιτσάνη. Όταν πέρασε στη Βιομηχανική Σχολή, με την οποία “ξενέρωσε ένα χρόνο μετά”, αγόραζε με φίλους του πειρατικές κασέτες με ρεμπέτικα. Μετά ήρθε το πανκ.Τα πρότυπά του ήταν πάντα κάποιοι μουσικοί. Ο Jimi Hendrix, o Bob Dylan, ο Σαββόπουλος… Ειδικά αναφερόμενος στον τελευταίο θεωρεί τους δίσκους Μπάλος και Βρώμικο Ψωμί σημεία αναφοράς.
Αυτή η φράση του Χένρι Μίλερ τον σημάδεψε από έφηβο. Ο Γιάννης Αγγελάκας είχε πει αναλύοντας την εν λόγω φράση: “Πάντα πορεύομαι με φίλους και φίλοι είναι αυτοί που μαζί κοιτάνε στο ίδιο σημείο του ορίζοντα και πηγαίνουν σκουντουφλώντας προς τα κει χαρούμενοι. Ο άντρας που διεγείρει τη δημιουργικότητά μου είναι ο φίλος. Η γυναίκα που διεγείρει τη δημιουργικότητά μου είναι ο έρωτας. Ή μήπως όλα είναι έρωτας; Άντε βγάλε άκρη”.
Γιάννης Αγγελάκας: Η επαγγελματική του πορεία
Ο Γιάννης Αγγελάκας όταν σχημάτισε τις Τρύπες με τον φίλο του και μπασίστα Γιώργο Καρρά, ήταν μόλις 23 ετών. Από το 1983 έως το 1993 που κυκλοφόρησε το album-σταθμός Εννιά πληρωμένα Τραγούδια, ζούσε στην ανέχεια…
Η μουσική τον κέρδισε από την εφηβεία. Οι «Τρύπες», το συγκρότημα που ίδρυσε το 1983 με τον Γιώργο Καρρά, γνώρισε τέτοια επιτυχία, που ο ίδιος ο Αγγελάκας δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί. «Με σόκαρε όλη αυτή η ενέργεια που ήρθε ξαφνικά επάνω μας. Άρχισα να αισθάνομαι άβολα, σχεδόν αρρώστησα. Με τρόμαξε το όλο πράγμα που ξαφνικά μεγάλωσε και έγινε ανεξέλεγκτο. Η ένταση, η υστερία, οι συναλλαγές, οι promoters που τα τσέπωναν. Χρειάστηκαν ένα δυο χρόνια για να καταλάβω πως θα σταθώ μέσα σ αυτό το πανηγύρι χωρίς να χαθεί η υπόστασή μου. Και σιγά- σιγά βρήκα τους τρόπους να κάνω όλη αυτή την τρέλα, συνείδηση και να τη στέλνω πίσω στον κόσμο», είπε στους σκούλιγκανς το 2007….
Η εργασία του Γιάννη Αγγελάκα ως ρακοσυλλέκτης
Γύρω στο 2000 και λίγο πριν τη διάλυση τους, τους ζητήθηκε να δώσουν το Δεν χωράς Πουθενά για να επενδύσει μουσικά μία διαφήμιση για “τρυπάτες” πατάτες μίας αλυσίδας fast food. Η προσφορά μετά τα αλλεπάλληλα “όχι”, έφτασε τις 50 εκατομμύρια δραχμές, περί τα 150.000 ευρώ δηλαδή.
Οι Τρύπες διαλύθηκαν το 2001 χωρίς να ειπωθεί τίποτα μεταξύ των μελών.
Ακολούθησαν συνεργασίες με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και τον Γιώργο Χριστιανάκη.
Η ίδρυση της δισκογραφικής εταιρείας το 2004, Altogethernow, “έγινε μαζί με μερικούς φίλους για να προστατέψουμε το έργο μας και το εσωτερικό μας περιβάλλον”, όπως χαρακτηριστικά είχε πει.
Ο στίχος: “Δεν θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας”, προέκυψε όταν όντας 23 ετών, “άστεγος και άφραγκος, περιφερόταν στα ξεσαλωμένα μπαράκια της Θεσσαλονίκης” και παρατηρούσε τον κόσμο που ξέδινε στις Απόκριες. Τους αγαπούσε και τους κορόιδευε ταυτόχρονα. “Ο στίχος προέκυψε με τη μία. Χωρίς δεύτερη γραφή”.
Το Εννιά πληρωμένα Τραγούδια ξεπέρασε σε πωλήσεις τα 40.000 αντίτυπα, νούμερο αστρονομικό μέχρι εκείνη την εποχή. Του πήρε δύο χρόνια να αντιληφθεί την θέση του μέσα σε “αυτό το πανηγύρι της έντασης, της υστερίας, των συναλλαγών και των promoters χωρίς να χάσει την υπόστασή του”. Έμαθε με τον καιρό να αποστασιοποιείται και να επιστρέφει όλη αυτήν την ενέργεια στον κόσμο.