Γιάννης Καπετάνιος: Όλες οι άγνωστες πτυχές της ζωής του ηθοποιού
Στις 11/02/1959 γεννήθηκε στη Χίο ο Γιάννης Καπετάνιος και η πρώτη του επαφή με το κοινό ήταν στο Φεστιβάλ «ΜΕΡΙΔΑ» της Ισπανίας, όπου συμμετείχε στο χορό με το έργο «ΙΠΠΗΣ» του Αριστοφάνη με το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν και αμέσως μετά στην Επίδαυρο, ως πρωτοετής σπουδαστής της ίδιας Δραματικής Σχολής, από την οποία αποφοίτησε με άριστα.
Ο Γιάννης Καπετάνιος απέκτησε συγκλονιστικές εμπειρίες στα χρόνια της Σχολής, με συμμετοχές σε Φεστιβαλικές παραστάσεις και στο Θέατρο ΦΡΥΝΙΧΟΥ ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ την περίοδο 1983-1988.
Γιάννης Καπετάνιος: Ο λόγος που δεν παντρεύτηκε
«Από το 1993 κάνω διακοπές στο Δελφινάριο. Μόνο το καλοκαίρι του 1994 κάθισα και από εκεί και πέρα είμαι σερί, χειμώνα – καλοκαίρι. Θα νομίζουν όλοι ότι έχω λεφτά με ουρά.» ανέφερε με το χαρακτηριστικό του χιούμορ ο Γιάννης Καπετάνιος.
«Εμείς είμαστε μεροδούλι μεροφάι, έξι μήνες δουλεύουμε, αν δουλέψουμε, και τους άλλους έξι μήνες τρώμε από τα έτοιμα αν έχουν περισσέψει.» ανέφερε γελώντας.
Μιλώντας για τον Μάρκο Σεφερλή αποκάλυψε ότι τους συνδέει πέραν της φιλίας τους, μία «σκηνική» αλληλεγγύη.
«Με τον Μάρκο είμαστε μαζί τόσα χρόνια γιατί εκτός από φιλία μας συνδέει και μια σκηνική αλληλεγγύη. Και ο Μάρκος και η Έλενα χρόνια θέλουν να με παντρέψουν, έχω δώσει και υποσχέσεις από σκηνή, αλλά χωρίς… δεκάρα πώς θα παντρευτούμε Μανωλιό μου; Εκτός κι αν μου κάνουν δώρο το γάμο.»
«Η πιο δύσκολη στιγμή που έχω περάσει με τον Μάρκο ήταν όταν είχε φύγει μια κοπέλα που ήμασταν πέντε χρόνια μαζί…
Εκείνη τη χρονιά, στην παράσταση, κάθε βράδυ όταν τελείωνε η παράσταση πήγαινα και τον φιλούσα. Κάθε βράδυ όμως. Στο τέλος, όταν τελείωνε η σεζόν, μου λέει «κάθε βράδυ έρχεσαι και με φιλάς» του λέω ήσουν η ψυχοθεραπεία μου. Ονειρεύομαι να κάνω οικογένεια», αποκάλυψε ακόμα ο Γιάννης Καπετάνιος.
Γιάννης Καπετάνιος: «Το 2020 δούλεψα 3,5 μήνες»
Το 2020 έχω δουλέψει 3,5 μήνες και είμαι από τους προνομοιούχος γιατί έχω δουλέψει με τον Μάρκο Σεφερλή… Ο Μάρκος Σεφερλής είναι πολύ καλός εργοδότης, δεν έχει αφήσει ποτέ απλήρωτο κανέναν, πάντα πληρωνόμαστε στην ώρα μας και αν χρειαστείς κάτι, θα σταθεί δίπλα σου…».
Και δεν δίστασε να δηλώσει ο Γιάννης Καπετάνιος: «Άκουσα τη Ρένια Λουιζίδου που έλεγε ότι έπαιρνε 10.000 ευρώ το επεισόδιο. Εγώ ούτε στον ύπνο μου δεν τα έχω δει αυτά. Υπήρχαν εβδομάδες τότε που ήμουν στο θέατρο Τέχνης, όπου δεν είχα ούτε ψωμί ν’ αγοράσω, κι έτρωγα σύκα που είχα φέρει από το χωριό, μαζί με νερό, έτσι φούσκωνα και… εντάξει, ξεχνούσα την πείνα μου. Μάλιστα, τότε που ήμουν στη Φρυνίχου, με είχε συμπαθήσει ο κυρ-Θανάσης, ο οποίος έφτιαχνε κρέμες και ρυζόγαλα και μου κρατούσε από τα καζάνια τα υπολείμματα, τα οποία έβαζε σε μπολάκια, για να περάσω να τα πάρω και να τα φάω. Ήμουν μόνος μου και τότε δουλεύαμε από τις 10 το πρωί στο θέατρο Τέχνης, μετά πήγαινα στη σχολή κι έπειτα γύριζα πάλι στη Φρυνίχου, όπου φεύγαμε το βράδυ, πού να προλάβω να φάω, μήπως και είχα τι, να φάω;
Ευτυχώς, μου είχε σε μπολάκια ο άνθρωπος αυτός ό,τι περίσσευε από τις κρέμες και τα ρυζόγαλα κι έτρωγα κάτι…
Ήταν ένας μεγάλος άνθρωπος, το μαγαζί έχει κλείσει τώρα… δεν ξέρω αν ζει…», σημειώνει Ο Γιάννης Καπετάνιος.
Και αποκάλυψε ο Γιάννης Καπετάνιος για την προσωπική του ζωή: «Είμαι με μία κοπέλα και περνάω καλά! Πάντα στα σχέδιά μου ήταν η οικογένεια, αλλά ήρθαν έτσι οι συγκυρίες που δεν έκατσε…»!
Ακούω από την τηλεόραση ότι έχει αυξηθεί η ενδοοικογενειακή βία, πως να μη γίνει αυτό; Αφού τις περισσότερες φορές δεν έβλεπε ο ένας τον άλλον. Ο ένας έφευγε για δουλειά και ο άλλος ερχόταν συναντιόμασταν μόνο στην πόρτα κι αν…
Με διαφορετικά ωράρια ο καθένας, δεν υπήρχε συνάντηση, οπότε, τώρα που βρεθήκάμε όλοι μαζί, θα λύσουμε όλα μας τα προβλήματα, είτε καλώς είτε κακώς… Γιατί υπάρχουν πολλά προβλήματα μεταξύ μας.
Έχει μπει ένα πρόγραμμα για όλους μας, άλλος γράφει, άλλος διαβάζει, εγώ τα κάνω όλα, γίνομαι και… νοικοκυρά, είπε ο Γιάννης Καπετάνιος για την καραντίνα.
Τώρα μπορώ να διαβάσω περισσότερο, αυτό μου άρεσε πάντα και το έκανα, κυρίως τα πρώτα 7 χρόνια που ασχολήθηκα με το θέατρο. Διάβαζα σχεδόν τα πάντα και τώρα ανακαλύπτω πράγματα που μου λείπανε και δεν θα μπορούσα να τα διαβάσω αν ήμουν στο τρέξιμο.
Τώρα βλέπω τηλεόραση, που δεν έχει τίποτα, νεκρή ζώνη, μόνο ειδήσεις, από το πρωί μέχρι το βράδυ, για τον κορονοϊό. Όλοι βγαίνουν και κάνουν επιστημονικές αναλύσεις, σενάρια, όμως κανένας δεν βρέθηκε να πει για τη δύναμη του θεού, να κάνει ομολογία πίστεως, ενώ τα κανάλια βομβαρδίζουν συνέχεια. Εγώ, ακόμα και διακοπές που πάω, την τρίτη εβδομάδα βαριέμαι, θέλω να γυρίσω πίσω, στην πολύβουη ζωή μου.
Γιάννης Καπετάνιος: «Εμένα ψυχολογική υποστήριξη είναι η προσευχή μου»
Τώρα ακούω ότι έγιναν 7.000 να τηλεφωνήματα για ψυχολογική υποστήριξη. Εμένα ψυχολογική υποστήριξη είναι η προσευχή μου. Κάθε βράδυ, κλείνομαι,απομονώνομαι στο δωμάτιό μου και προσεύχομαι, διαβάζω τους Χαιρετισμούς της Παναγίας και διάφορες άλλες προσευχές.
Έρχεται και ο Ζιζού μαζί μου, το σκυλάκι της συντρόφου μου. Κάθεται κι εκείνος δίπλα μου, με περιμένει και προσεύχεται κι αυτός.
Πριν από λίγες μέρες ο σκύλος είδε κάτι που εγώ δεν μπόρεσα να το δω.Όλες αυτές τις μέρες που κάνουμε προσευχές κάποια στιγμή σηκώθηκε, κοίταξε στη γωνία που έχουμε το εικονοστάσι, είχε τεντώσει το κορμί και τ’ αυτιά του, κοιτούσε τη γωνία ψηλά αρκετή ώρα…
Γρύλισε δύο φορές, που σημαίνει ότι είδε κάτι που εγώ δεν μπορούσα, αλλά ήταν κάτι καλό, γιατί αν ήταν κακό, θα γάβγιζε. Δεν ξέρω τι είδε… εδώ περνάνε ψυχές δίπλα μας. Εγώ πιστεύω πολύ σ’ αυτά, είχε πει ο Γιάννης Καπετάνιος.
Γιάννης Καπετάνιος: Η εξομολόγηση για τον θάνατο αδερφό του
Ήρθε και μου έκανε επίσκεψη,ο αδελφός μου οι ψυχές περνάνε από παντού, το νιώθεις…
Εγώ ένιωσα ότι ήταν εδώ ο αδελφός μου ο Θανάσης, ήρθε… αυτό ένιωσα, είχε πει ο Γιάννης Καπετάνιος. Μ’ εκείνον είχα ζήσει όλη μου τη ζωή, είχα πάει παντού μαζί του, στα καράβια, στην Αμερική. Ζούσαμε οι δυο μας, 12 χρόνια μαζί, στην Καλλιθέα.
Όποιος «φεύγει» δεν έρχεται πίσω, αλλά όταν έχεις ζήσει μ’ έναν άνθρωπο τόσα πράγματα, σου έχει δώσει τόσα, η απώλεια δεν ξεπερνιέται ποτέ.
Ακόμα, δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι «έφυγε» ο Θανάσης, γιατί τα τελευταία 3 χρόνια ήταν στη Χίο…, Δεν το έχω πιστέψει, γιατί ούτε στην κηδεία του πήγα, μόνο στο μνημόσυνο, έτσι, νομίζω ότι ακόμα ζει.Δεν πήγα στην κηδεία του αδελφού μου, γιατί παίζαμε στην Κρήτη, είχαμε περιοδεία με την παράσταση. Δεν μπορούσα να πάω…