Γιάννης Βούρος: Οι άγνωστες πτυχές της ζωής του
Ο Γιάννης Βούρος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Ιουνίου του 1955. Είναι Έλληνας ηθοποιός, σεναριογράφος και πολιτικός ενώ έχει δουλέψει και ως δημοσιογράφος. Μεγάλωσε στην πόλη της Νέας Φιλαδέλφειας με καταγωγή από τη Χίο και την Καβάλα.
Η σχέση του με το χρήμα όπως μου έχει εξομολογηθεί δεν είναι καλή καθώς κατά καιρούς όσα χρήματα έβγαλε τα επένδυσε στο θέατρο με αποτέλεσμα πολλές φορές να είναι ταπί και ψύχραιμος όπως και πολλοί συνάδελφοί του. Είναι ένας άνθρωπος που δεν περνά απαρατήρητος ενώ έχει βάλει πολύ ψηλά τον πήχη τόσο για τον ίδιο όσο και τους συνεργάτες του. Έχει όραμα, δουλεύει αγόγγυστα και είναι φανατικός οπαδός της ΑΕΚ ενώ λατρεύει το ποδόσφαιρο και τη μηχανή του.
Έκανε τα πρώτα του σχολικά βήματα στη Σχολή Χατζήβεη στη Νέα Φιλαδέλφεια ενώ συνέχισε τον κύκλο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων.
Κατά την παιδική και εφηβική ηλικία υπήρξε αθλητής του στίβου και ποδοσφαιριστής στα τμήματα της ΑΕΚ, ενώ κατά τα εφηβικά και φοιτητικά του χρόνια δραστηριοποιήθηκε στο παράνομο μαθητικό και φοιτητικό κίνημα.
Είναι απόφοιτος του τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και πτυχιούχος Δημοσιογραφίας-Δημοσιολογίας και της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου.
Υπήρξε πολιτικός συντάκτης στις εφημερίδες Αθηναϊκή και Ημερησία. Αργότερα παρουσίασε την ενημερωτική τηλεοπτική εκπομπή “Κάθε μέρα” στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως (Ε.Ι.Ρ.Τ.). Το 1977 υπήρξε συνιδρυτής του Θεάτρου της Άνοιξης μαζί με άλλους συντελεστές ηθοποιούς.
Διετέλεσε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ) από τον Μάρτιο του 2008 και υπεύθυνος για θέματα θεάτρου και κινηματογράφου στον τομέα πολιτισμού. Στις βουλευτικές εκλογές του 2009, εξελέγη στη Β’ Εκλογική Περιφέρεια Αθηνών με τον συνδυασμό του ΠΑΣΟΚ. Στη Βουλή των Ελλήνων εξελέγη Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων ενώ συμμετείχε σε άλλες κοινοβουλευτικές επιτροπές.[
Στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου 2012 συμμετείχε αλλά καταψηφίστηκε, με αποτέλεσμα να επιστρέψει στα καλλιτεχνικά. Από τον Μάιο του 2013 έως τον Αύγουστο του 2015 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, αντικαθιστώντας τον Σωτήρη Χατζάκη.
Στις δημοτικές εκλογές του 2019 εξελέγη δήμαρχος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνος.
Τα χρέη όπως ο ίδιος είχε πει το 2014 διολίσθαιναν από τη μια διοίκηση στην άλλη, καθώς καμία δεν είχε σταθεί επί της ουσίας στο πρόβλημα. Η πρόεδρος του ΚΘΒΕ, Μένη Λυσαρίδου, κι εγώ, παράλληλα με την παραγωγή καλλιτεχνικού έργου, μπήκαμε στη λογική να δούμε τι έχει συμβεί, ερχόμενοι –για πρώτη φορά– σε επαφή με τους αρμόδιους φορείς, και παράλληλα να διεκδικήσουμε όσα χρωστούν η πολιτεία και διάφοροι φορείς στο Κρατικό, απ’ την επιστροφή του ΦΠΑ και άλλα, που δεν τα διεκδίκησε ποτέ κανείς. Αυτά φτάνουν τα 2,8 εκατομμύρια ευρώ.
Γιάννης Βούρος: Η προσωπική του ζωή
Έχει υπάρξει παντρεμένος με την ηθοποιό Άννα Ανδριανού. Για πολλά χρόνια διατηρούσε δεσμό με τη μητέρα της παρουσιάστριας Μαρίας-Λουίζας Βούρου, αλλά χώρισαν πριν ακόμα εκείνη γεννηθεί. Παρ’ όλα αυτά, την αναγνώρισε σαν δικό του παιδί κι ενώ μετά από αρκετά χρόνια, έμαθαν την αλήθεια με τεστ DNA, οι δύο τους συνέχισαν να κρατούν άριστες οικογενειακές σχέσεις σαν πατέρας με κόρη.
Μετά από 21 χρόνια έγγαμου βίου ο Γιάννης Βούρος και η Λένα Κώνστα πήραν την απόφαση να τραβήξουν χωριστούς δρόμους.
Εκείνος έχει κάνει τρεις γάµους και έχει πάρει τρία διαζύγια. Το τελευταίο, πρόσφατα, από την επί 21 χρόνια σύζυγό του. Και μπορεί να μην μπορεί να δώσει συμβουλές για έναν πετυχημένο γάμο όµως μπορεί να πει πώς να διατηρήσεις εξαιρετικές σχέσεις µετά τον χωρισµό.
Ο Γιάννης Βούρος έχει πει δημόσια για τους γάμους του ( και είναι αλήθεια γιατί μου το έχει πει και ο ίδιος και οι γυναίκες του ) τα εξής: “Ποτέ δεν με αφορούσε ο γάμος, λόγω συγκυριών παντρευόμουν. Ωστόσο, η καθεμιά από τις πρώην γυναίκες μου και νυν κολλητές μου, με διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό, οπότε δεν μπορώ να πω ότι η Άννα (σ.σ. Αδριανού) και η Νταίζη (σ.σ. Σεμπεκοπούλου) δεν ήταν σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μου ή η Λένα, που ήμουν και τα περισσότερα χρόνια μαζί της και ζήσαμε ευτυχισμένες αλλά και δύσκολες στιγμές. Με τις παραγωγές, τα τρεξίματα, τις περιοδείες, η Λένα ήταν πάντα δίπλα μου. Δεν μπορείς όλα αυτά να τα αμφισβητήσεις ή να τα ακυρώσεις.Δεν εξαρτάται μόνο από μένα. Εξαρτάται και από την ποιότητα των συντρόφων που στάθηκαν πλάι μου. Ακούω πώς τελειώνουν άλλοι γάμοι και αναρωτιέμαι «Καλά, αυτοί οι άνθρωποι ήταν ποτέ μαζί; Πώς γίνεται να ξεσκίζονται έτσι; Να ξεφτιλίζει ο ένας τον άλλο στα περιοδικά και στα δικαστήρια, μπροστά στα παιδιά;». Είχα την τύχη να έχω καλές συζύγους”.
«Όταν ήταν τεσσάρων χρονών η Μαρία Λουίζα, ήρθε κάποια φίλη από ένα παιδικό πάρτι και μου λέει “επειδή είσαι φίλος, θέλω να σου πω κάτι”. Και μου είπε όπως ήταν οι μαμάδες μαζί και συζητούσαν για παιδιά, για σχέσεις, για το ποιος μοιάζει, είπε μία κυρία στη μαμά ότι η Μαρία Λουίζα δε μοιάζει στον Γιάννη. Και μέσα στην ευφορία της στιγμής, ίσως και για να κάνει το κομμάτι της, εκείνη απάντησε “Ακόμα και αν μοιάζει στον Πέτρο ή στον Κώστα… ο Γιάννης το αναγνώρισε”.
Εκεί μπήκε ένα σαράκι, να διεκδικώ ένα dna που με δικηγόρους είχα αποφασίσει να το σκίσουμε και να μη μάθει ποτέ κανείς τίποτα, παρά μόνο να το ξέρουμε, απλά επειδή πριν κλείσω τα μάτια μου ήθελα να το ξέρω. Βεβαίως μέχρι που ενηλικιώθηκε η Μαρία Λουίζα, όλες τις φορές που εγώ το θέλησα απορρίφθηκε από την άλλη πλευρά.
Κάποια στιγμή χαθήκαμε και όταν πια η Μαρία Λουίζα έγινε 20 χρονών, εκεί επάνω που συζητώντας και ξανασμίγοντας τη σχέση μας με πολύ συγκινητικό τρόπο, το συζητήσαμε και το λέω προς τιμήν της μου λέει “μπαμπά αύριο πάμε για dna οι δυο μας”».
Για τον Στέφανο και για το πρόβλημα που έχει στα άκρα του είχε πει και σε μένα: «Είμαι πολύ περήφανος για τον Στέφανο, είναι το καμάρι της οικογένειας. Ένα παιδί που καθίσαμε απέναντί του και του είπαμε “ή θα γίνεις παράδειγμα προς μίμηση ή θα σε λυπάται η κοινωνία”. Τελικά ο Στέφανος μεγάλωσε σαν παράδειγμα προς μίμηση, με τις σπουδές του, τις κοπέλες του, τα αυτοκίνητά του. Έκανε μεταπτυχιακό, με τα ποδόσφαιρά του, με το κολύμπι του, με τη συμμετοχή του στην κοινωνία σαν ενεργό κύτταρο».
Ο ίδιος λέει: «Υπάρχει το αθλητικό κομμάτι που είναι αυτονόητο. Επίσης προάγεται μια οικονομική ανάπτυξη της πόλης. Υπάρχουν μελέτες που δεν θέλω να αποκαλύψω ακόμα για τα κέρδη που θα υπάρχουν στα καταστήματα σε κάθε παιχνίδι της ομάδας. Το πολιτιστικό κομμάτι επίσης. Το μουσείο θα έχει κάθε μέρα επισκέψεις από σχολεία, συλλόγους κλπ.
Και πάνω απ’ όλα είναι η ιστορική μνήμη και ο συμβολισμός της ΑΕΚ για τη Φιλαδέλφεια. Το γήπεδο πρέπει να γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος για να χτιστεί το brand name της Φιλαδέλφειας».