Οι Αρχαίοι Έλληνες δεν έκαναν δερματοστιξία (τατουάζ) πάνω στο σώμα τους, όμως έκαναν σε όποιον ήθελαν να εξευτελίσουν ή ήταν αποδεικτικό στοιχείο ότι ανήκαν σε κάποιον, όπως γίνεται σήμερα με το σημάδεμα των ζώων.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο το 480 π.Χ. πριν από τη μάχη των Θερμοπυλών μερικοί Έλληνες εμήδισαν πήγαν δηλαδή με τους Μήδους (Πέρσες ). Σύμφωνα με το συνέδριο των Ελληνικών πόλεων, οι Έλληνες εκείνοι οι οποίοι μήδισαν από ανάγκη δεν θα τιμωρούνταν, ενώ εκείνοι που συμμάχησαν με τους Πέρσες από δειλία ή με τη θέλησή τους θα τιμωρούνταν σκληρά και παραδειγματικά.
Οι Θηβαίοι με αρχηγό το Λεοντιάδη μόλις είδαν ότι υπερτερούσαν οι Πέρσες αποχώρησαν από τους Έλληνες και προσχώρησαν στο στρατόπεδο των Περσών, δίνοντάς τους γη και ύδωρ. Το αποτέλεσμα ήταν να σωθούν στην αρχή, όμως μόλις παρουσιάστηκαν στο βασιλιά των Περσών, άλλους τους σκότωσαν, τους περισσότερους όμως τους στιγμάτισαν για το λόγο ότι αυτοί που πρόδωσαν την πατρίδα τους, θα πρόδιδαν και στη συνέχεια τους ίδιους. Έτσι μετά την ήττα των Περσών οι στιγματισμένοι ήταν δύσκολο να επιστρέψουν στην Θήβα.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο όταν οι Αθηναίοι νίκησαν σε Ναυμαχία τους Σαμίους, στιγμάτισαν τους αιχμαλώτους με «σάμαινα» που ήταν το κεφάλι γουρουνιού και έμοιαζε με πλοίο Σαμιώτικο. Στη συνέχεια όμως οι Σάμιοι, με αρχηγό τον Μέλισσο αφού νίκησαν τους Αθηναίους σε ναυμαχία για να τους εξευτελίσουν τους στιγμάτισαν στο μέτωπο με μία κουκουβάγια. Αργότερα βέβαια ο Περικλής κατέστρεψε την Σάμο.
Επίσης αν κάποιος δούλος δραπέτευε από τον αφέντη του και τον συλλάμβαναν, του έκαναν τατουάζ το σύμβολο του αφεντικού του, έτσι στη συνέχεια θα ήταν πολύ εύκολος ο τρόπος εντοπισμός του.
Αναφέρεται επίσης ότι ο δούλος του Διογένη μην μπορώντας να τον αντέξει δραπέτευσε. Οι φίλοι του Διογένη τον συνέλαβαν και είπανε στον Διογένη να του κάνουν τατουάζ για να τον τιμωρήσουν.
Ο Διογένης όμως αρνήθηκε και είπε : «Ένας δούλος μπορεί να ζήσει χωρίς το Διογένη, ο Διογένης χωρίς τον δούλο του δεν μπορεί να ζήσει».
