Γκρέις Κέλι: Όλα όσα δεν γνωρίζατε για τη ζωή της
Μία από τις πιο λαμπερές γυναίκες του Χόλυγουντ υπήρξε η μυθική Γκρέις Κέλι, με την απαράμιλλη ομορφιά, τιμημένη με Όσκαρ και όνειρο δεκάδων χιλιάδων ανδρών. Πριγκίπισσα στη ζωή και στην οθόνη, η οποία μάγεψε με τον παραμυθένιο γάμο της όλο τον κόσμο. Μια γυναίκα που πολλοί μπορεί να νομίζουν ότι έζησε ζωή βγαλμένη από παραμύθι, αλλά, δεν ήταν πάντα στρωμένη με ροδοπέταλα η ζωή της.
Ήταν κόρη αυτοδημιούργητου εκατομμυριούχου, το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά, μεγαλώνει στην αριστοκρατική Φιλαδέλφεια. Ο πατέρας της – που ήταν Ολυμπιονίκης στην κωπηλασία- προσπαθεί να της καλλιεργήσει την αγάπη για τον αθλητισμό, αλλά χωρίς η μικρή Γκρέις να καταφέρει να έχει ιδιαίτερες επιδόσεις. Γενικά, όμως, δυστυχώς γνωρίζει περισσότερο την αδιαφορία παρά το ενδιαφέρον των γονιών της.
Μπαίνοντας στην εφηβεία, η ανάγκη της να είναι το επίκεντρο της προσοχής, την οδηγεί στους κύκλους ενός ερασιτεχνικού θεατρικού εργαστηρίου. Τελειώνοντας το σχολείο πηγαίνει στη Νέα Υόρκη όπου και γράφεται στην American Academy of Dramatic Arts. Παράλληλα αρχίζει να δουλεύει ως μοντέλο και να παίζει τους πρώτους μικρούς ρόλους της στο θέατρο και στην τηλεόραση. Ο ανδρικός πληθυσμός είναι γοητεύμενος από τη “βασίλισσα του χιονιού”, όπως αποκαλούσε ειρωνικά ο Άλφρεντ Χίτσκοκ – την αγαπημένη του ηρωίδα. Ο πατέρας όμως της Γκρέις, έχει μεγαλεπίβολα σχέδια για την κόρη του. Ένας επιτυχημένος γάμος της, θα έκανε την ελίτ της Φιλαδέλφειας να ξεχάσει πως εκείνος ήταν κάποτε χτίστης. Η Γκρεις δεν θέλει να του χαλάσει το χατίρι. Διαθέτει, άλλωστε, όλες τις προδιαγραφές της ιδανικής νύφης. Μιλά με εξαίσια βρετανική προφορά και φέρεται σαν μικρή κυρία.
Γκρέις Κέλι: Ο 1ος γάμος και ο ερχομός των παιδιών της
Όλοι οι προβολείς πέφτουν πάνω της. Οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί του Χόλιγουντ ξεχωρίζουν αμέσως όχι μόνο τη χαρισματική σκηνική της παρουσία, αλλά και τις υποκριτικές της δυνατότητες.
Εργάζεται στο Χόλιγουντ για έξι χρόνια, γυρίζοντας 11 ταινίες. Και κατατάσσεται στις πιο πολυαγαπημένες πρωταγωνίστριες του.
Το 1955, στο φεστιβάλ των Καννών, ως επίσημη προσκεκλημένη, γνωρίζει τον πρίγκιπα Ρενιέ Γ’ του Μονακό, ο οποίος την ερωτεύεται. Επιστρέφοντας στην Αμερική γυρίζει μια ακόμα ταινία που φάνηκε προφητική – “Ο κύκνος”( “The Swan”) όπου υποδύεται μια πριγκίπισσα.
Και ξεκινά ένα ειδύλλιο ανάμεσα σε υπερατλαντικά τηλεφωνήματα και ινκόγνιτο επισκέψεις του πρίγκιπα στην Αμερική για να δει την αγαπημένη του. Ο Ρενιέ, στο πρόσωπο της Γκρέις, βρίσκει την ιδανική σύντροφο- πανέμορφη, εντυπωσιακή, ένας κινηματογραφικός μύθος. Για εκείνη, είναι ένας γοητευτικός άνδρας που με τον τίτλο του, μπορεί να πραγματοποιήσει όλες της τις επιθυμίες. Εκείνη την περίοδο, τα οικονομικά του Μονακό δεν είναι καθόλου ανθηρά. Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ευρώπη είναι αρκετά ανασφαλής και το καζίνο του Μόντε Κάρλο πάσχει από έλλειψη πελατών και το rien ne va plus κυριαρχεί. Η Γκρέις είναι η καλύτερη ευκαιρία για τον Ρενιέ για να προσελκύσει το καινούργιο χρήμα της Νέας Ηπείρου. Σύμφωνα με το βιογράφο της σταρ, ο πατέρας της, Τζακ Κέλι, πιστεύει ότι ο Ρενιέ θέλει να παντρευτεί την κόρη του για την περιουσία της. Οι υποψίες του αποδεικνύονται βάσιμες καθώς ο πρίγκιπας ζητά 2 εκατομμύρια δολάρια για προίκα. “Δεν θα ήθελα να παντρευτώ κάποιον που θα νιώθει μειονεκτικά απέναντί μου. Ο πρίγκιπας δεν θα γίνει ο κύριος Κέλι’” λέει η Γκρέις και αποδέχεται την πρόταση γάμου.
Ο πατέρας της συνειδητοποιεί πως η πρόταση αυτή είναι συμφέρουσα γιατί κάνοντας γαμπρό έναν πρίγκιπα, ανεβαίνει ψηλότερα σκαλιά από τη σνομπ κοινωνία της Φιλαδέλφεια.
Την Πρωτοχρονιά του 1956 ανακοινώνονται επίσημα οι αρραβώνες τους και η “Υψηλή Κοινωνία” (Ηigh Society) είναι η τελευταία ταινία της Γκρέις.
Στις 19 Απριλίου της ίδιας χρονιάς γίνεται ο γάμος της με τον Ρενιέ. Ο γάμος της Γκρέις και του Ρενιέ γίνεται το απόλυτο κοσμικό γεγονός του 1956. Η τελετή είναι υπέρλαμπρη. Η νύφη φορά δαντέλα ηλικίας 125 ετών και το νυφικό της σχεδιάζει η Έλεν Ρόουζ- η αγαπημένη ενδυματολόγος του Χόλιγουντ.
Η νέα πριγκίπισσα του Μονακό, επιτρέπει στην εταιρία της “MGM”, να κινηματογραφήσει κατ’αποκλειστικότητα τη λαμπρή τελετή- που αργότερα προβλήθηκε στην Αμερική σαν ταινία- ως αντάλλαγμα για το “σπάσιμο” του συμβολαίου της.
Με την αριστοκρατική της φινέτσα και τη μυθική κομψότητα, ανοίγουν σιγά-σιγά, οι πόρτες των ευρωπαϊκών ανακτόρων και το πριγκιπάτο του Μονακό, ανακτά τη χαμένη του αίγλη.
Αποκτά τρία παιδιά, την Καρολίνα, τον Αλβέρτο και τη Στεφανί κι αναπτύσσει ένα πλούσιο φιλανθρωπικό έργο.
Με τον ερχομό του πρώτου της παιδιού σηματοδοτείται ο οριστικός αποχαιρετισμός των λαμπρών προβολέων του Χόλιγουντ.
Τα πρώτα χρόνια με τον Ρενιέ αποδεικνύονται πραγματικά ευτυχισμένα. Τα παιδιά γίνονται η μεγάλη λατρεία της Γκρέις.
Μέσα από τις γυαλιστερές σελίδες περιοδικών, η ζωή της οικογένειας μοιάζει ειδυλλιακή. Τα παιχνίδια με τη μητέρα τους, η ενασχόληση με τα σπορ -όπως ιππασία, σκι, τέννις- οι εκδρομές κι οι κρουαζιέρες είναι στις καθημερινές τους δραστηριότητες.
Καθώς, λοιπόν, δεν επιστρέφει ποτέ στη μεγάλη οθόνη, υποστηρίζει την καλλιτεχνική άνθιση στο Μονακό ιδρύοντας το “Ίδρυμα Πριγκίπισσα Γκρέις”. Σκοπός της ήταν να βοηθά όλους τους καλλιτέχνες και τεχνίτες της περιοχής. Καταφέρνει, επίσης, να διεκδικήσει το δικαίωμα στην ανάγνωση ποιημάτων στο θέατρο, όπως και το σχολιασμό σε σειρά ντοκιμαντέρ. Ο τίτλος ήταν : “Τα παιδιά της Οδού Θεάτρου” (“The children of the Theater Street”). Από τη στιγμή που γίνεται μητέρα, ευαισθητοποιείται ιδιαίτερα για τα παιδιά που έχουν ανάγκη. Γι’αυτό το λόγο φροντίζει κάθε χρόνο να διοργανώνει γιορτή για τα ορφανά και να κάνει διάφορες φιλανθρωπίες.
“Κάθετί μπορεί να επιτευχθεί με σκληρή δουλειά, υπομονή και ειλικρίνεια” πιστεύει η Γκρείς.
Γκρέις Κέλι: Η αποβολή που της τσάκισε τη ζωή
Για πολλούς, η Χολλυγουντιανή ντίβα, η γκλάμορους Γκρέις δίνει την εντύπωση της απόμακρης, ψυχρής γυναίκας. Η αγαπημένη της φίλη, Τζόαν Ντέιλ, αποκαλύπτει στο βιβλίο της “Οι μέρες μου με την πριγκίπισσα Γκρεις του Μονακό” (“My Days with Princess Grace of Monaco” by Joan Dale) ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο της πριγκίπισσας. Μια ζεστή, τρυφερή, ανθρώπινη γυναίκα που ενώ μπορούσε να έχει χαβιάρι και φουά γκρα, η ίδια δείχνει προτίμηση σε ένα απλό σάντουιτς με φυστικοβούτυρο. Στην καθημερινότητά της προτιμά την απλότητα, δε χρησιμοποιεί πολύ make up, δε φορά ιδιαίτερα κοσμήματα κι επιλέγει κυρίως το casual ντύσιμο.
Η Τζόαν Ντέιλ εξιστορεί στο βιβλίο της ένα περιστατικό που δείχνει πόσο την είχε εντυπωσιάσει η απλότητα της εντυπωσιακής πριγκίπισσας. Λέει χαρακτηριστικά πως λίγες εβδομάδες πριν χάσει τη ζωή της, την είδε να φορά ένα παλτό που είχε αγοράσει 30 χρόνια πριν. Από την εποχή δηλαδή που κερδίζει χρήματα με την υποκριτική. Εκτός αυτού, και στις τρεις εγκυμοσύνες της φορά τα ίδια φορέματα, και δεν την ενδιαφέρει να αγοράζει κάθε φορά καινούργια. Το ίδιο απλός, είναι και ο σύζυγός της, πρίγκιπας Ρενιέ. Το πριγκιπικό ζευγάρι, προτιμά, για παράδειγμα να μένει σε ένα δωμάτιο μεγέθους κανονικού σπιτιού και όχι παλατιού 200 δωματίων.
Η φίλη της Γκρέις, μιλά επίσης για μια από τις εξαιρετικά δύσκολες φάσεις που αντιμετώπισε το λαμπερό ζευγάρι. Το 1963, η πριγκίπισσα έχει μία αποβολή, γεγονός που τη συγκλονίζει καθώς επιθυμεί πολύ να αποκτήσει και τέταρτο παιδί.
Τα χρόνια κυλούν, τα παιδιά μεγαλώνουν μαζί τους και η Γκρέις.
Το 1976, όταν πλησιάζει τα 47α της γενέθλια, η Γκρέις διαπιστώνει την οδυνηρή αλλαγή στο πρόσωπο και στο σώμα της εξαιτίας της εμμηνόπαυσης. Η ορμονοθεραπεία στην οποία υποβάλλεται δεν έχει αποτελέσματα. Τα χαρακτηριστικά του άλλοτε πανέμορφου προσώπου της αλλοιώνονται, καθώς εκείνη παίρνει περισσότερα από δέκα κιλά. Επισκέπτεται γιατρούς στο Παρίσι, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.
Γκρέις Κέλι: Ο δύσκολος γάμος της
Εκεί συναντά τη φίλη της, συγγραφέα Γκουέν Ρόμπινς που γράφει βιβλίο για τη ζωή της. Της αποκαλύπτει πολλά από τα μυστικά της. Ανάμεσά τους και το ότι η σχέση της με τον Ρενιέ δεν είναι η ιδανική όπως προοιώνιζε η κινηματογραφική ένωσή τους. Οι ψίθυροι άλλωστε τον θέλουν να έχει ερωμένες και όταν μάλιστα δεν είναι σε καλή διάθεση να απέχει έτη φωτός από τον ιδανικό σύζυγο. “Ξέρεις, έχω φτάσει σε σημείο να νιώθω πολύ δυστυχισμένη σ’αυτόν το γάμο. Ο άντρας μου δεν μου δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον.” αποκαλύπτει.
Η πριγκίπισσα περνά τον περισσότερο καιρό της στο Παρίσι, στην Αβενί Φος, προσέχοντας την κόρη της Καρολίνα που σπουδάζει εκεί. Οι φίλοι της την προτρέπουν να κάνει έκθεση με τα κολάζ των λουλουδιών της στην γκαλερί Drouant. Οι συνθέσεις της από νεκρά λουλούδια πωλούνται σε πολύ καλή τιμή και η Γκρέις είναι ιδιαίτερα χαρούμενη με τα θετικά σχόλια για την τεχνική της. Ο Ρενιέ ταξιδεύει μέχρι το Παρίσι για να παραστεί στα εγκαίνια και με μια του κίνηση της τα χαλά όλα. Σύμφωνα με τη βιογράφο της πριγκίπισσας, παίρνει μερικά πέταλα από τα λουλούια του τραπεζιού, τα κολλάει σε ένα πιάτο και το σηκώνει στον αέρα ανακοινωνόνντας στον κόσμο που παραβρισκόταν, ξεκαρδισμένος :”Επωλήθη για τριακόσια γαλλικά φράγκα!” Όλοι γελούν, μαζί τους αναγκαστικά και η Γκρέις. Είναι φανερό πως ο Ρενιέ μοιάζει να ζηλεύει τη λάμψη της συζύγου του. Η άλλοτε ρομαντική σχέση τους έχει μετατραπεί σε μια συγκαλυμμένη αντιπαλότητα.
Στο βιβλίο του Ρόμπερτ Λέισι “Γκρέις” αποκαλύπτεται τι εκμυστηρεύτηκε σε μία πλειστάκις διαζευγμένη φίλη της όταν τη ρώτησε αν της έχει ποτέ περάσει από το μυαλό το διαζύγιο. Η Γκρέις λοιπόν, της απαντά: “Στη δική μου περίπτωση αυτά που ορκιστήκαμε στην εκκλησία ισχύουν. Αν είχα επιλογή, θα έπαιρνα διαζύγιο. Δεν την έχω.” Οι όροι του προγαμιαίου συμβολαίου που είχε υπογράψει, ορίζει ότι σε περίπτωση διαζυγίου θα χάσει τα παιδιά της. Αυτό σίγουρα δεν το αντέχει.
Σύμφωνα με το συγγραφέα του βιβλίου “Grace”, Ρόμπερτ Λέισι, η πριγκίπισσα έχει ανακαλύψει εκτός από τα λουλούδια, τις προσευχές και το ποτό και κάτι ακόμα για να ξεχνά τον ψυχρό Ρενιέ και τα ανυπάκουα παιδιά της.
Άγνωστα στοιχεία από την προσωπική ζωή της Γκρέις Κέλι
Πολλές βιογραφίες της Γκρέις έριξαν λάσπη στη μυθική της εικόνα, με ή χωρίς αποδείξεις. Τα φημολογούμενα φλερτ της αρκετά… Όπως με τον 29χρονο Τζόφρι Μάρτιν Φιτζέραλντ. Ψηλός, όμορφος και υψηλόβαθμο στέλεχος επιχείρησης. Είναι Φεβρουάριος του 1980. Επιβιβάζεται στο Κόνκορντ για Νέα Υόρκη. Φτάνει στη θέση του και τη βρίσκει γεμάτη σακούλες με ψώνια. Ρωτά την κυρία με το μεταξωτό τουρμπάνι και τα μαύρα γυαλιά στο διπλανό κάθισμα, αν είναι δικές της οι τσάντες. Εκείνη κοκκινίζει, του ζητά συγγνώμη και τις παίρνει από τη θέση του. Έρχεται η ώρα του δείπνου και ο Φιτζέραλντ παρατηρεί τη συνεπιβάτιδά του να τρώει με όρεξη το χαβιάρι της. Σπεύδει, λοιπόν, να της προσφέρει το δικό του. Ξεκινούν συζήτηση για το χαβιάρι. Ή το λατρεύεις ή δεν το αντέχεις, συμφωνούν γελώντας. Σύντομα ξεκινούν να συζητούν για τη ζωή τους. Όταν τη ρωτά πού μένει, εκείνη του απαντά “Στο Μονακό”. Η τυχαία αυτή συνάντηση έχει και συνέχεια. Βρίσκονται συχνά στη Νέα Υόρκη, πηγαίνουν σε εστιατόρια με μεγάλες παρέες. Το αγαπημένο τους είναι το Mc Mullen’s. Στο τέλος της βραδιάς φεύγουν πάντα μόνοι τους.
Ο Φιτζέραλντ, δεν ήταν το πρώτο φλερτ της πριγκίπισσας. Είναι, όμως, εκείνο που ολοκληρώνεται.
“Νόμιζα ότι θα μισούσε τα επιπλέον κιλά μου, αλλά απ’ότι φαίνεται δεν τον νοιάζουν καθόλου.” εξομολογείται στη Ρόμπινς. Ο Φιτζέραλντ και η Γκρέις έχουν αρκετά κοινά. Είναι επαγγελματίες ταξιδιώτες, τους αρέσει να ανταλλάσουν συμβουλές για το τζετ λαγκ και για θέματα διατροφής.
Εκτός από εκείνον, είχε και άλλους νεαρούς φίλους… Μεγάλη της αδυναμία, ο Ρόμπερτ Ντόρνχελμ, ο νεαρός σκηνοθέτης που γνωρίζει το 1976, όταν εκείνη ήταν 46 κι αυτός 30. Ρουμάνος με αυστριακή παιδεία κι αντισυμβατική εμφάνιση – μακριά μαλλιά και ρούχα ροκ τραγουδιστή. Έχει τη μοναδική ικανότητα να λέει στην Γκρέις τα πιο μοναδικά πράγματα και να την αποσυντονίζει : “ Όλα αυτά τα νεκρά λουλούδια με τα οποία έχεις εμμονή, δεν σου θυμίζουν τη ζωή σου;” τη ρωτά.
Η Γκρέις νιώθω να ανανεώνεται μαζί του. Το ζευγάρι συναντιέται για πρώτη φορά με την ευκαιρία ενός ντοκιμαντέρ που γυρίζει ο Ντόρνχελμ στο Μονακό και στο οποίο εμφανίζεται η πριγκίπισσα. Η προοπτική να επιστρέψει στον κινηματογράφο τη δελεάζει και η γνώμη του Ρενιέ δεν την απασχολεί καθόλου.
Το 1976, ο Τζον Κάρολ, διοργανωτής του πολιτιστικού φεστιβάλ του Εδιμβούργου, την προσκαλεί να διαβάσει ποιήματα για το κοινό. Η εμφάνισή της έχει τεράστια επιτυχία.
Για τα επόμενα έξι χρόνια εμφανίζεται ανά τον κόσμο διαβάζοντας ποιήματα. Ο Ντόρνχελμ, ο Φιτζέραλντ και ένα άλλο της φλέρτ, ο Τζιμ Μακ Μούλεν- Νεουορκέζος εστιάτορας- τη συνοδεύουν παντού.
Οι φίλες της πριγκίπισσας φημολογείται πως αποκαλούν τους νεαρούς “τα boys της Γκρείς”. Η Γκουέν Ρόμπινς γράφει” To μόνο που ήθελε τότε η πριγκίπισσα ήταν το ατελείωτο γκλάμουρ. Αυτοί οι νεαροί της το παρείχαν.”
Η Γκρέις πλησιάζει τα πενήντα και ζει πλέον με τους δικούς της όρους. Εγκαινιάζει το θέατρό της στο Μόντε Κάρλο, ελπίζοντας πως θα εμφανιστεί στη σκηνή του.
Το 1981, στο Γκόλντσμιθ Xoλ του Λονδίνου, η πριγκίπισσα Κέλι προσκαλείται για να διαβάσει ποιήματα. Είναι η πρώτη δημόσια εμφάνιση της Λαίδη Νταιάνα Σπένσερ ως αρραβωνιαστικιάς του πρίγκιπα Καρόλου. Η δεκαεννιάχρονη, τότε, μέλλουσα σταρ του γαλαζοαίματου κόσμου, είναι απαρηγόρητη γιατί με τη λανθασμένη επιλογή φορέματος της, είχε προκαλέσει την προσοχή των media. Η Γκουεν Ρόμπινς, βιογράφος της πριγκίπισσας του Μονακό, περιγράφει τη σκηνή με την πριγκίπισσα Γκρέις να πιάνει το πρόσωπο της Νταιάνα και να της λέει: “ Απλώς μην ανησυχείς. Ούτως ή άλλως η κατάσταση θα χειροτερέψει” .
Λίγο πριν το μοιραίο δυστύχημα που στοιχίζει τη ζωή της πριγκίπισσας, ζητά από την επιστήθια φίλη της να τη συγχωρέσει επειδή θεωρούσε ότι την είχε επιβαρύνει με τα προβλήματά της. Η Τζόαν γράφει πως η αδικοχαμένη Γκρέις νοιώθει πολλές φορές στο παλάτι σαν φυλακισμένη μέσα σε ένα χρυσό κλουβί.
Όταν συνειδητοποιεί πως η κόρη της, Καρολίνα, είναι δυστυχισμένη με το γάμο της με τον Φιλίπ Ζινό, την συμβουλεύει να πάρει διαζύγιο. Κι ας πηγαίνει κόντρα στην Καθολική της πίστη. Ύστερα από χρόνια, η σχέση της με τον Ρενιέ μπαίνει στη σωστή τροχιά. Τα κοινά τους ενδιαφέροντα και οι ανησυχίες για τα παιδιά τους, τους φέρνουν πιο κοντά.
Η δεκαεπτάχρονη ατίθαση κόρη τους Στεφανί, είναι ερωτευμένη με τον Πωλ Μπελμοντό, γιο του διάσημου Γάλλου ηθοποιού.
Ζητά από τους γονείς της να της επιτρέψουν να φύγει διακοπές μαζί του στην Αντίγκουα. Εκείνοι είναι ιδιαίτερα ανεκτικοί και την αφήνουν να πάει. Στην Καρολίνα δεν επέτρεψαν ποτέ κάτι τέτοιο.
Δυστυχώς, η ανοχή τους φέρνει αντίθετα αποτελέσματα και η Στεφανί ανακοινώνει ότι δεν πρόκειται να παρακολουθήσει το Ινστιτούτο Σχεδίου Μόδας στο Παρίσι. Αυτό που επιθυμεί είναι να γίνει οδηγός σε αγώνες ταχύτητας όπως ο αγαπημένος της Πωλ.
“Την επόμενη μέρα θα πας στο Παρίσι και αυτή είναι η τελευταία μας κουβέντα.” της ανακοινώνει η Γκρέις.
Γκρέις Κέλι: Ο άδοξος θάνατός της
Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 1982. Η Γκρέις Κέλι οδηγεί το καφέ Rover της στους λόφους έξω από το Μονακό. Στο μέρος που γυρίστηκε το “Κυνήγι του κλέφτη.” Με τη διαφορά πως τώρα στη θέση του συνοδηγού, αντί για τον Κάρυ Γκραντ, κάθεται η θυμωμένη Στεφανί.
Η πριγκίπισσα είχε ειδοποιήσει το σοφέρ της στο Roc Agel πως θα οδηγούσε η ίδια την κόρη της μέχρι το Μονακό. Από εκεί θα ξεκινούσε το ταξίδι της για τη σχολή της στο Παρίσι. Προβάλει στο σοφέρ τη δικαιολογία πως το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου πρέπει να παραμείνει ελεύθερο ώστε να μην τσαλακωθούν τα φορέματα της Στεφανί. Η αλήθεια ήταν πως ήθελε να πει ορισμένα πράγματα στην κόρη της, πριν φύγει για το Παρίσι, που δεν ήθελε να τα ακούσει κανείς.
Φτάνοντας στο σημείο του δρόμου με τις επικίνδυνες στροφές, η Γκρέις βλέπει μέσα στον καθρέφτη ένα φορτηγό που την ακολουθεί.
Μια ξαφνική ζαλάδα που αισθάνεται και ο οδηγός του φορτηγού παρατηρεί το Rover να χάνει φευγαλέα τη σταθερότητα της πορείας του και να ξύνει τους βράχους. Το αυτοκίνητο βγαίνει ξαφνικά από το δρόμο και πέφτει στο κενό. Το ασθενοφόρο βρίσκει την Γκρέις χωρίς ίχνος εξωτερικής αιμορραγίας, αλλά αναίσθητη. Η Στεφανί, σε κατάσταση σοκ, αλλά χωρίς σοβαρά τραύματα, βγήκε από το αυτοκίνητο από την πόρτα του οδηγού, αφού η άλλη είχε μπλοκάρει. Έτσι δημιουργήθηκε ο μύθος που ήθελε εκείνη οδηγό στη μοιραία διαδρομή. Η κατάστασή της διαπιστώνεται εξ’αρχής ως μη αναστρέψιμη. Στην αξονική τομογραφία που υποβάλλεται, διαπιστώνεται ότι έχει υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτό εξηγεί την απώλεια ελέγχου στη στροφή αλλά και εγκεφαλικές κακώσεις από τη σύγκρουση.
Οι φήμες οργιάζουν και τα άσχημα νέα ταξιδεύουν παντού. Εικοσιτέσσερις ώρες μετά το δυστύχημα, ο γιατρός της Γκρέις εξηγεί με βαριά φωνή στους Γκριμάλντι πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα για την πριγκίπισσα. Μετά από ένα σύντομο οικογενειακό συμβούλιο, τα μηχανήματα που την κρατούν στη ζωή σβήνουν.
Η Γκρέις Κέλι και ο πρίγκιπας Ρενιέ έδειχναν το πιο ασταφτερό ζευγάρι της εποχής τους. Η αλήθεια πίσω από τη μαγική εικόνα είναι σαφώς λιγότερα γοητευτική.
Τί ήταν όλες αυτές οι φήμες; Ψέματα ή αλήθεια; Πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός σπιτιού, ποτέ κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τί πραγματικά συμβαίνει. Όσο για το “κλειδί” της ευτυχίας; Δε βρίσκεται απαραίτητα ούτε στον πλούτο, ούτε στη δόξα και στην εξουσία.
