Αληθινή Ιστορία: Διέκοψαν την εγκυμοσύνη της για ιατρικούς λόγους
Μία συνάδελφος, αναγκάστηκε να διακόψει την εγκυμοσύνη της, για ιατρικούς λόγους. Δυστυχώς το μωρό της διαγνώστηκε με δισχιδή ράχη. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μία ανωμαλία του νευρικού συστήματος, που δεν έχει θεραπεία. Οδηγεί σε παράλυση και προκαλεί σοβαρές δυσλειτουργίες στη ζωή του μωρού.
Έχοντας δύο υγιή παιδιά σκέφτηκα πόσο δύσκολο και τραγικό ήταν αυτό που της συνέβη. Σκέφτηκα πόσο τυχερή ήμουν που είχα δύο καλές εγκυμοσύνες και που όλα πήγαν καλά. Μερικούς μήνες μετά ήμουν έγκυος και περίμενα πως και πως να έρθει το τελευταίο παιδάκι στην ζωή μας και να ολοκληρώσει την οικογένεια μας. Δύο μέρες πριν τα Χριστούγεννα θα πήγαινα στον υπέρηχο ανατομίας, ακριβώς στα μισά της εγκυμοσύνης. Θυμάμαι την αυτοσυγκράτησή μου, καθώς σκεφτόμουν ότι εκεί θα μάθαινα για την υγεία του μωρού και αν όλα ήταν καλά, θα μάθαινα και το φύλο. Είχα ένα καλό χαρτί στο χέρι μου, αν η αποβολή πρώτη τριμήνου μπορεί να θεωρηθεί κάτι καλό. Αυτή ήταν η τέταρτη εγκυμοσύνη μου και προσπαθούσα να εκλογικεύσω τους φόβους μου. Αφού είχα πίσω μου μια αποβολή, αυτή η εγκυμοσύνη θα ήταν καλή. Έτσι λένε οι στατιστικές εδώ στην Αγγλία. Μία στις τέσσερις εγκυμοσύνες θα καταλήξει σε αποβολή.
Πήγα στο ραντεβού μόνη μου και τότε ο κόσμος για μένα σταμάτησε. Τον Ιανουάριο του 2021 εγώ και ο άντρας βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα δίλημμα που δεν θα έπρεπε ποτέ κανένας άνθρωπος να αντιμετωπίσει. Μετά από πολλές εξετάσεις κληθήκαμε να αποφασίσουμε στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης μου, αν θα συνεχίζαμε την κύηση μέχρι την γέννα ή αν θα διακόπταμε την εγκυμοσύνη, γιατί το μωρό μας είχε πολλαπλές ανωμαλίες στην ανάπτυξή του. Σε εκείνο τον υπέρηχο της β επιπέδου, δύο μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ήθελα τόσο πολύ να μου πουν ότι το μωράκι μου είναι υγιές. Η γιατρός δεν μιλούσε, μόνο κοίταγε την οθόνη και ξανακοίταγε. Στο τέλος μου είπε ότι έχει ανησυχίες για το μωρό και με παρέπεμψε σε εξετάσεις για επιβεβαίωση.
Το απίστευτο μιας αληθινής ιστορίας: Το μωρό της έπασχε από δισχιδή ράχη και αναγκάστηκε να διακόψει την εγκυμοσύνη
Οι μέρες εκείνες ήταν οι χειρότερες της ζωής μου. Ήμουν σε τέλμα. Δεν ήξερα τι να κάνω και δεν μπορούσα να πιστέψω την συμφορά που έπεσε πάνω μας, μου ήταν αδύνατο να πάρω μια απόφαση. Και οι δύο επιλογές ήταν φρικτές. Η μία επιλογή ήταν να σταματήσω την ζωή του μωρού με μια ένεση στην καρδιά της. Η άλλη επιλογή ήταν να γεννήσω ένα μωρό άρρωστο και να ξεκινήσουν τα χειρουργεία που θα χρειαζόταν. Όταν μου έδωσε την πλήρη διάγνωση για το μωρό μου, μηνιγγομυελοκήλη και υδροκεφαλία, μερική νεφρική αγενεσία, ένδειξη στένωσης ισθμού της αορτής της καρδιάς, η γιατρός με ρώτησε τι σκεφτόμουν να κάνω. Της απάντησα, «αν με ρωτάς για τον τερματισμό της εγκυμοσύνης, όχι, αυτό δεν το σκέφτομαι». Συγγνώμη, γιατρέ, ήμουν σοκαρισμένη από τα τραγικά νέα. Δεν είχα ποτέ ξανά αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση.
Μου ήταν αδιανόητο να υπογράψω για να σταματήσω την κύηση. Μέσα μου είχα το παιδί μου, ένα κομμάτι του εαυτού μου, το παρόν και το μέλλον μου. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει μια λύση. Στην πρώτη διάγνωση μου είπαν ότι η Λυδία είχε μόνο δισχιδή ράχη. Μου μίλησαν για την προγεννητική εγχείρηση στην μήτρα, όμως τελικά η κόρη μου κι εγώ δεν γίναμε δεκτές λόγω των πολλών ανωμαλιών στο σώμα της. Η λογική μου μού έδειχνε αυτό που έπρεπε να κάνω. Ήθελα να βουλώσω τα αυτιά μου να μην ακούν τη λογική. Όσο ήμουν έγκυος, το βράδυ στο κρεβάτι μου έρχονταν τα παιδιά μου και έβαζα τον ένα στα δεξιά μου και τον άλλο στα αριστερά μου με μαξιλάρια ανάμεσά μας για να μην με κλωτσήσουν στην κοιλιά. Είχα και τα τρία παιδιά τρυφερά κοντά μου, ευτυχία, φόβος. Ήθελα να παγώσω την στιγμή να κρατήσει για πάντα. Μην μου κλέψει κάποιος το όνειρο. Μην μου πάρει κανείς τα παιδιά μου.
Κάποιες γυναίκες που αναγκάζονται να διακόψουν μια προχωρημένη κύηση νιώθουν τύψεις και ενοχές. Η αυτονομία στην απώλεια του μωρού σου είναι δώρο και βάρος ταυτόχρονα. Τους πρώτους μήνες μετά την γέννα είχα κι εγώ τύψεις. Τώρα πλέον όχι. Η δική μου σκέψη ήταν διαφορετική από του άντρα μου. Ο άντρας μου πίστευε ότι η διακοπή ήταν το σωστό και το να ολοκληρώσεις την κύηση με ένα τόσο άρρωστο μωρό ήταν μια τρέλα. Εγώ ένιωθα τα σκουντήματα του μωρού μου και σκεφτόμουν την καρδιά της κόρης μου που χτυπούσε μέσα μου. Μια καρδιά άρρωστη, όσο και όλο της το σώμα. Σε μια εξιδανικευμένη διάσταση ήθελα να αποδεχτώ όλες τις ατέλειές της, ήθελα να είμαι αφελής, να πιστέψω ότι υπάρχει ελπίδα, να της δώσω την ευκαιρία στη ζωή. Ποιον όμως να σκεφτώ πρώτο; Την κόρη μου και την άθλια ζωή που την περίμενε στα διαρκή χειρουργεία και τα νοσοκομεία; Εμένα;
Η ζωή μου θα άλλαζε από φυσιολογική σε έναν εφιάλτη χωρίς τέλος. Πώς θα την κοίταζα στα μάτια να της δώσω απαντήσεις για όλα αυτά που δεν μπορεί να κάνει; Πώς να την κάνω ευτυχισμένη; Η οικογένεια μου θα ήταν οι γιατροί και τα νοσοκομεία. Η Λυδία θα ζούσε, αν ζούσε, με πολλές ανωμαλίες σε όλο της το σώμα. Δεν θα έτρωγε όπως τρώμε όλοι, δεν θα περπατούσε, δεν θα είχε αίσθηση από την μέση και κάτω. Τα υγιή παιδιά μου θα έχαναν την μαμά τους. Δεν έχω λείψει ούτε μια μέρα από την ζωή τους. Είμαι ο κόσμος τους όλος και τα χρειάζομαι όσο με χρειάζονται κι αυτά.
Ο νόμος της Αγγλίας μου έδινε το δικαίωμα να αποφασίσω εγώ για την συνέχιση ή διακοπή της εγκυμοσύνης. Ήταν ξεκάθαρο από τους γιατρούς ότι, αν ολοκλήρωνα την εγκυμοσύνη θα άρχιζε ένας γολγοθάς για την κόρη μου και ως συνέπεια για όλη την οικογένειά μας. Θα ζούσα σε μια διαρκή αβεβαιότητα. Μάθαινα γύρω μου για το τίμημα που φέρνει ένα ανάπηρο μωρό στην οικογένεια. Όταν έχεις υγιή παιδιά, υποχρεωτικά τα βάζεις στο περιθώριο για να κρατήσεις το πιο αδύναμο στην ζωή. Όσοι έχουν αδέρφια ή παιδιά με αναπηρία και προβλήματα υγείας, μπορούν να καταλάβουν για τι μιλάω. Όσο ήμουν έγκυος, ήμασταν γονείς όχι μόνο στα υγιή παιδιά μας, αλλά και στην κόρη μας που μεγάλωνε μέσα μου. Όσο μικρούλα ήταν η αγέννητη κόρη μου, τόσο μεγάλη ήταν η ευθύνη που είχαμε για την ζωή της.
Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στο ραντεβού που έσωσε την κόρη μου και την παρέδωσε γαλήνια και χωρίς πόνο στην ουράνια ζωή. Το δώρο μιας ένεσης στην καρδιά που λύτρωσε το παιδί μου από τα δεσμά του άρρωστου κορμιού της. Εμείς ως γονείς από κοινού με τον γιατρό πήραμε τη δύσκολη αυτή απόφαση από αγάπη και προλάβαμε τον πόνο της ζωής της. Τόσο για το δικό της όφελος όσο και για όφελος της οικογένειάς μας. Δυστυχώς στην εγκυμοσύνη μερικές φορές η ζωή που περιμένει το μωρό, όταν αυτό είναι τόσο άρρωστο, είναι πιο σκληρή από τον θάνατο. Γέννησα τη Λυδία στο ίδιο δωμάτιο που είχα γεννήσει τον γιο μου. Στο απέναντι δωμάτιο άκουγα μια μαμά να γεννάει το μωρό της, άκουγα τις οδύνες μιας τελειόμηνης εγκυμοσύνης. Δεν ήμουν εγώ η τυχερή αυτή τη φορά.
Αληθινή Ιστορία: Το σκληρό παιχνίδι της μοίρας
Μετά την γέννα άρχισε η διαχείριση του πένθους. Το πένθος βιώνεται διαφορετικά από τον κάθε άνθρωπο και η κάθε διαδρομή είναι μοναδική. Το πένθος για το μωρό σου και το παιδί σου είναι βαρύ. Πώς είναι δυνατόν να πηγαίνεις στην κηδεία του παιδιού σου; Ξέρω ότι το σύμπαν δε δουλεύει εκδικητικά. Ξέρω ότι η ασθένεια της Λυδίας μας ήταν ένα θλιβερό τυχαίο γεγονός. Καταλαβαίνω πλέον ότι η φύση του ανθρώπου είναι ατελής και μια εγκυμοσύνη έχει μέσα της τεράστια δουλειά και επιστήμη. Τυχαίες συμφορές πέφτουν σε καλούς ανθρώπους χωρίς λόγο. Όταν στη ζωή σου σού συμβεί το χειρότερο, πρέπει να σκεφτείς, να ενημερωθείς και πάρεις την σωστή για σένα απόφαση. Για μένα ήταν δύσκολο να αναγνωρίσω την νέα μου ταυτότητα. Καθώς οι μήνες περνάνε, γνωρίζω σιγά σιγά τον νέο μου εαυτό. Όσο δεμένη είμαι με τα εν ζωή παιδιά μου, άλλο τόσο δεμένη είμαι με το παιδάκι μας που έφυγε. Μου λείπει κάθε λεπτό της ζωής μου, αλλά ξέρω ότι δεν υπέφερε ούτε μια μέρα, ούτε ένα λεπτό και ξέρει πόσο πολύ την αγαπάμε. Ήμουν μικρή στο χωριό της γιαγιάς μου και έβλεπα την γιαγιά μου να σφάζει τις κότες.
Όταν έχασα την κόρη μου, ένιωθα σαν την κότα που της έκοψαν το κεφάλι. Ακόμα είχα κίνηση στο σώμα, έστω και ακέφαλη. Μερικές φορές είμαι ακόμα το χαροκαμένο κοτόπουλο. Όμως κάποιες φορές νιώθω σαν την Λερναία Ύδρα, γιατί πρέπει να αποδεχτώ ό,τι έγινε. Νιώθω την πληρότητα και την γαλήνη της σωστής για εμάς απόφασης, νιώθω τη Λυδία να μου χαμογελά και να με βοηθάει να ζήσω πιο γεμάτη, πιο ευτυχισμένη. Ξέρεις το τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου, το παλιά πληγή; Στο τέλος λέει, βαθιά πληγή, παλιά πληγή, πες μου τι να κοιτάξω, να μπω σε κόσμο σκοτεινό ή πάλι ν’ αγκαλιάσω; Δεν θα μείνω σε κανέναν σκοτεινό κόσμο. Τουλάχιστον όχι για τον ερχομό της κόρης μου στην οικογένειά μας. Η Λυδία μου έτυχε να έχει ένα σαθρό σώμα και το σώμα της μας απογοήτευσε όλους. Η ανθρώπινη φύση είναι ατελής πριν την γέννησή της, από την στιγμή της σύλληψης. Δεν φταίει γι’ αυτό κανείς. Γι’ αυτό αποφάσισα να πω την ιστορία μου για να αγκαλιάσω την απόφαση κάθε γυναίκας που έχει βρεθεί σε αυτό το θλιβερό μονοπάτι. Να αγκαλιάσω το μωράκι που έχασε, τον πόνο και τα δάκρυά της. Και για να ενημερώσω τους υπόλοιπους ότι οι γυναίκες που κάνουν διακοπή κύησης χρειάζονται αποδοχή, κατανόηση, στήριξη και αγάπη.
Όσοι πήρατε την δύσκολη απόφαση να διακόψετε μια πολυπόθητη εγκυμοσύνη για την δική σας υγεία ή για την υγεία του μωρού, θέλω να ξέρετε ότι δεν είστε μόνοι. Είμαι μαζί σας και σας δίνω την αγκαλιά μου για να κλάψω μαζί σας. Να ακούσω την θλίψη σας. Λυπάμαι τόσο πολύ για την απώλεια του μωρού σας. Να ξέρετε ότι είστε υπέροχοι, στοργικοί γονείς που κουβαλάτε τον πόνο της απώλειας πάνω σας για να μην υποφέρει ποτέ το μωρό σας, εσείς, η σχέση σας με τον σύντροφό σας, η οικογένειά σας. Πήρατε μια απόφαση για όφελος του παιδιού σας που δημιούργησε ένα κενό στην καρδιά σας και σας καταδίκασε στο πένθος.
Κάνατε κάτι καλό από αγάπη, κάνατε το καλύτερο για το μωρό σας και εσάς. Αυτό κάνουν οι γονείς. Έχετε αρκετή δύναμη μέσα σας, έχετε μέγεθος και βάθος στην ψυχή σας, έχετε επάρκεια για να αγκαλιάσετε την απόφαση που πήρατε και να ζήσετε την ζωή σας όπως εσείς θέλετε. Μην χάνετε την πίστη και την εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Γίνετε φίλοι με τον εαυτό σας, δώστε του χρόνο, αγάπη και κατανόηση. Δεν κάνατε τίποτα λάθος. Αν αναγκαστήκατε να διακόψετε μια επιθυμητή εγκυμοσύνη για την υγεία σας ή την υγεία του μωρού, μιλάτε αγγλικά και έχετε λογαριασμό στο Facebook, σας προσκαλώ στην μεγαλύτερη αγκαλιά ανθρώπων που έχουν κάνει το ίδιο. Το γκρουπ είναι αποκλειστικά στα αγγλικά. Θα το βρείτε εδώ Ending a Wanted Pregnancy και θα πρέπει να ακολουθήσετε τις οδηγίες εγγραφής. Εύχομαι ολόψυχα υγεία ψυχική και σωματική, γαλήνη, παρηγοριά και αβρότητα στην καρδιά σας. Θα ήταν χαρά και τιμή μου να μοιραστείτε την ιστορία μου με τους φίλους σας. Ίσως ανάμεσά τους να βρίσκεται κάποιος που χρειάζεται να την διαβάσει σήμερα.
Μικρή μου άμεμπτη ψυχή
τιμή θα ήταν να σε προσέχω
είσαι η κόρη μου η μοναδική
φυλαχτό αιθέριο σε έχω
Τώρα εσύ να μας προσέχεις
όσο τα κάλλη του Θεού υμνείς
εγώ με φτερά χρυσά σε έντυσα
εσύ στο φως να με καθοδηγείς
Σταυρούλα